รูปโฉมที่งดงามแม้แต่ดวงจันทร์ยังหม่นหมอง มวลบุปผายังมิอาจเทียบเคียง ดวงเนตรสีทองคู่งามเปล่งประกายแวววับสวยงามประหนึ่งดวงดาวบนฟากฟ้า เรือนผมสีเงินสลวยถูกรวบเอาไว้อย่างเรียบง่าย รอยยิ้มที่อ่อนโยนดั่งสายธาร นางทั้งดูสูงศักดิ์และสง่างามจนไม่อาจมีใครเทียบเคียง แต่ในขณะเดียวกันก็ดูแข็งแกร่งและเปราะบางในเวลาเดียวกัน
ท่านหญิงผู้นั้นหัวเราะอย่างอ่อนโยนพลางกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “มองหน้าเราเช่นนั้น หน้าของเรามีอะไรติดอยู่หรือ?”
“ยะ…แย่แล้ว ขะ..ขออภัยด้วยเจ้าค่ะ” เม่ยอินกล่าวอย่างตะกุกตะกักด้วยสีหน้าหวาดกลัว ไหลบางสั่นเทาไม่เป็นจังหวะ
“ไม่เป็นไร…เราไม่ได้เป็นคนถือตัว พูดกับเราแบบปกติก็ได้” ท่านหญิงค่อยๆ นั่งลงข้างริมน้ำพุ ก่อนจะหยิบขนมที่ห่อด้วยผ้าอย่างดีออกมา
“อยากทานหรือเปล่า? มันอร่อยมากนะ” ท่านหญิงยื่นขนมที่ห่อด้วยผ้าอย่างดีให้เม่ยอินด้วยรอยยิ้ม แม้จะพยายามปฏิเสธเท่าไหร่…แต่ท่านหญิงก็มักยื่น
