INTRO
737 คำ
INTRO
ใคร่รักมาเฟีย
[แทนคุณ x เดวา]
'สัญญาต้องเป็นสัญญา หนึ่งคนยึดถือข้อนี้มาตลอด แต่อีกคน... สัญญาอะไรวะ ฉันไปสัญญาตอนไหน?!'
มือหนาคว้าข้อมือหมับ! จนร่างเล็กถลาไปชนอกเขาอย่างรุนแรง
"มากับฉัน!"
"ทำไมเดวาต้องไปกับคุณ คุณเป็นใครคะ"
"เป็นผัวของเธอ"
ริมฝีปากบางเม้มแน่นมองหน้าคนเอ่ยประโยคนั้นด้วยสีหน้าตกใจ ผะ...ผัว? เป็นไปได้ยังไง! ผัวหมายถึงยังไงก่อน แต่งงานแล้วหรือแค่ได้กันเฉยๆ แต่เธอพึ่งเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ครั้งแรกเองนะ จะมาบอกว่าเป็นผัวบ่ได้!
"ไม่ คุณไม่ใช่ผัวของเดวา ปล่อยนะคะ ปล่อย!"
นักศึกษาสาวพยายามยื้อข้อมือตัวเองกลับ แต่ถ้าเทียบกับร่างใหญ่ที่ทรงพลังแรงของเธอมีเพียงน้อยนิด เขากระชากเธอไปที่รถโรลส์รอยซ์ฟิล์มดำสนิท และมีบอดี้การ์ดใส่สูทยืนล้อม ก่อนจะผลักเข้าไปจนหญิงสาวเสียหลักลงนอนแล้วขึ้นคร่อมกดข้อมือแนบเบาะอย่างอุกอาจ
หญิงสาวหัวใจกระตุกเมื่อถูกสายตาคมกริบจดจ้อง เขาหล่อระเบิดระเบ้อแต่ใช้ความหล่อไม่เป็นเหรอเนี่ย ทำไมโหดร้ายกับผู้หญิงแสนบอบบางอย่างเธอขนาดนี้!
"คะ คุณ! คุณจะทำอะไรคะ?"
"ทบทวนความจำ"
"อื้อ!"
เธอไม่ทันปฏิเสธ ริมฝีปากร้ายก็ฉกฉวยจูบทันที รสหวานๆกรุ่นไปด้วยกลิ่นบุหรี่กำลังทำให้เธอคลุ้มคลั่งอยู่ภายในอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขารุกล้ำอย่างอุกอาจบีบบังคับให้ริมฝีปากเล็กตกอยู่ใต้อำนาจ
ก่อนที่มือหนาจะรวบข้อมือขึ้นสองข้างเหนือหัวแล้วกระชากแพนตี้ตัวน้อยลงอย่างรวดเร็ว
"อื้อ!"
"จำได้รึยัง?"
เดวาส่ายหน้ารัวน้ำตาปริ่มที่หางตา มองหน้าหล่อๆที่จ้องเธอด้วยสายตาเยือกเย็นประดุจน้ำแข็ง ขณะนั้นร่างกายก็รู้สึกแปลก มันร้อนรุ่มเหมือนมีอะไรบางอย่างแผดเผาอยู่ภายใน
เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีอิทธิพลกับเธอเร็วขนาดนี้
"ฉันถามว่าจำได้รึยัง!"
"จำไม่ได้!"
"ว้าย!"
ทันใดนั้นร่างเล็กก็ถูกจับขึ้น ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะดึงพนักวางมือลงแล้วจับเธอคว่ำหน้าลงอย่างรวดเร็ว หน้าท้องของหญิงสาวพาดทับพนักวางมือกลางเบาะ...ส่วนบั้นท้ายงอนก็กระดกขึ้นตามส่วนโค้งของร่างกาย
"ยะ อย่า... อย่าค่ะ" เธอเริ่มสะกดกลั้นความกลัวไว้ไม่ไหว จนเขาจับข้อมือเธอไขว้หลังด้วยมือเพียงข้างเดียว และดึงแพนตี้ที่หลงเหลือออก
"ไม่! ไม่นะ! คุณจะทำอะไรฉัน"
เขาไม่ฟังเสียงร้องห้ามแม้แต่น้อย กดแก่นกายที่แข็งพร้อมและเต็มไปด้วยอำนาจเข้าไปข้างหลังสุดแรง
'ปึก!'
"อ๊า!"
เดวาหวีดร้องเสียงหลง ร่างเล็กสั่นเทิ้มขึ้นอย่างรุนแรง ริมฝีปากบางกัดเม้มแน่นสนิท ความเจ็บแปล๊บและซ่านสยิววิ่งเข้ามาในคราวเดียวกัน แต่ที่เลวร้ายไปกว่านั้น เขาทำรุนแรงราวกับเธอไม่ใช่คน
'ปึก ปึก ปึก'
"อื้อ ปล่อย! ปะ ปล่อยฉัน"
มาเฟียหนุ่มปล่อยข้อมือเธอตามคำขอแล้วโน้มไปบีบท้ายทอยจนใบหน้าสวยกดลงแนบเบาะ ก่อนที่เขาจะก้มลงกระซิบทรมานอีกระลอก ด้วยการปล่อยไอร้อนผะผ่าวอยู่หลังใบหู
เขากำลังจองจำเธอด้วยริมฝีปาก และจังหวะสุดร้อนแรง
"ฉันบอกว่าไง...ถ้าเธอหลงทางมาหาฉันอีกครั้ง เธอจะไม่มีวันหนีฉันไปได้"
พูดจบก็กระแทกบั้นท้ายงอนจนกระเพื่อม
'ปึก! ปึก! ปึก!'
ให้ตาย เขาคือโรคจิต!
"อ๊ะ อ๊ะ อื้อ! ฉะ ฉันไม่เคยพูดหรือสัญญาอะไรกับคุณ ไม่เคยเจอคุณเลยด้วยซ้ำ!"
มาเฟียหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็กัดฟันกรามกึกด้วยอารมณ์หงุดหงิด
ก่อนที่เขาจะไม่รอให้อารมณ์เหล่านั้นลดลง เร่งสาดความดิบเถื่อนและรุนแรงตอกตรึงเข้าใส่ไม่หยุดยั้ง
เขาทำราวกับจะขยี้เธอให้จมไปกับเบาะ และไม่สนใจแม้แต่น้อยว่าข้างนอกจะมีคนพลุกพล่านหรือมองเข้ามา จนสุดท้ายเขาใช้ท่อนแขนแกร่งล็อกคอเธอจนแหงนหน้า กดเอวจองจำความแข็งขึงจนมิดดัง 'ปึก!'
แล้วกระซิบอย่างเยือกเย็น...
"งั้นจำไว้ ต่อไปนี้...ผัวเธอชื่อแทนคุณ"
- ผู้เขียน
