“อ่าวเคธี่ แม่นึกว่าหนูกลับไปแล้วซะอีก หายไปไหนมาลูกตั้งนานสองนาน”
คุณเบลล่าเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะเห็นบุตรสาวหายไปนานร่วมชั่วโมงจนคิดว่าคงมีงานด่วนเลยกลับไปแล้ว และพวกตนก็กำลังจะกลับแล้วด้วยหลังจากทานอาหารจนอิ่มหนำกันหมดแล้ว
“อ้อ พอดีเคธี่พึ่งคุยธุระกับผู้จัดการเสร็จน่ะคะเคธี่ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณป้า แล้วนี่...จะกลับกันแล้วเหรอคะคุณแม่”
เคธี่รีบเอ่ยออกมาแต่สายตากลับพยายามมองหามอแกนที่ไม่เห็นว่าเขาอยู่ที่นี่แล้ว
“ก็ใช่น่ะสิจ๊ะ อิ่มกันหมดแล้ว”
คุณเบลล่าบอกออกมาพร้อมกับก้มหยิบกระเป๋าสะพายของตนเอง
“แล้ว....พี่มอแกนไปไหนแล้วคะ เคธี่ไม่เห็น”
“อ้อ พี่เขามีงานด่วนเข้ามาน่ะจ๊ะ เห็นบอกว่าต้องเตรียมตัวไปงานเลี้ยงตอนเย็นอีก เลยต้องรีบกลับ เอาไว้วันหลังเรามาทานข้าวด้วยกันอีกนะ หนูเคธี่นี่น่ารักจริงๆเลยอุตส่ากลับมาอีก”
คุณมัลลิกาเอ่ยชมขึ้น
“งานเลี้ยง....เหรอคะ”
เคธี่เอ่ยขึ้นอย่างสนใจ ก่อนที่
