สาบกุหลาบ ตอนที่ 11
1114 คำ
ตอนที่ 11
“ทำไมล่ะครับ น้องกุหลาบไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ว่าพี่ทรมานแค่ไหน ทำไมถึงยังห้าม น้องกุหลาบต้องการอะไรบอกพี่ พี่จะสรรหามาให้ทุกอย่าง หรือว่าน้องกุหลาบไม่ได้มีใจให้พี่ น้องกุหลาบรังเกียจพี่หรือครับ ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ถ้าพี่รู้ว่าน้องกุหลาบรังเกียจพี่จะได้ไม่มาวุ่นวายให้รำคาญใจอีก”
“ดะ.. เดี๋ยวคะ”
น้ำเสียงน้อยใจและร่างหนาที่ทำท่าจะผละออกไปชะงักค้างเพราะเสียงร้องเรียกปนประหม่าของเธอ อะไรบางอย่างในดวงตาสวยหวานคู่นั้นทำให้สนยิ้มออกมาด้วยความยินดีก่อนจะโถมเข้าใส่ร่างอวบอิ่มที่เอนกายลงนอนอย่างว่าง่าย
เหมยกุ้ยหลับตาพริ้มดื่มด่ำกับแรงปรารถนาที่ก่อเกิดภายในร่างกายเป็นครั้งแรกเพราะไม่อาจนับครั้งเจ้าผีพรายยอดด้วยได้ เพราะนั่นเธอไม่รู้ ยอดสอนให้เธอรู้ว่าการสัมผัสกันและกันระหว่างชายหญิงมันให้ความหฤหรรษ์ต่อเนื้อกายได้มากมายเพียงใดกัน แต่ในยามนี้ ผู้ชายคนนี้ “คุณสน”
เธอมีแรงปรารถนาที่อยากเป็นของเขา อยากให้เขาสัมผัสเนื้อตัว อยากให้เขาแตะต้องเธอไม่ต่างจากที่ไอ้ยอดสัมผัส และครั้งนี้มันจะสุดวิเศษเพราะเธอเต็มใจ
สัมผัสแตะต้องจากน้ำมือชายไม่ว่าจะลากผ่านไปในทิศทางใดเหมยกุ้ยก็ครวญครางร้องระงมด้วยความซ่านเสียว ยามริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาหยอกเอินที่ปลายยอดสีหวานเหมยกุ้ยยิ่งสะท้านสะเทือนไปทั้งร่าง และยามที่เขาลองลิ้มชิมรสน้ำหวานของดอกกุหลาบงาม เธอก็เผลอแอ่นกายเข้าหาให้เขาอย่างไม่ได้ตั้งใจทั้งที่ริมฝีปากอวบอิ่มกำลังร้องประท้วงเรียกร้องปลุกเร้าให้เขารัวเร็วมากขึ้น
“อา... คุณสนขา.. อูย.. อื้อ! คุณสนขา... โอว...”
แขนช้อนต้นขาขาวนวลอมชมพูให้สะโพกลอยเด่น ปลายลิ้นรัวเร็วแข็งแกร่งและอ่อนโยนสลับกันท้วงแทงและเลียไล้ความเป็นหญิงไปมา กุหลาบบอบบางถูกรุกล้ำด้วยความหนักหน่วงและอ่อนชื้นไม่หยุด ส่งผลให้เหมยกุ้ยดิ้นพล่านครวญครางไม่ขาดปาก
เธอคิดไม่ผิดเพราะความรู้ตัวและเต็มใจมันสร้างความเสียวซ่านได้มากกว่าความไม่รู้ตัวในครั้งนั้น ยิ่งเห็นใบหน้าของเขาก้มๆ เงยๆ วนเวียนอยู่บริเวณกุหลาบแย้มบานไร้หนาม ยิ่งกระตุ้นเส้นทางฝั่งฝันให้ย่นย่อระยะทางมาใกล้ และเพียงเขาตวัดปลายลิ้นลงมาอีกครั้ง เธอก็สามารถไล่คว้าสวรรค์มาไว้ในมือได้อย่างง่ายดาย
“โอว... คุณสนขา... คุณสน...”
“ครับน้องกุหลาบมีความสุขมั้ยครับ”
เหมยกุ้ยหลบหลีกสายตาของเขาที่ทาบกายลงมาทับ กลิ่นคาวจางๆ ที่รับรู้ได้จากใบหน้าของเขายิ่งทำให้เธอสะท้านอายมากยิ่งขึ้น เพราะเธอรู้ดีว่าที่มาของเมือกใสมันวาวที่ติดอยู่บริเวณริมฝีปากของเขาเรื่อยไปจนถึงจมูกนั้นมีที่มาจากอะไรกัน
“เรามีความสุขกันต่อนะครับ แต่น้องกุหลาบต้อง..”
