CHARMING04:ไม่ยอม
1218 คำ
CHARMING 04
****************************************
พี่เจย์ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายที่ฉันยังตามเขาแบบนี้ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนลง เหมือนเขารู้ว่าการที่ใช้ไม้แข็งกับฉันมันไม่ได้ผล
แต่ฉันจะบอกอะไรให้นะไม่ว่าเขาจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อนมันก็ไม่ได้ผลอยู่ดี เพราะฉันก็จะตามเขาแบบนี้ตลอดไปนั่นแหละ จนกว่าเขาจะยอมเปิดใจให้ฉัน
“โอเค พี่รู้แล้วว่าเราจะไม่เลิกตามพี่”
“ใช่ค่ะ หนูเลิกตามพี่เจย์ไม่ได้หรอก”
“พี่จะไปทำธุระจริงๆ ถ้าชอบพี่ก็อย่าทำให้พี่รำคาญใจได้มั้ยล่ะ?”
“แต่ว่า...”
“พี่ขอเราแค่นี้ทำให้พี่ไม่ได้เลยใช่ป่ะ ถ้าไม่ได้ โอเคพี่ไปส่งเราก็ได้”
ฉันมองหน้าพี่เจย์ที่ยังคงมองหน้าฉันไม่ได้ละสายตาไปไหน และสายตาที่เขามองฉันนั้นมันก็ดูเหมือนว่าเขาเหนื่อยกับฉันมากๆ
พอเห็นแบบนั้นมันก็ทำให้ฉันยอมที่จะไม่ตามเขาก็ได้ เอาไว้พรุ่งนี้ฉันค่อยมาตามเขาใหม่อีกที
แค่นี้เขาก็ไม่ชอบฉันมากพออยู่แล้วและถ้าฉันยังดื้อกับเขาต่อไปคิกว่าเขาจะชอบฉันได้เหรอ ก็คงต้องปล่อยให้เขาไปทำธุระของเขานั่นแหละ ส่วนฉันก็ต้องกลับเองอีกตามเคย
“ถ้าอยากให้พี่ไปส่งก็ขึ้นรถ”
“พี่เจย์…”
“ถ้าพี่ขอเราแค่นี้เราทำให้พี่ไม่ได้ ต่อไปเราอยากจะทำอะไรก็ทำไปเลยพี่จะไม่ห้ามเราแล้ว”
“ก็ได้ค่ะ วันนี้หนูกลับเองก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้มายั่วใหม่”
ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าและกำลังจะเดินไปหน้ามหาลัยเพื่อเรียกแท็กซี่กลับเอง แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปด้วยซ้ำ เสียงผู้หญิงที่ฉันคุ้นหูก็ดังขึ้นและดันเรียกชื่อพี่เจย์ขึ้นมาด้วย
ทำให้ฉันต้องหันไปมองที่มาของเสียงและเห็นว่าเป็นพี่ฝ้ายเพื่อนของพี่เจย์ที่กำลังอ่อยเขาไม่ต่างจากฉันเหมือนกัน
พอเห็นแบบนี้แล้วมันก็ทำให้ฉันไม่ชอบใจขึ้นมา ไม่อยากให้พวกเขาอยู่ด้วยกันสองคนเลย ให้ตายสิ
“เจย์ไปกันเลยมั้ย เราเสร็จแล้วพอดีเลย”
“เดี๋ยวนะคะ ไหนพี่เจย์บอกหนูว่าจะไปทำธุระไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมต้องให้พี่ฝ้ายไปด้วยล่ะ?”
“พี่ก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว เพราะเราสองคนจะไปทำธุระด้วยกันไง”
“ไปทำธุระด้วยกันอย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่ เราสองคนมีธุระที่ต้องไปทำด้วยกัน”
พี่ฝ้ายมองหน้าฉันแล้วยิ้มให้ และรอยยิ้มของเธอก็เหมือนเยาะเย้ยฉันมากเลยล่ะว่าวันนี้เธอจะได้อยู่กับพี่เจย์ทั้งวัน
ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจพี่ฝ้ายหรอกนะ เพราะคนที่ฉันสนใจก็คือพี่เจย์ ฉันมองหน้าเขาเพื่อที่จะเอาคำตอบจากเขาให้ได้ว่าทำไมเขาถึงจะต้องไปกับพี่ฝ้ายด้วยแล้วปล่อยให้ฉันกลับเองแบบนี้
ฉันตามอ่อยเขามาตั้งห้าเดือนเลยนะไม่ใช่แค่ห้าวัน มันไม่ได้ทำให้เขาหวั่นไหวให้ฉันบ้างเลยเหรอ
พี่เจย์ที่เห็นว่าฉันมองหน้าเขาไม่ยอมละสายตาไปไหนก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะพูดขึ้นมา
“พี่ก็จะไปทำธุระกับฝ้ายไง ก็เลยบอกเราว่าไปส่งเราไม่ได้”
“ธุระอะไรคะที่ทำให้ต้องไปกันสองคนอ่ะ?”
