ตอนที่6

1125 คำ

“ถึงกับตะลึงเชียวรึ… ” จอมขมังเวทย์ที่ตอนนี้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อนอวดท่อนเอ็นอลังการ ขยับเข้ามาใกล้ร่างของแก้วที่ถ่างขาอยู่บนแท่นหิน จับหัวเอ็นสีม่วงถอกบาน ใหญ่ราวกำปั้นมือเด็กเข้ามาจ่อใกล้ปากรูสีชมพูแล้วโก่งเอวแทงลำเนื้อเข้าไปตรงกลางระหว่างสองกลีบ “อ๊ะ… อ๊ายยยย… ” แก้วร้องคราง… หลุบตาลงมองกลีบสวาทบอบบางยับยู่เข้าไปตามแรงบดของลำเนื้อ ทว่าก็ยังไม่สามารถสอดใส่เข้าไปได้เพราะว่าลำเอ็นใหญ่กว่ารูที่จะรับเอาเข้าไปได้ “อู้วววว… รูแน่นเหลือเกินแม่คุณ… ” จอมขมังเวทย์ขยับเอว… ถอนลำเนื้อออกมาจากรูหนึบแน่น ตาเบิกกว้างจ้องมองสองกลีบอย่างกระหาย ก่อนจะนั่งลงยองๆ เงยหน้าปาดลิ้นเสยขึ้นมาตามแนวยาวของร่องกลีบโหนกนูน แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… ปลายลิ้นทั้งสากทั้งร้อนไชชอนสลับปาดเลียเข้าใส่รูสวาทอย่างไม่ปรานี ตั้งหน้าตั้งตากระตุ้นกลีบสวาทด้วยลิ้นอย่างเมามัน เพียงไม่นานน้ำหล่อนลื่นของแก้วก็แตกทะลักออกมาอีกระลอกอย่างไม่อาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้ “อู้ววว… เยิ้มแล้ว… ” พ่อหมอจ้องมองน้ำเสียวของหญิงสาว กำลังเอ่อออกมาอาบชุ่มไปทั้งสองกลีบสีชมพู ขมิบเต้นหมุบๆ ด้วยความทรมาน แม้ว่าในใจของแก้วอยากจะจัดขืนสักเพียงไร… หากร่างกายก็แสดงอาการ ‘อยาก’ ออกมาอย่างไม่อาจข่มกลั้นเอาไว้ได้ เมื่อจุดอ่อนไหวในร่างกายโดนกระตุ้นอย่างหน่วงหนัก น้ำหล่อลื่นอุ่นๆ แตกพลั่กออกมาชุ่มกลีบ บวกกับน้ำสมุนไพรที่สกัดเอามาจากว่าน ‘เริงราคะ’ ที่เพิ่งโดนบังคับให้ดื่มเข้าไปหลายอึกเมื่อครู่ก่อนหน้ากำลังออกฤทธิ์พลุ่งพล่านอยู่ในกระแสเลือด ส่งผลให้ร่างกายของหญิงสาวทั้งสามร้อนผะผ่าว กลีบสาวขมิบไม่หยุด แม้รู้ว่าสิ่งที่หล่อนต้องการนั้นเป็นความรู้สึกน่า ละอาย เพราะนึกอยากให้แก่นกายยาวใหญ่มหึมาของจอมขมังเวทย์ที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้สอดใส่เข้ามาดับความใคร่ที่กำลังรุมเร้าอยู่ในอารมณ์ เมื่อจอมขมังเวทย์เห็นว่ากลีบสาวของแก้วโดนลิ้นกระตุ้นจนเยิ้มได้ที่ก็ลุกขึ้นยืน หยัดร่างขึ้นเต็มความสูงใหญ่ จ่อลำเนื้อเข้ามาตรงง่ามขาของแก้วอีกครั้ง “อู้วววว… ยาวใหญ่น่ากลัวเหลือเกิน… ” แก้วจ้องมองอย่างหวาดๆ จอมขมังเวทย์เห็นท่าทางกระหายของหล่อนจึงเอื้อมมือไปแก้เชือกที่มัดไพล่หลัง ก่อนจะรั้งข้อมือของแก้วมาไล้ลูบแก่นกายลำใหญ่มหึมาน่าสะพรึง “อู้วววว… ใหญ่มาก… ” แก้วเผลอหลุดอุทานออกมา… ดวงตาลุกวาว ตะลึงมองแท่งเอ็นสีดำเลื่อม รอบๆ ลำโอบล้อมไว้ด้วยเส้นเลือดลายเอ็นกระจายเป็นสายปูดโปนโอบรอบลำ ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า กลิ่นคาวของน้ำใคร่ที่ไหลออกมาอาบชุ่มหัวสีม่วงถอกบานลอยมากระทบจมูก ทำเอาแก้วรู้สึกหวามไหวมีอารมณ์ขึ้นมาอย่างประหลาด “ดูท่าทางคงไม่เคยเจอของใหญ่แบบนี้” เจ้าของลำเนื้อกระตุกยิ้มชอบใจ แก้วส่ายหน้าอาย… นึกในใจว่านี่มันแขนเด็กชัดๆ จากนั้นค่อยๆ เอื้อมมือเข้ามาลูบไล้น้องชายของอาจารย์คง ขนาดของมันใหญ่มากจนรู้สึกราวกับว่ากำลังลูบคลำฝักข้าวโพดใหญ่ๆ “ชักสิ… ” เสียงเข้มสั่งให้หญิงสาวขยับมือ… แก้วยอมทำตามอย่างว่าง่าย เอามือรูดลำเนื้อแข็งจัด รูดขึ้นลงเป็นจังหวะอยู่ครู่ใหญ่ๆ จนน้ำหล่อลื่นไหลปุดๆ ออกมาอาบชุ่มหัวสีม่วงถอกบานอีกระลอก “อู้ว… ซี้ดดดดด… ” อาจารย์คงร้องครางเมื่อหญิงสาวเริ่มขยับมือรูดชักเป็นจังหวะแรงขึ้น “ดูดเข้าไปเลยอีหนู… ” จอมขมังเวทย์สั่งเสียงเข้ม กดหัวเอ็นเข้ามาชิดริมฝีปากเย้ายวนของแก้ว หล่อนยอมทำตามอย่างว่าง่าย ราวกับต้องมนต์สะกด ค่อยๆ ยกนิ้วขึ้นกรีดช่อผมบางส่วนที่ร่วงลงมาบดบังเสี้ยวหน้าขึ้นไปทัดเอาไว้เหนือใบหู จากนั้นก้มลงกดริมฝีปากครอบรัดส่วนปลาย ปาดลิ้นไล้เลียไปรอบเงี่ยงงอนบากบาน ก่อนจะรับเอาความแข็งแกร่งแทงตุงเข้ามาในกระพุ้งแก้มเมื่อเจ้าของลำเนื้อเริ่มขยับเอวกระเด้า บล๊วบ… บล๊วบ… บล๊วบ… บล๊วบ… บล๊วบ… เสียงลำเนื้อขยับเข้าออกอย่างเมามัน แก้วดูดเลียอย่างเอร็ดอร่อยเร่าร้อน ไม่เกรงกลัวของใหญ่ที่กำลังกระเด้ารัวเข้าใส่ปากของหล่อน “อ่ะ… อู้วววว… ซี้ดดดดดด… ” จอมขมังเวทย์เปล่งเสียงครางลากยาว… หลุบตาลงมองลำเนื้อคัดแข็ง กำลังแทงเข้าใส่ริมฝีปากเอิบอิ่มของหญิงสาว “อ่า… ดูดเก่งเหลือเกินแม่คุณ… ” จอมขมังเวทย์ทั้งเสียวทั้งสะใจ… ก่อนที่หญิงสาวทั้งสามจะตกใจ เมื่อเห็นเงาวูบไหวเคลื่อนเข้ามาใกล้ ครั้นเมื่อเข้ามาอยู่ในระยะของแสงไฟจึงรู้ว่ามันคือเสือลายพาดกลอนตัวใหญ่ที่เจอตรงลำธาร “พวกเจ้าไม่ต้องตกใจ นี่คืออาจารย์ ‘สมิง’ เป็นอาจารย์ของข้าเอง… ” จอมขมังเวทย์กล่าว สายตาเหลือบมองไปยังเจ้าเสือโคร่งตัวใหญ่มหึมาน่าเกรงขามผู้มาเยือน “อะไรนะ… ” แก้วรู้สึกตกใจ เพราะเหตุอันใดจอมขมังเวทย์จึงบอกว่าเสือโคร่งตัวนี้เป็นอาจารย์ของตน จากนั้นความสงสัยก็ค่อยๆ คลี่คลาย… เมื่อร่างของเสือตัวใหญ่ยักษ์ค่อยๆ กลายกลับเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่า เนื้อตัวกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม แก่นกายสีน้ำตาลเข้มเกือบดำดุจเดียวกับสีผิว ผงาดง้ำเป็นลำอวดความอลังการขึ้นมาขนานกับท้องแน่นไปด้วยลอนกล้าม “มาสนุกด้วยกันเถอะท่านอาจารย์… ” ขมังเวทย์ชวนเสือสมิงเข้าร่วมวง “เอาสิวะ… นานมากแล้วที่กูไม่ได้ขย้ำเนื้อขาวๆ แบบนี้… ” อาจารย์เดช หรือ ‘สมิงเดช’ ที่คร่ำฝึกฝนวิชาอยู่ในป่าดงดิบแห่งนี้มานานหลายปีจนอาคมแก่กล้าถึงขั้นสามารถกลายร่างเป็นเสือสมิงได้อย่างที่เห็นกล่าวด้วยสีหน้ากลัดมัน ตาจ้องมองไปยังร่างเอิบอิ่มเย้ายวนของแพรวที่เสื้อหลุดลุ่ยจนเห็นเต้านมอวบขาวเย้ายวนตา “อีหนูคนสวย… จ้องเอ็นข้าจนตาลุกวาวขนาดนี้อยากดูดใช่ไหม… ” เสือสมิงที่ตอนนี้กลายร่างเป็นคนขยับเข้ามาใกล้แพรว แก้เชือกที่มัดมือไพล่หลังเพื่อจะให้หล่อนสัมผัสลำเนื้อสีดำมหึมา “อู้วววว… ใหญ่มาก… ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more