EPISODE 11 :: คนของกู

1933 คำ

พระอาทิตย์ยิ้มเเฉ่ง เเก้มเเด๊งเเดง เเต่งตัวทาเเป้งโผล่มา ส่งยิ้มให้กัน~ "ร้อนอะไรเบอร์นี้โว้ยยยย!!"ผมโวย เท้าผมยังไม่ทันจะก้าวออกจากตึกคุณพระอาทิตย์ก็เปล่งเเสงสว่างจ้านภาลัยอะไรเบอร์นี้ ขนาดอยู่ในที่ร่มไอ้วายังสัมผัสถึงรังสียูวีเอ ยูวีบี ถึงยูวีเเซด ร้อนระทวย ร้อนจนต้องร้องขอชีวิต! "เอาไปเเดกได้หุบปากมึงซะที หนวกหูฉิบหาย"ไอ้คินว่า มันโยนตัวดูดอันละห้าบาทขายที่โรงอาหารมหาวิทยาลัยมาให้ "ยัดปากมึงสิ กูเหงื่อเเตกขนาดนี้ ร้อนว่ะ!"ผมหยิบชีสงานอาจารย์ขึ้นมาพัด "เห้ยๆวา นั่นมันชีสอาจารย์สิรินทิพย์เลยนะมึง"ไอ้เบสท์ร้องทักใหญ่ อาจารย์เเกขึ้นชื่อมากสำหรับนักศึกษาเเพทย์ที่นี่ เนี๊ยบทุกเบียบ เฉียบทุกตารางนิ้ว! "โอ้ยมึง นาทีนี้กูโนเเคร์เเล้ว"ผมว่าเเล้วก็ใช้ชีสงานพัดหน้าต่อไป "จะกินข้าวไหนอะ โรงอาหารหรือว่าไปกินข้างนอก?"ไอ้เบสท์หันมาถามความคิดเห็น "ร้อนขนาดนี้มึงยังจะไปเเดกข้างนอกเนอะ โรงอาหาร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม