“อ่าว...เอ่อ สวัสดีค่ะบอส...คุณมิเชล...”
ผู้จัดการฝ่ายบุคคลถึงกับหยุดชะงักทันทีที่ลิฟต์เปิดออกมาแล้วเจอเข้ากับมอแกนและมิเชลยืนรอลิฟต์อยู่
“ครับสวัสดี”
“ค่ะ...สวัสดีค่ะ”
ทั้งสองเอ่ยทักทายกลับไปแต่คนละความรู้สึก มิเชลนั้นอายแสนอายเธออุตส่าโทรมาขอลาออกพร้อมกับส่งเอกสารมาให้ผู้จัดการฝ่ายบุคคลโดยตรงแต่ตอนนี้กลับต้องกลับมาทำงานเหมือนเดิมในเวลาเพียงแค่ข้ามคืน ส่วนมอแกนนั้นเขาไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยสักนิด
“อ้อ คุณเบธ รบกวนดึงชื่อของเลขาผมกลับมาด้วย แล้วเอารายงานเรื่องกำลังคนมาส่งผมภายในวันพรุ่งนี้นะ”
ก่อนที่ลิฟต์จะปิดมอแกนไม่ลืมเอ่ยบอกเพราะกลัวว่าทุกอย่าจะผิดพลาด ผู้จัดการฝ่ายบุคคลที่ยังสับสนค่อยๆพยักหน้าตอบรับก่อนที่ลิฟต์จะปิดลงแล้วเลื่อนขึ้นไปชั้นบน
“อะไรเนี่ย โอ๊ยงงไปหมดแล้ว”
คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเอ่ยขึ้นอย่างสับสน ก่อนจะเดินออกจากหน้าลิฟต์ไปทำงานต่อ ส่วนมอแกนและมิเชลก็ต่างฝ่ายต่างยืนเ
