“อ่าว มาแล้วเหรอคะ นี่ค่ะ เชิญนั่งเลย”
เสียงคุณเคทเอ่ยขึ้นอย่างดีอกดีใจที่สุดท้ายแอนดริวก็ยอมกลับมาบ้านสักที เพราะเธอไม่อยากทนเห็นผู้เป็นสามีต้องมานั่งเหม่อลอยคิดถึงบุตรชายคนเดียวอีกแล้ว แต่แอนดริวในตอนนี้แทบก้าวขาไม่ออก เมื่อตาคมกำลังจ้องมองไปที่หญิงสาวอีกคน ที่นั่งนิ่งไม่แม้กระทั่งมองมาที่เขา
คาร่านั้นมานอนบ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เพราะคำสั่งของมารดาและอีกทั้งพรุ่งนี้เป็นวันหยุด เธอเลยตัดสินใจกลับมาไม่นึกว่าแอนดริวก็กลับมาเหมือนกัน
“เอ่อ ถ้าแอนดริวไม่สะดวกเดี๋ยวฉันกับลูก...”
“ไม่....”
“ไม่เป็นไรครับ ตามสบายเลย ผมหิวแล้ว”
คุณเคทพูดยังไม่ทันจบคุณแอนโทนี่ก็พูดขึ้นแต่ก็ยังไม่ได้พูดมากไปกว่าคำว่า ไม่ เมื่อแอนดริวรีบพูดขึ้นก่อน และคำพูดของชายหนุ่ม ทำเอาทั้งบ้านตกอยู่ในอาการเงียบงันพลางมองหน้ากันอย่างสับสนระคนแปลกใจ
“อะ..เอ่อ ถ้าอย่างนั้นเรามานั่งกันเถอะเดี๋ยวอาหารจะเย็นซะก่อน”
พอคุณเคท
