“ไม่เป็นไรครับ”
เขายังยิ้มละไมเหมือนเดิม ยิ้มแบบนี้ของคนเคร่งขรึม กลับทำให้น้องสาวของมาณวดีเกิดความรู้สึกเขินอายจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อได้ชัดแจ่มกับเสาฟ้าฟ้าซึ่งสว่างริมทาง ทำเอาหล่อนต้องหันเบือนหลบไปนิดหนึ่งก่อจะกล้าหันมาเผชิญสายตาของเขาอีกครั้ง
“ ถ้างั้น เดือนกับพี่ ต้องขอลากลับก่อนนะคะ ขับรถให้ดีนะคะ อย่าวิ่งมาก อันตรายเกิดขึ้นแยะ ”
เขาตอบ
“ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นอะไรมาก และถ้าเมา ผมคงไม่ขับ จริงไหมครับ ” หญิงสาวยิ้มให้เขานิดหน่อย หวานมาก แต่คงความประทับใจแก่ธารนาถเมื่อมองไปที่ดวงหน้าหวานของร่างสาววัยรุ่น เกิดความรู้สึกแปลกๆกับเขา เมื่อมองใบหน้าของน้องสาวอดีตคนรักอย่างจริงใจ
อาจจะเป็นเพราะพวงแก้มใสสีชมพูอ่อนๆนั่นแปรระเรื่อเพราะเป็นความเขินที่มองเขาก็ได้
เขากลับจุดยิ้มเล็กน้อยให้หล่อนก่อนลาจากกัน แวบนั้นมาณวดีมองเห็นสายตาแปลกของธารนาถ ซึ่งหล่อนไม่พอใจเลย รู้สึกว่าเขามองไปที่น
