ควีนขัดดอก

ไม่ยากเกินความสามารถ

ตอนที่ 9

ไม่ยากเกินความสามารถ

รถคันหรูวิ่งแล่นเข้ามาด้วยเร็วสูงก่อนจะเบรกตัวอย่างแรงจนเสียงเบียดล้อดังลั่น ใบหน้าไม่สบอารมณ์ของมาเฟียหนุ่มตาน้ำข้าวเผยให้เห็นได้ทันทีที่เขาลดกระจกลง โจลูโน่ตรงรี่เข้ามาหาเมื่อเห็นว่าเป็นเขา

"ไอ้หมอนั่นยังอยู่ไหม"

"อยู่ครับ"

คนเพิ่งมาถึงขมวดคิ้วออกมาอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยสั่งออกไปด้วยน้ำเสียงเข้มขึง

"ไปเรียกยัยเด็กนั่นมา บอกว่าฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"

ฝ่ายนั้นรับคำแล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปทันที

สาวน้อยที่กำลังนั่งคุยกับหมอซานซึ่งหน้าแดงก่ำเพราะแอลกอฮอล์ เลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อได้ฟังคนสนิทของลูเซียโน่กระซิบบอก แม่เล้าสาวขอตัวออกมาจากหมอหนุ่มทันทีและตรงไปหาเจ้าของร่างกายเธอที่รออยู่ด้านนอกร้าน แม้จะนึกสงสัยอยู่หน่อยก็ตามว่าเหตุใดคุณบอสหนุ่มถึงไม่เข้าไปด้านในนั้นเสียเลย

"มีอะไรทำไมไม่เข้าไปคุยกันดีๆ ข้างในคะ"

"ขึ้นรถ!!"

ฝ่ายนั้นสั่งเธอกลับมาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ในขณะที่สาวน้อยยิ่งงงหนักไปอีกทว่าก็ยอมทำตามอีกฝ่ายแต่โดยดี เมื่อเห็นว่าคนสวยขึ้นนั่งเรียบร้อยดีแล้ว รถหรูของมาเฟียหนุ่มก็พุ่งทะยานออกไปทันทีราวกับว่าจะให้มันเหาะได้ยังไงอย่างนั้น

"ทำไมถึงไปสนิทสนมกับหมอนั่นมากขนาดนั้น"

จู่ๆ สารถีหนุ่มก็เอ่ยถามขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศที่อึมครึมแปลกๆ ทั้งที่สายตาคู่คมยังคงจ้องมองไปยังพื้นถนนตรงหน้าที่เริ่มมืดสนิทและเปลี่ยวร้าง ราวมีอะไรน่าสนใจเสียเต็มประดา

"หมายถึงหมอซานเหรอคะ"

"ผมไม่รู้หรอกว่าเขาชื่ออะไร และที่คุณต้องรู้ก็คือตั้งแต่ตอนนี้ไปห้ามคุณเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นอีก ถ้าผมไม่อนุญาต"

"ขอเหตุผลด้วยค่ะ!"

สาวน้อยเอ่ยถามน้ำเสียงติดไปทางไม่พอใจทันทีไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไร และทำไมต้องห้ามขนาดนั้นด้วยทั้งที่มันก็เป็นเรื่องปกติแท้ๆ

"อย่าลืมสิว่าตอนนี้คุณเป็นใครและมีหน้าที่อะไร ผู้หญิงขัดดอกคงไม่เหมาะจะไปสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้นหรอกมั้ง! หรือถ้าจะทำก็รอใช้หนี้ผมหมดไม่ก็รอผมเบื่อก็พอ"

คนงามเผลอกัดปากตัวเองทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น จริงสินะ! เธอมันก็เป็นแค่นางบำเรอนี่ นางบำเรอขัดดอกที่ต้องพลีกายและความเป็นส่วนตัวให้กับเขา คำพูดจานั่นเหมือนเครื่องย้ำเตือนชั้นเยี่ยมให้สาวน้อยหวนนึกถึงความจริงในข้อนี้ ความจริงที่เธอเผลอหลงไปเพราะความใจดีและอ่อนโยนที่เขามอบให้ของเล่นชิ้นหนึ่งเช่นเธอ

"ถ้าหากมันทำให้คุณหงุดหงิดก็ขอโทษด้วยแล้วกันค่ะ แต่เกรงว่าห้ามใกล้ชิดคนอื่นฉันคงทำไมได้ เพราะอาชีพของฉันที่เป็นอยู่มันต้องรับแขกและดูแลพวกเขาอย่างใกล้ชิด แต่คงยังไม่ถึงกับต้องเปลืองตัวไปนอนกับแขกคนไหน"

"ดี! วางตัวให้สมเป็นแม่เล้าหน่อย" มาเฟียหนุ่มเอ่ยกระแทกเสียงใส่อย่างวางท่า แม้จะรู้ว่าที่พูดไปนั้นออกจะรุนแรงอยู่บ้างก็ตาม

ทั้งรถเงียบงันไปทันทีบรรยากาศอึดอัดก่อตัวขึ้นมากกว่าในตอนแรกเสียอีก มันทำให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากที่หญิงสาวเหมือนกำลังเล่นสงครามประสาทกับตน มือหนากำพวงมาลัยในมือมั่นคงมากกว่าเดิม ก่อนจะหักหลบเข้าข้างทางที่และมืดสนิทท่ามกลางสีหน้าตกใจของควีน

"นี่! จะทำอะไรคะ"

"ไม่พามาฆ่าทิ้งก็แล้วกัน!"

ได้ยินแบบนั้นสาวเจ้าก็หันหน้ากลับไปทำนิ่งเหมือนเก่า ในขณะที่คนตัวสูงถือวิสาสะปรับเอนเบาะของเธอให้ราบกับพื้นทันที ท่ามกลางสาวน้อยที่ชักสีหน้าใส่อีกครั้ง

"นี่มันริมทางนะคุณ ถ้าหิวกระหายมากนักทำไมไม่กลับคอนโด!"

"ไม่ไหว มันแข็งจนจะแตกแล้วนี่"

สาวน้อยเผลอเหลือบตาลงมองที่เป้ากางเกงของเขาอย่างลืมตัว มันไม่ได้มีอาการแข็งผงาดดั่งที่อีกฝ่ายกล่าวอ้างด้วยซ้ำ

"แข็งอะไร! อ่อนเป็นมะเขือเผาอยู่เลยนั่น อีกอย่างตอนนี้ควีนไม่มีอารมณ์! คุณคงไม่อยากฝืนใจใครหรอกนะ"

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่ริมฝีปากหนา ก่อนที่เขาจะเคลื่อนตัวมาหาสาวน้อยอย่างไม่สนใจคำต่อว่าค่อนขอดนั่นด้วยซ้ำ

"ไม่ต้องห่วงหรอกน่าเรื่องแข็งนี่เดี๋ยวมันก็มาเอง ส่วนเรื่องไม่มีอารมณ์ผมจะคอยดูนะเด็กน้อย"

เขาส่งยิ้มร้ายให้เธอพลางซุกหน้าลงส่วนล่างที่ยังห่อหุ้มไปด้วยเสื้อผ้า จมูกโด่งชอนไชไปตามชั้นในตัวเล็กอย่างหื่นกระหาย กลิ่นของเด็กสาวทำเอามะเขือเผาของเขาแข็งทื่อเป็นตอร์ปิโดในทันที เรียวลิ้นร้ายชอนไชไปตามขอบกางเกงในหญิงสาวราวอยากสำรวจ

"บอส ยะ...อย่านะ"

คนงามพยายามห้ามพลางคิดจะกระถดหนี ทว่ามาเฟียหนุ่มกับยึดขาเธอไว้และเริ่มแหวกข้างสิ่งห่อหุ้มไปทางหนึ่ง เผยให้เห็นร่องแคบที่เริ่มชื้นแฉะอยู่เต็มตา ลิ้นร้ายไม่รอช้าที่จะปัดเกลี่ยดูดุนไปที่เม็ดเล็กนั่นจนสาวน้อยต้องผลักหัวเขาไว้

"อ๊าา ตรงนั้นมันน่าอายนะคะ"

"หึ ผมยอมก้มต่ำให้คุณเลยนะควีน ดีใจซะสิ"

เขาว่าพลางมูมมามอยู่กับร่องแคบอย่างไม่รู้เบื่อ ชั้นในตัวจิ๋วถูกถอดออกข้างหนึ่งเพื่อให้เขาจัดการเธอได้อย่างเต็มที่

ร่างสวยดิ้นพล่านไปมากับไฟราคะที่เริ่มทวีความรุนแรงขึ้น สองมือเล็กบีบเคล้นทรวงอกอวบใหญ่ของตัวเองอย่างมีอารมณ์เดรสรัดรูปถูกถลกขึ้นไปกองกับยอดอกเช่นบราเซียตัวเล็กโดยฝีมือสาวน้อยเอง

"อ๊าา ควีนจะเสร็จ"

สาวน้อยร้องบอกพลางแอ่นสะโพกลอยขึ้นเด้งใส่ปากหนา มือบีบกำเขี่ยยอดถันอย่างพลุ่งพล่าน ทว่าเมื่อจวนจะถึงฝั่งชายหนุ่มกลับถอนใบหน้าออกทิ้งสาวน้อยให้คว้างอยู่แบบนั้นพลางส่งยิ้มอย่างผู้ชนะมาให้

"มีอารมณ์ยังคะเด็กดี"

สาวน้อยพยักหน้ารับดวงตาเยิ้มหวาน มือบางกอบกำอกตัวเองไม่ผ่อนแรง

"ถ้างั้นก็ขอมาดีๆ สิครับ"

"บอส ได้โปรดอย่าแกล้งกัน"

