EP01.2 ll บอสกับเบสท์
1087 คำ
“หมอนมันลอยไปโดนหน้าแกเอง”
ดูมันแถ!
ฉันถลึงตา แทบจะพ่นไฟออกมาทางปากก่อนจะพุ่งเข้าไปเอาหมอนตีมันรัวๆ บอสหัวเราะแล้วดึงหมอนออก มันกับฉันเปิดศึกสงครามกันอยู่แป๊ปนึง ฉันตี มันหลบ มันบีบแขนฉัน ฉันกัดไหล่มันแล้วร้องกรี๊ดๆๆ จนเหนื่อย ฉันก็หยุด
เบื่อจริงๆ มีผัว ผัวก็ไม่ได้ดั่งใจ!
ฉันนั่งอยู่บนตักมัน ขณะที่มันนอนแล้วหัวเราะจนท้องแข็งมองฉันจากด้านล่าง มือถือของบอสวางไว้ข้างหมอน ฉันเหนื่อยจะตีกับบอส อันที่จริงฉันก็ทะเลาะไร้สาระกับเขาทุกวัน ถ้าไม่ทะเลาะกลัวจะเงียบเกิน
“ไม่เล่นกับแกละ” ฉันจิ๊จ๊ะ ทำท่าจะขยับตัวออกแต่บอสดึงสะโพกฉันไว้แล้วลุกขึ้นมานั่ง
“ที่จริงแกเนียนทะเลาะแล้วกะจะมานั่งบนตักอ่อยเค้าใช่ปะ?” จู่ๆ มันก็ไร้สาระขึ้นมาแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม เอามือทั้งสองข้างสอดเอวฉันแล้วกอดให้ตัวฉันแนบกับแผ่นอกของมัน ฉันมองนิ่งๆ แล้วตีกลางหน้าผากดังเผียะ
“ไร้สาระ”
“ใช่เหรอ?” คนตัวสูงพูดจากวนประสาทก่อนจะฝังใบหน้าเข้าที่หน้าอก ทำยังกับว่าหน้าอกของฉันเป็นหมอนหรือตุ๊กตาที่จะเอาไว้ซุกยังไงยังงั้น
ทำหน้าฟินเชียวนะอีบอส...
“ไหนบอกจะเล่นเกม” ฉันมองต่ำ คนตัวสูงไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาเขาแค่ใช้ริมฝีปากกัดกระดุมเสื้อให้มันหลุดแล้วเลื่อนใบหน้าขึ้นมาที่ลำคอคลอเคลีย คราวที่แล้วฉันเพิ่งจะลงโทษมันด้วยการไม่ยุ่ง ไม่คุยและทำท่าจะย้ายหอหนีเพราะจับได้ว่ามันแอบคุยแชทกับสาว แถมยังเกือบจะไปต่อกันที่โรงแรมอีก ฉันโกรธมันมาก มันบอกว่ามันเมาแล้วส่งเพื่อนมาอธิบายว่ามันไม่ได้ไปเพราะในใจมีแต่ฉันเท่านั้น
ตอแหลจริงๆ กลัวโดนฉันตบล่ะสิไม่ว่า
ฉันยังไม่ได้ให้อภัยมันหรอก ฉันก็แค่ทิ้งมันไม่ลง... บางทีฉันก็หงุดหงิดตัวเองนะที่ไปจากมันไม่ได้ ไม่รู้จริงๆ ว่าถ้าฉันทิ้งมันจริงๆ แล้วใครจะเสียใจมากกว่ากัน ระหว่างบอสกับฉัน
“เล่นแกสนุกสุดแล้ว”
“ไม่ต้องมาเกาะแกะเลยนะ นู่น ไปขอรุ่นน้องที่แกอุตส่าห์ช่วยถือถังสีนู่น” ฉันไล่ บอสชะงักแล้วย่นจมูกไม่พอใจ
“หื้อ บ้าเหรอ นั่นไม่ใช่เมียเค้าสักหน่อย เมียเค้าอยู่นี่ เค้าจะไปขอจากคนอื่นได้ไง๊”
“เสียงสูงเชียวนะมึง” ฉันจ้องมันตาถลึง เขายิ้มอ่อน แขนทั้งสองข้างยังกอดฉันแน่น แล้วฝังริมฝีปากร้อนจัดเข้าที่กรามพร้อมครูดฟันเบาๆ ทำเอาฉันหวิวขึ้นมานิดนึง
“มามึงมากูกับเค้าได้ไง พูดไม่เพราะ”
“อย่ามา...”
“รักนะจ๊ะ”
ฮึ่ย! อะไรทำให้มันกะล่อนได้ขนาดนี้วะ!
“กะล่อนจริงๆ นะแกเนี่ย” ฉันจิ๊จ๊ะแล้วใช้นิ้วชี้จิ้มหน้าผากบอสอย่างหมั่นไส้ ไอ้ปลาไหล ไหลลื่นตลอดศก ไหลลื่นทุกงาน
“ละกิ๊กในไลน์น่ะ บล็อกไปรึยัง”
“ยัง” มันตอบแล้วฉันก็จ้องตาเขียว
“ยังก็แย่แล้วจ้ะ บล็อกแล้วดิ”
“แล้วมากอดอะไรนักหนา มันร้อน ทำไม วันนี้จะขอไปกินเหล้าเหรอ?” ฉันมองมันอย่างรู้ทัน บอสเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูออกง่ายมาก เวลามันอ้อนจะมีอยู่ไม่กี่แบบ คือตอนที่มันหื่น และตอนที่จะขออนุญาตไปกินเหล้า อันที่จริง มันจะไปไหน ฉันก็ไม่ว่ามันหรอก แค่บอกหน่อย ฉันจะได้ไม่เป็นห่วง เพราะฉันต้องรอมันที่หอ...
แต่ช่วงนี้มันไม่ค่อยได้ออกไปเพราะฉันกับมันเพิ่งทะเลาะกันจนเกือบเลิกเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้
“ที่รักนี่ช่างรู้ใจเค้าจริงๆ”
“ก็ชีวิตแกน่ะทำอะไรบ้างล่ะนอกจากกินเหล้าเล่นเกม อะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันไม่ค่อยจะทำหรอก”
“โห พูดขนาดนี้ตบเค้าเลยเหอะ” บอสทำหน้าโกรธที่ฉันแขวะ เรื่องกิ๊กมันก็เรื่องนึง เรื่องอนาคตก็อีกเรื่องนึง ถ้ามันยังเหลวเป๋วแบบนี้ ฉันจะฝากชีวิตไว้กับมันได้เหรอ
“หันแก้มมาสิ จะเอากี่ที” ฉันสวนแล้วเงื้อมือทำหน้าจริงจัง คนตัวสูงผงะหนีแล้วพ่นลมหายใจงอน
“ใจร้ายว่ะเบสท์ ถือว่าบอกละนะ เค้าไปกินเหล้ากับพวกไอ้บลูนะ”
“ก็แล้วแต่ เค้าก็แค่รอแกอยู่คนเดียวที่ห้อง ไม่รู้ว่าแกจะกลับมามั้ยหรือจะไปหิ้วผู้หญิงที่ไหนอีก”
“คนนะไม่ใช่หมา สบตาแล้วจะซั่มใครก็ได้เนี่ย นอกจากเมียเค้าก็ไม่ทำหรอกกกก”
“ตอแหล”
“อย่าด่าแรง ผัวจุก” มันทำหน้าเหยเกแล้วกุมท้องเสมือนฉันเอามีดไปแทงมัน ทำให้ฉันเผลอหัวเราะกับท่าทีเล่นใหญ่ ไอ้บอสเลยได้ใจเอามือมาดึงแก้มฉันจนหนืดทั้งสองข้าง “ยิ้มแล้วแสดงว่าไปได้”
“กลับกี่โมง”
“เที่ยงคืน” บอสตอบหน้าแป้นแล้น ฉันหรี่สายตาเล็กน้อย
“แน่ใจเหรอ?” พอฉันถามมันอีกรอบมันก็ทำหน้าลังเลแล้วคลี่ยิ้ม
“ตีหนึ่งๆๆ”
“ให้คิดอีกที” ฉันยังคงหรี่ตาอยู่ ฉันรู้ว่าคนอย่างบอสไม่มีทางกลับเที่ยงคืน ตีหนึ่งได้หรอก มันแค่กลัวโดนฉันด่ามากกว่า แต่ถ้ามันบอกเที่ยงคืนแล้วฉันรอ ละมันยังไม่กลับน่ะ ฉันจะด่ามันหนักกว่าเดิม
“ตีสองละกันอ่ะ ร้านปิด”
“ชัวร์นะ?”
“ตีสามดีกว่า เผื่อหารถไม่ได้”
“เลื่อนไปเรื่อยนะบอส” ฉันจิ๊จ๊ะ “ก็ดี งั้นตีสามเจอกัน”
“แกจะรอเค้าเหรอ ไม่ต้องรอหรอก มันดึก นอนเลยก็ได้” บอสทำหน้าเป็นห่วง ไม่แน่ใจว่าห่วงจริงหรือกลัวฉันโทรตาม... ฉันหัวเราะมันนิดหน่อย เรื่องอะไรฉันจะรอมัน มันพิสูจน์ให้ฉันเห็นแล้วว่าการทำตัวเป็นแฟนที่ดีอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนมันเหนื่อยและเสียเปล่าแค่ไหน...
“ใครจะไปรอแก เค้าก็จะไปเที่ยวกับโบเหมือนกัน”
“ฮะ ไปไหน”
- ผู้เขียน
