ผมมาถึงมหาวิทยาลัยก็เล่นเอาซะเกือบสาย เพราะไอ้ซอลเเม่งเเหละปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น ทั้งกระโดดทับ กัดหูมันก็เเล้วนอนนิ่งเหมือนซ้อมตาย เเม่ง! เกือบมีมวยตอนเช้าเเล้วมั๊ยล่ะ -*-
เเล้วพอมันตื่นก็มาทำหงุดหงิดใส่ เออดี -.- ...ไอ้วาเลยหัวร้อนเเต่เช้าเลยเนี่ย
"เมื่อวานมึงไม่สบายเหรอวะ"ไอ้คินมันหันมาถามทันทีที่เจอหน้าผม
"อืม นิดหน่อย"ผมพูดตัดบทไป นั่งเท้าคางอย่างเบื่อหน่าย
"เมื่อวานมีรุ่นน้องผู้หญิงคนนึงมาถามถึงมึงด้วย"ไอ้คินมันว่า
"ใครวะ กูไม่มีน้องนะมึง"ผมมุ่นคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย
ใครวะ?
"ไม่รู้ดิ เห็นมาเดินด้อมๆมองๆวนตึกเราหลายครั้งเเล้ว"ไอ้เบสท์มันเสริมขึ้นอีกเเรง เเต่ผมก็นึกไม่ออกหรอกว่าใคร
"สงสัยกูคงไม่ได้สังเกตุมั้ง ช่างเหอะ"ผมโบ้ยมือบอก ขี้เกียจคิดเพ่งพินิจเเล้วปวดกบาล -*-
"คอมึงไปโดนอะไรมาวะวา ฮั่นน้อว~ อย่าบอกนะว่ามึง..."ไอ้เบสท์มันเอามือมาจิ้มคอผมก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา
ให้ตาย
