ตอนที่ 28
ร่างเปลือยสั่นเทิ้มไปด้วยความอยากที่ขาดสะบั้นทันที ความทรมานที่เธอได้รับจากความอยากที่ไม่ได้รับการเติมเต็มคงไม่เท่าสายตาดูแคลนหลากหลายคู่ที่มองมาราวกับสมเพชเวทนาความมักมากที่เธอทำไปโดยตั้งใจ
“ทำไมหนูเอื้อยทำแบบนี้ เห็นทีเราคง..” คุณนายชื่นตัดพ้อเสียงแผ่วจะเป็นลมอยู่กับอกของสน
“ไม่แต่งก็ไม่ต้องแต่งค่ะ เอื้อยก็ไม่ได้อยากแต่งสักเท่าไร เอื้อยไม่สนสักนิด คุณป้าจะมาว่าเอื้อยไม่ได้นะคะ เพราะลูกชายคุณป้าอยากช้าเอง แทนที่จะเอาเอื้อยแต่โน่นกลับวิ่งไปเอานังกุหลาบ แล้วเอื้อยล่ะคะ จะมาปล่อยให้เอื้อยเหงาได้ยังไง ไม่แต่งก็ไม่แต่งนะคะ เอื้อยจะกลับเชียงใหม่พรุ่งนี้”
เอื้อยยักไหล่ไม่สนก่อนจะค่อยๆ เยื้องกายไปคว้าผ้าห่มมาพันกายอย่างเชื่องช้า ไม่สนสักนิดว่าคุณนายชื่นจะเป็นลมพับแล้วพับอีกอยู่แนบอกของลูกชาย ที่เธอสนก็คือสายตาของผู้ชายทุกคนที่มองมายังเธออย่างต้องการมากกว่า แม้ว่านั่นจะไม่มีสนรวม
