ลุงเดชตอบ
“งั้นคืนนี้ผมจะไปพิสูจน์เรื่องนางเงือกคนเดียว… ”
เปลวยังไม่เปลี่ยนใจ…
กล่าวพร้อมกับยกแก้วยาดองที่ลุงเดชรินมาเผื่อเมื่อครู่ขึ้นซด กระดกรวดเดียวหมดแก้ว กำซาบความขมปร่าและซู่ซ่าละเลียดลงลำคอ
จากนั้นก็เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อเพื่อให้ถึงเวลาเที่ยงคืนซึ่งพระจันทร์จะเปลี่ยนเป็นสีเลือด
“อู้ววว… ร้อนวูบวาบเลยครับนี่ยาดองสูตรอะไรครับลุง… ”
เปลวถามด้วยความสงสัย…
หลังจากกรอกยาดอกลงลำคอไปได้เพียงไม่กี่วินาทีก็รู้สึกร้อนวูบวาบกันเลยทีเดียว ร่างกายมีความรู้สึกตื่นตัวและไวต่อความรู้สึกขึ้นมาทันที
“สูตรโด่ไม่รู้ล้ม… ”
ลุงเดชตอบแล้วถามต่อ…
“เอ็งแน่ใจนะว่าจะเอาเรือออกไปพายตอนมืดๆ ค่ำๆ… ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆ นะโว้ย… ”
ลุงเดชเอ่ยถามอีกครั้ง…
อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงหลานชายคนนี้ แม้ว่าเปลวไม่ใช่ลูกในไส้ก็จริง แต่ลุงเดชก็เลี้ยงดูเปลวมาด้วยความรักตั้งแต่เล็กๆ
หลังจากพ่อแม่ของเปลวมีอันต้องอำลาโล