สนเว้นคำเพราะไม่อยากทำให้เธอหวาดผวาและตื่นกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้น ดวงตาคมเข้มมองสำรวจเรือนร่างเปล่าเปลือยที่เขาเฝ้าพินิจครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยังไม่พบจุดใดที่บกพร่อง
ความงดงามล้อแสงไฟจากตะเกียงเจ้าพายุที่ตั้งอยู่ที่ประทุนเรือในส่วนที่เป็นมุมห้องเล็กแสนจะอึดอัด แต่ในขณะนี้เขากลับตื่นตัวได้อย่างดีเมื่อแสงสว่างนั้นสะท้อนเงาที่ผ้าม่านหนาทึบเป็นส่วนเว้าส่วนโค้งของหญิงสาวที่เปรียบประหนึ่งดอกไม้เบ่งบานที่สวยงามยิ่ง
เหมยกุ้ยมองเขาที่เว้นคำไว้เท่านั้นก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาหา เรียวลิ้นอ่อนชื้นที่เปลี่ยนจุดหมายจากกุหลาบดอกล่างมาที่กลีบดอกไม้อ่อนโยนเบื้องบนก็ทำให้เธอลืมคืนลืมวันอีกครั้ง ท่อนแขนตวัดรัดรอบลำคอ ทำทุกอย่างที่เขาสอนสั่งและนำพา เธอเรียนรู้ที่จะตอบสนองอย่างกล้าๆ กลัวๆ เรียนรู้ที่จะมีความสุขร่วมกันกับเขาไม่ใช่เพียงนอนรอฝ่ายเดียว และทันทีที่ลิ้นน้อยของเธอตวัดเกี่ยวรัดกับเขา เสียงฮึมฮัมในลำคออย่างพอใจของเขาก็เป็นสัญญาณยืนยันว่าเธอคิดถูก
“อืม.. เก่งที่สุดครับ น้องกุหลาบทนเจ็บนิดนึงนะครับ” เขาบอกก่อนจะขยับกายออกห่างจากร่างที่อยากจะสอดแทรกทุกส่วนจากร่างกายของเขาลงที่ตัวเธอ แต่นั่นต้องใจเย็นอย่างที่สุด
สนขืนกายออกห่างจากร่างอวบอิ่มอ่อนระทวยมาแทรกกลางอยู่ระหว่างดอกไม้งามที่ไร้หนามสักนิดมาอำพรางบดบัง อีกหนึ่งที่ทำให้เขาตะลึงลานเมื่อเห็น กุหลาบไร้หนามช่างน่าแตะต้องลงลิ้นเสียยิ่งกระไร
ท่อนขาแกร่งทำหน้าที่รองรับสะโพกผายที่ถูกช้อนขึ้นบน ปล่อยต้นขานวลเนียนเป็นอิสระแยกออกจากกันจนสุดก่อนจะใช้นิ้วนำทางความใหญ่โตที่สร้างความภาคภูมิให้กับเขา
นิ้วแกร่งแทรกชอกชอนล้วงลึกเพื่อสร้างความคุ้นชินก่อนจะจ่อปลายหัวแข็งแกร่งชำแรกดอกไม้กลีบสวยอ่อนโยนอย่างบางเบา จังหวะจะโคนถูกควบคุมโดยเขา ช้าเร็วรัวแรงก็ตามแต่ความเป็นชายจะอดทนได้ไหว และแรงบีบรัดต่อต้านพร้อมกับเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดก็กำลังทำให้เขาหมดความอดทนลงทุกที
“คุณสน! ฉันเจ็บ! คุณสน! กรี๊ดดดด... คุณสน!”
เหมยกุ้ยที่ครวญครางราวคนละเมอเปลี่ยนมาเป็นกรีดร้องคร่ำครวญว่าเจ็บปวดแต่เธอกลับไม่ผลักไสเนื้อกายนี้ เสียงกรีดร้องเพียงแผ่วเบาไม่ต่างจากสัญญาณยินยอม เธอพร้อมที่จะเล่นผัวเมียกับสนแต่ก็ไม่คาดคิดว่ามันจะเจ็บปวดมากมายอย่างนี้ คราวที่แล้วว่าไอ้ยอดทำเจ็บแต่ก็ยังไม่เท่าครั้งนี้ เพราะนั่นเพียงด้านนอกยังไม่ได้เข้ามา แต่ขณะนี้ความแข็งแกร่งที่คุณสนใช้เป็นเครื่องมือเข่นฆ่าเธอกำลังรุกล้ำเข้ามาเกินครึ่ง
ความอึดอัดคับแยกจนคล้ายร่างกายแยกเป็นสอง และไม่ต่างจากดอกไม้ของเธอกำลังถูกฉีกครึ่งทำให้เหมยกุ้ยต้องกรีดร้องออกมาจนสุดเสียง ทั้งที่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ถึงได้ดูมีความสุข ไม่ใช่เจ็บปวดอย่างที่เธอกำลังเผชิญอยู่
“น้องกุหลาบครับ อดทนหน่อยนะครับ เจ็บครั้งเดียวเท่านั้น แล้วมันจะดีขึ้นไม่เจ็บอีก นะครับ อดทน”
- ผู้เขียน
