เสียงเตือนจากนาฬิกา ชายหญิงนอนอยู่บนเตียงเดียวกันถึงเช้า คาบน้ำกามจากศึกหนักเมื่อคืนวานลากยาวมาจนถึงเช้ามืดของอีกวันยังคงเปรอะเปื้อนปนเลือดพรหมจรรย์ที่เด่นหราประจานสถานะว่าเธอนั้นเป็นของเขาโดยสมบูรณ์ทุกอย่าง
“อือ...” เสียงครางขัดขืนเมื่อถูกรบเร้าจากเคราที่ทิ่มบนผิวเนียน น้ำอิงที่ลืมตัวก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาและร้องโวยวายจำไม่ได้ว่าเมื่อวานนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอไปบ้าง
“หยุดต่อต้านฉันได้แล้วน้ำอิง... เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าตอนนี้เธออยู่ในสถานะอะไร 'นางบำเรอ' ของฉันไม่ใช่เหรอ เธอเป็นคนสมัครใจมาเองนะ!” เขาพูดทำเอาเธอสะอึกจนพูดไม่ออกหยุดอาการดีดดิ้นเอาแต่ใจ
นั่นนะสิฉันสมัครใจมาเอง... แล้วเมื่อวานเธอก็มอบพรหมจรรย์ให้เป็นของเขาไปแล้วใช่มั้ย
รู้ทั้งรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากตัวของเธอแต่เธอก็ยังมาเหยียบกับดักของเขาอย่างเต็มใจ เพียงเพราะว่าเงิน...
ฉันจำเป็นต้องเอาศักดิ์ศรีของตัวเองเข้าแลกได้ขนาดนี้เชียวหร
