12 | ความคุ้นเคย

1796 คำ

"ถึงเวลาเข้านอนแล้ว" ฉันพับโฟโต้บุ๊กแล้วรีบวางไว้บนโต๊ะที่ใกล้ที่สุด เพราะคนหน้าเมื่อยเดินเข้ามาบอกเสียงดุราวกับฉันเป็นเด็กอนุบาล แต่เดี๋ยวก่อนนี่พึ่งสองทุ่มเองนะ เขาจะรีบนอนไปไหน "คุณง่วงก็ไปนอนก่อนสิคะ" เขาเดินมาหาฉันแล้วฉุดข้อมือให้ลุกขึ้น "โอ๊ย! ทำแรงอีกแล้ว" "พูดไม่รู้เรื่อง" "มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง" ฉันเงยขึ้นเถียง "สิทธิ์ความเป็นผัว" ฉันเบ้ปากแล้วเอามือไขว้หลังไว้ "ฉันจำได้ว่าบอกเลิกคุณไปแล้ว ฉะนั้น..." มือหนาจับแขนฉันทันที ก่อนที่จะกึ่งดึงกึ่งลากฉันออกไปจากห้องหนังสือ "โอ๊ยตาบ้านี่ ลากทำไมห๊ะ!" "เธอต้องพักผ่อนให้เพียงพอ สมองจะได้ดีกว่านี้" "รู้แล้ว แต่..." ฉันยังพูดไม่จบนิ้วชี้เรียวก็หันมาชี้หน้าฉันทันที จนฉันต้องจำใจเดินตามเขาไป แต่พอเข้ามาในห้องแอร์ก็ถูกเปิดรอเรียบร้อย ไฟก็หรี่ลงสลัวๆ มีเทียนหอมกลิ่นที่ฉันชอบจุดอยู่ไกลๆ มันเป็นบรรยากาศที่ฉันชอบมาก แบบนี้ค่อยน่านอนหน่อย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม