EPISODE 2 :: ผู้ชายข้างห้อง
1105 คำ
17.55 น.
"เฮ้ยวา คืนนี้ไปแดนซ์กันเถอะเพื่อน เพื่อนคินอยากออกสเต็ป"ไอ้คินกับไอ้เบสท์เดินเข้ามากอดคอผม
กูเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเพื่อนพรุ่งนี้ต้องทำควิทซ์ส่งอาจารย์อีก คืนนี้คงไม่ต้องนอนกันแล้วมั้ง T[]T
"สเต็ปกับตีนกูดิ นี่พวกมึงไม่รู้จักเหนื่อยล้ากันมั้งเลยเหรอวะ"ผมหันไปด่า ไอ้พวกมนุษย์ถึก -.-
"น๊าไอ้วานะ~ นะมึงน๊า~"ไอ้เบสท์เข้ามาเขย่าแขนผมทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่
เพลีย - -
"อะไรวะ เพื่อนๆกันทั้งนั้น"ไอ้คินพูดเสียงน้อยใจใส่
กูผิดอะไรวะเนี่ย!?
"ถ้าพวกมึงอยากจบก็ตั้งใจเรียน กูไปล่ะ.."
ผมตีไหล่ไอ้คินกับไอ้เบสท์เบาๆ ก่อนจะโบกมือลาพวกมันที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ แค่ไม่ไปกับพวกมันแค่นี้ต้องมาทำหน้า ทำตาน้อยใจเหมือนเด็กไปได้ เพลียทั้งจากการเรียน ยังมาเพลียกับมันอีก เฮ้อ~
"กายวิภาคศาสตร์..การชำแหละ คำศัพท์ทางกายวิภาคศาสตร์.."
ผมนั่งไล่อ่านวิชากายวิภาคศาสตร์ ยิ่งอ่าน ยิ่งง่วง
"อ้ะ โอ้ย..."
"ถ้าไม่เกร็งก็ไม่เจ็บ!.."
ชะ..เชี่ย! ไม่เกร็งก็ไม่เจ็บคือไรวะ!
"อ้ะ!..."
"เชี่ย! ห้องไม่เก็บเสียงนะโว้ย!"ผมตะโกนผ่านกำแพงข้างห้อง
เวรฉิบ! พึ่งย้ายมาอยู่ข้างห้องแท้ๆ ไอ้พวกบ้านี่!
"ซอล เจ็บ อื้อ.."
เสียงข้างห้องคะ..คราง มะ..ไม่หยุดเลย! -.-
"ไม่ทนแล้วโว้ย!"
ก๊อกๆ!
ผมตัดสินใจเดินออกไปเคาะประตูไอ้ห้องข้างๆนี่ ขืนมันยังส่งเสียงกันแบบนี้ อ่านหนังสือกันไม่รู้เรื่องพอดีเว้ย! ทำไมอย่างว่าทำไมไม่เป็นโรงเเรมนอนวะ! ประสาทจะเสีย!
"โทษนะฮะ! ช่วยลดเสียงคุณทั้งคู่ได้มั๊ย รำคาญ!"ผมตะโกนผ่านประตูหน้าห้อง ไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูเลยหรือไง
ไอ้พวกบ้าพวกนี้!
"นี่มันกี่ทุ่ม กี่ยามแล้วห๊ะ! ไอ้พวกบ้านี่.."
แอ๊ด!
"มีอะไร?"
ผมหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นผู้ชายข้างห้อง สภาพกำลังเข้าด้าย เข้าเข็มเลยมั้ง เฮอะ!ท่าทางจะรุ่นเดียวกับผมซะด้วย แต่หน้ามันคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน?
"ธุระไม่มี! แต่ช่วยเบาๆด้วย! ไอ้เสียงนะ..นั่นน่ะ"
"แสร่"มันพูดออกมาหน้าตาเฉย
สมองแม่งคิดอะไรอยู่วะ!
"เออ! แต่ถ้ามึงเสียงดังอีก มึงตายแน่!"ผมหันไปแวดใส่ ง่วงก็ง่วง อ่านหนังสือก็ไม่รู้เรื่อง ยังต้องมาฟังเสียงอุบาทว์ๆพวกนี้อีก
"มึง..ไอ้คนที่เข้ามาช่วยไอ้เหี้ยปริ้นซ์สินะ.."ผู้ชายคนนั้นเอ่ยขึ้นเสียงเย็นยะเยือก ผมว่าผมเคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน..
เชี่ย!
ไอ้ทีซอลแหงๆ!!
"แสร่.."ผมตอบกลับไป ก่อนหน้านี้ผมจำได้ว่ามันก็เพิ่งว่าผมแสร่เรื่องของมันเหมือนกัน
"เฮอะ!"ทีซอลสบถออกมาเบาๆ
ผมแอบชำเลืองเห็นว่าตอนนี้มันไม่ได้ใส่เสื้อ ซิกเเพคเเน่นเปี๊ยะ! ถ้าผมโดนอัดตอนนี้ได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มแน่
"กูตะ..เตือนแล้วนะ ห้ามส่งเสียงดังอีก กูจะอ่านหนังสือ"ผมเน้นเสียงเเข็ง ซึ่งมันก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมานอกจากสายตาเเข็งก้าวที่เหมือนปีศาจกำลังจะเข้ามาขยี้ผมให้แหลกคาตีน!