“เจย์ก็บอกน้องไปสิว่าเจย์จะไปส่งเราอ่ะ เพราะเจย์รับปากกับเราว่าวันนี้จะไปส่งเราไม่ใช่เหรอ?”
“อะไรนะคะ?”
ตกใจมากเลยนะที่ได้ยินประโยคเมื่อกี้ออกมาจากปากของพี่ฝ้าย ไอ้ธุระที่พี่เจย์พูดถึงก็คือการไปส่งเธออย่างนั้นน่ะเหรอ
แล้วคิดว่าฉันจะยอมให้เขาได้ทำอย่างนั้นหรือเปล่าล่ะ ตอนแรกก็กะว่าจะยอมกลับเองก็ได้เพราะไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจ
แต่พอรู้เขาจะไปส่งพี่ฝ้ายมันก็ทำให้ฉันเปลี่ยนใจทันที เพราะฉันจะหน้าด้านแล้วนั่งรถไปกับพวกเขาด้วย ต่อให้ไม่ยอมให้ฉันกลับด้วย ฉันก็จะไม่ยอมให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันสองคนเหมือนกัน
ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันไม่อยากให้เขาได้อยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหน เพราะกลัวว่าเขาจะหวั่นไหวให้ผู้หญิงคนอื่นอ่ะ
“ได้ยินไม่ผิดหรอกนะว่าเจย์จะไปส่งพี่ นี่แหละธุระของเราสองคนที่ไม่อยากให้มีคนอื่นไปด้วย”
“จริงเหรอคะพี่เจย์”
“อืม” และเขาก็ตอบกลับมาสั้นๆ เหมือนว่าเขารำคาญมาก งั้นก็เชิญรำคาญต่อไปเถอะเพราะฉันไม่ยอมให้ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันแน่ๆ
“งั้นหนูก็จะไปด้วยค่ะ”
“แล้วไหนเราบอกพี่ว่าจะยอมกลับเองไง?”
พี่เจย์ที่ได้ยินฉันบอกว่าจะไปด้วยเขาก็ถามขึ้นมาทันที ตอนแรกฉันก็ตั้งใจจะกลับเองนั่นแหละ เพราะคิดว่าเขาคงมีธุระจริงๆ
แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วไง เพราะไอ้ธุระที่เขาพูดถึงมันคือการที่จะไปส่งพี่ฝ้าย แล้วถ้าเกิดว่าเธออ่อยเขาให้เขาไปส่งเธอในห้องล่ะจะทำยังไง
ฉันไม่อยากให้เขาพลาดท่าเธอหรอกนะ เพราะงั้นยังไงฉันก็ไม่มีทางยอมอยู่แล้วล่ะ
“ตอนแรกก็กะว่าจะกลับเองเพราะคิดว่าพี่เจย์อาจจะติดธุระจริงๆ ก็ได้ แต่ว่าตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วค่ะ เพราะว่าหนูอยากให้พี่เจย์ส่ง”
“เราพูดไม่รู้เรื่องอีกแล้วนะเจ้าขา”
“ค่ะ พูดไม่รู้เรื่องและจะไม่รู้เรื่องต่อไปด้วย”
ฉันกอดอกมองหน้าพี่เจย์ที่มองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว ไหนๆ ก็บอกว่าฉันมันดื้อแล้วไง เพราะงั้นแล้วฉันก็จะดื้อต่อไปนั่นแหละ
พี่ฝ้ายเองก็รู้นะว่าตอนนี้ฉันกำลังตามจีบพี่เจย์อยู่ แต่เธอกลับเข้ามาอ่อยเขาแบบนี้ ที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เจย์หรอก
แต่พอเห็นว่าฉันชอบเขา เธอก็อยากจะเอาเขาไปเป็นของเธอบ้าง แต่ฉันจะไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงคนไหนมาแย่งพี่เจย์ไปจากฉันแน่ๆ
“ไม่ต้องมามองหน้าหนูแบบนี้เลยนะคะ ปกติหนูก็ให้พี่เจย์ไปส่งทุกวันอยู่แล้วนี่”
“แล้วพี่เคยไปส่งเราหรือเปล่าล่ะ?”
“ก็ไม่…แต่ครั้งนี้หนูจะให้พี่ไปส่งหนูให้ได้ค่ะ”
“...” พี่เจย์เงียบไป และการเงียบของเขาก็หมายความว่าเขายอมที่จะไปส่งฉันแล้ว
- ผู้เขียน
