ตอนที่ 13
“ลูก!” เจียวอิงแข็งกร้าวขึ้นมาทันใด “คุณผู้ชายเคยเห็นฉันเป็นลูกหรือคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันมาเก็บของแล้วจะไป” เจียวอิงกล่าวขึ้นมา ก้อนเนื้อด้านในกระตุกวูบไหวทันที ตั้งแต่เกิดมาความรักไม่เคยได้ เธอได้เพียงแค่พูดอันแสนร้ายกาจเสมอ เธอต้องเข้มแข็งพอที่จะอยู่ แต่ตอนนี้เธอทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ
ยิ่งเห็นภาพครอบครัวอันอบอุ่น ยิ่งทำให้ใจเธอแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี อ้อมกอดอันอบอุ่นและแสนปรารถนาเธอไม่เคยได้ครอบครอง แม้จะฝืนยืนยิ้มทั้งน้ำตา ทำดีเท่าไหร่ก็ไม่มีค่าในสายตาของบิดา ครั้งนี้เธอตัดสินใจเด็ดเดี่ยว พอแล้ว พอกันทีเธอไม่อยากจะทดแทนบุญคุณอาหารและที่ซุกหัวนอน เพราะเธอทดแทนทำให้มันเกินคำว่าบุญคุณแล้ว
จ้าวหยางเฉินไม่คิดว่าคนพวกนี้จะจิตใจต่ำทรามหยาบช้าถึงขนาดนี้ เขายืนเงียบ ๆ สงสารเด็กสาวคนนี้จับใจ เกิดมาเพิ่งจะพบเจอเหตุการณ์รุนแรงขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่เลี้ยง และผู้ชายคนนั้นเป็นพ่อ เหตุใดจึง