มาเฟียตาน้ำข้าวส่ายหน้าไปมาแต่ก็ถอดก็ดึงกางเกงของตนลงเผยให้เห็นมะเขือเผาที่เด้งผึงออกมาสู่โลกภายนอก เส้นเลือดปูดโปนบวกน้ำใสที่ไหลเยิ้มจากลำเอ็นนั้นทำให้สาวน้อยกลืนน้ำลายลงคอทันทีเพราะอยากได้มันมาใส่ในร่องที่คันยิบของตนจะแย่

"ยังไม่ค่อยถูกใจเลย อยากอะไรพูดมาตรงๆ สิ ผมไม่เข้าใจ"

"ได้โปรดเถอะ อย่า...อ๊าส์ อย่าทรมานกัน"

"เด็กดีร้องหาผมแล้วสินะ"

เขาไม่พูดเปล่าทั้งยังเขี่ยตวัดเม็ดกลางความรู้สึกของเธอไปมาอย่างปลุกกระตุ้นให้สาวน้อยต้องการมากขึ้นจนสาวน้อยดิ้นพล่านไปอีก

"ได้โปรดค่ะ ใส่เข้ามาที"

ไม่ต้องแกล้งอีกต่อไปท่อนเอ็นใหญ่ก็พลวดเข้าร่องแคบทีเดียวมิดลำ

"อื้ออ จุก ควีนจุก"

หนุ่มตาน้ำข้าวไม่ฟังเสียงด้วยซ้ำเริ่มกระแทกเอวแกร่งเข้ามาทันทีในขณะที่ควีนต้องยึดตัวกับเบาะไว้แน่น ใบหน้าสวยสะบัดไปมาส่งเสียงครางกระเส่า

"ฟัค แน่นชิบ! ร่องตอดดีชะมัด จะเสร็จแล้วใช่ไหมเด็กน้อย"

สาวน้อยพยักหน้ารับมาเฟียหนุ่มเลยยึดเอวบางไว้แน่นพลางรัวสะโพกใส่ไม่ยั้ง จนเธอกระตุกตอดรัดนำเขาไปก่อนน้ำเยิ้มไหลออกมาอาบท่อนเอ็นใหญ่ไซซ์ฝรั่งอย่างเลี่ยงได้

"ซีดดด ฟัค! เสียวหัวฉิบหาย อ่าส์"

ชายหนุ่มกระแทกตัวเป็นจังหวะหนักอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาทันทีท่ามกลางเสียงครางต่ำและหอบเหนื่อยของทั้งคู่ ทีแรกก็ไม่ได้คิดจะมาทำแบบนี้หรอก แต่เขาเองก็อดใจไม่ไหวทุกครั้งที่อยู่ใกล้ยัยเด็กนี่เลย

วันหนึ่งที่มหาลัยในขณะที่กำลังเลิกเรียน ควีนได้แต่ทำหน้าเบื่อโลกออกมาอย่างมิคิดปิดบังให้คนที่ตามก้นเธอต้อยๆ ครั้นจะสลัดอีตารุ่นพี่ฟรานซิสนี่ทิ้งก็ไม่ได้ เพราะเขาเป็นพี่รหัสที่เธอต้องจำยอมทน

"นี่! เลิกตามสักทีได้ไหมคะ ตามทั้งวันเลย ต้องการอะไรบอกมาเลยดีกว่า"

ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวหันไปเหวใส่คนตัวโตกว่าทันที ในขณะที่ฟรานซิสยังคงทำหน้าระรื่นอยู่

"เอาตรงๆ เลยเหรอ พี่สนใจเราน่ะ ขอจีบได้ปะ"

"ไม่ค่ะ! ทำไมไม่ไปจีบคนอื่นนู้น จะมายุ่งกับควีนทำไม หรือไม่มีใครเอา!" ชายหนุ่มหัวเราะออกมาราวคนอารมณ์ดี

"มีสิ เยอะด้วย แต่พี่ชอบเธอนะ นมโตดี" สาวน้อยหน้าเหวอไปทันทีกับผู้ชายตรงหน้าที่ยังคงทำหน้าราวปกติ

"คนบ้า! โรคจิต!"

สาวน้อยว่าพลางถอยหนีทันทีพอดีกับรถหรูมาจอดเทียบ ท่าทำให้ควีนรีบขึ้นรถหนีไปอย่างไม่รีรอ หากจะถามว่าเดี๋ยวสาวน้อยก้าวหน้าถึงขนาดมีคนขับส่งแล้วงั้นเหรอ เปล่าเลย! อีตาลูเซียโน่นั่นต่างหากที่ส่งมาเพราะกลัวว่าเธอจะแอบหนีไปเที่ยวกับผู้ชาย!

ใบหน้าขี้เล่นแกมหื่นกามที่สาวน้อยได้เห็นเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ทันทีเมื่อรถสาวน้อยหายไปจากสายตา มือหนาล้วงเอาโทรศัพท์เครื่องหรูของตนออกมา พลางต่อสายหาใครบางคน

"ว่าไง ปลาติดเบ็ดแล้วเหรอ"

"ยังหรอกครับ ปลาตัวนี้ตกยากชะมัด แต่อีกไม่นานเหยื่อชั้นดีแบบผมต้องคว้ามาได้แน่ คอยดูสิ!"

***