"ถ้าทนฟังไม่ได้ มึงก็ออกไป!!"มันตวาดลั่น จนผมสะดุ้ง
ผมชักเริ่มจะกลัวมันแล้วนะเนี่ย ทำไมต้องตวาดด้วยวะ คิดว่าตัวสูงกว่าแล้วจะกลัวเหรอไง เออกลัว -.-
"มึงแม่งหมาบ้าชัดๆ.."ผมสบถออกมาเบาๆ
"มึงพูดว่าไงนะ!"มันเงยหน้าขึ้นมามองผมสายตาก้าวร้าว
"เปล่า กูจะอ่านหนังสือ.."ผมตอบกลับและกำลังจะหันหลังกลับเข้าห้อง
หมับ!
"คิดยังไงถึงเข้ามาช่วยไอ้ปริ้นซ์.."
ทีซอลกระชากข้อมือผมก่อนจะดันให้หลังผมติดกับกำแพง มือหนาของมันเลื่อนมาบีบกรามผมจนปวดร้าวไปหมด ไอ้เหี้ยซอลแม่งไม่ใช่คน แม่งปีศาจในร่างมนุษย์ชัดๆ!
"กูเรียนหมอ..ช่วยคนคือหน้าที่กู..ปะวะ"ผมพูดเสียงขาดห้วงเพราะยิ่งผมออกเสียงมันก็ยิ่งออกแรงบีบเพิ่มมากขึ้น
"แต่ต้องไม่ใช่กับมัน! ทีหลังถ้ามึงไม่รู้อะไรอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น.."
ทีซอลพูดด้วยน้ำเสียงเรียบฟังดูแล้วสยอง ก่อนมันจะปล่อยมือที่บีบคางผมอยู่ออกไป แต่มืออีกข้างใช้รวบมือของผมขึ้นไปไว้เหนือศีรษะ ลมหายใจอุ่นของมันเป่ารดหน้าผม เหมือนกำลังโมโหอะไรสักอย่าง
"อย่ามาขู่กู! กูไม่กลัวมึงหรอก.."
โป้ก!
"โอ้ย! ไอ้เหี้ยนี่มึง!..."มันร้องลั่นเพราะพึ่งโดนผมเอาหัวกระเเทกหัวมันเข้าเต็มๆ
เท้าสองขาสั่งให้กลับหลังหันเข้าห้องโดยอัตโนมัติ มือสองข้างสั่งให้ล็อคกลอนทุกอันใส่มันทุกแม็กซ์ เกือบตายไปแล้วมั๊ยไอ้วา! ทำไมผมต้องมาอยู่ข้างห้องไอ้เหี้ยนี่ด้วยวะเนี่ย! จะโดนฆ่าหมกห้องวันไหนก็ไม่รู้ T[]T
ปัง ปัง!
ไม่ต้องสืบว่าเสียงอะไรเสียงเท้าไอ้ซอลกำลังระบายความโมโหลงกับประตูห้องผมแหงๆ T[]T เกิดมาไม่เคยพบ เคยเจอผู้ชายอารมณ์ร้ายแบบนี้มาก่อน มันควรพบจิตแพทย์หรือไม่ก็เข้าห้องดับจิตไปสงบ สติอารมณ์มันก็ยังดี!
"มึงกับกูคงต้องเจอกัน..อีกนาน!"เสียงไอ้ซอลพูดกรอดไรฟันผ่านประตูมา
ซ ว ย!
"ไอ้วาตายแน่..."ผมได้แต่ถอยห่างประตูบานนั้นจนเสียงมันเงียบไป แต่เสียงครางข้างห้องมันเริ่มดังขึ้นมาอีกแล้ว เวร!ไอ้วาคนนี้ต้องทนฟังเสียงแบบนี้อีกกี่คืนวะเนี่ย!
"ไอ้คิน! มึงอยู่ไหนวะ.."
ผมตัดสินใจโทรหาไอ้คินมัน อย่างน้อยอยู่กันสองคนปลอดภัยขึ้น!
( กูสตูฯไอ้เบสท์ )
"พวกมึงไม่ได้ไปผับเหรอไง"
( ไม่อะ พวกกูว่าจะไปพร้อมมึงด้วย ทำไมเปลี่ยนใจเหรอ กิ๊ว~ )
ใช่ เวลากวนส้นตีนมั๊ย -.-
"พวกมึงสองคนมานอนเป็นเพื่อนกูหน่อย!"ผมพูดน้ำเสียงร้อนรน ไม่ใช่เพราะกลัวมันหรอกนะ เขาเรียกกันไว้ดีกว่าแก้!
( โตเป็นควายแล้วยังจะ.. )
"ขอร้อง.. ไอ้เหี้ยซอลฆ่ากูแน่"
( ทำไมวะ! เออเดี๋ยวพวกกูไป )
"เออมาเร็วๆนะมึง.."
ติ๊ด!
- ผู้เขียน
