ใครก็ได้ช่วงนี้...
656 คำ
ตอนที่ 1
“เอาอีกแล้วนะยัยมนต์ เปิดแอร์ทิ้งไว้อีกแล้วแกรู้ไหมว่ามันเปลืองค่าไฟฉันมากแค่ไหน ปิดเดี๋ยวนี้เลย” เพ็ญศรีโวยวายขึ้นลั่นบ้านเมื่อเห็นมนต์นภาเปิดแอร์ทิ้งไว้แล้วไปอาบน้ำเพราะกลัวว่าจะได้จ่ายค่าไฟแพงเพิ่มขึ้นไปอีก
“โธ่แม่ มนต์พึ่งเปิดเองนะ กะว่าอาบน้ำเสร็จออกมามันก็คงเย็นพอดีแหละ” มนต์นภารีบแก้ตัวพร้อมกับขอร้องผู้เป็นมารดา มนต์นภาเคยชินตอนอยู่คอนโด ปิดเทอมแล้วเธอจึงมาอยู่กับแม่ที่บ้าน บางครั้งเสาร์อาทิตย์ไหนถ้าเรียนไม่หนักจนเกินไปก็จะมานอนค้างที่บ้านแม่เป็นประจำ
“เดี๋ยวช่วงดึก ๆ มนต์ก็ปิดเอง เปิดแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่” แม่ของเธอนั้นงกถึงขั้นเกลือเรียกพี่กันเลยทีเดียว และตอนนี้มนต์นภาเกือบจะหัวเราะเมื่อเห็นหน้าของผู้เป็นมารดาที่กำลังแสดงออกมาอยู่ในขณะนี้
“แกหัวเราะอะไรฮะ ยัยมนต์” เป็นเพราะเสียงหัวเราะของมนต์นภาที่ทำให้เลยทำผู้เป็นแม่เสียความมั่นใจ
“แม่เอาอะไรมาทาหน้าเหรอคะ ขาวโพลนเชียว” เธอเอ่ยพร้อมกับหัวเราะระริกขึ้นอีกครั้ง
“ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉัน พรุ่งนี้แกเตรียมตัวไปพบคุณศรีประภากับฉันด้วยนะ” ผู้เป็นมารดาออกคำสั่งกับลูกสาวเพื่อแก้เขิน
“อ้าว! ก็พรุ่งนี้มนต์ไม่ว่างนี่คะ มนต์ก็บอกคุณแม่ไปแล้วนี่คะ” มนต์นภาบอกคุณแม่ ในขณะที่เธอกำลังเช็ดผมที่เปียกอยู่
“แม่ไปบอกเลื่อนนัดคุณศรีประภาของแม่ก่อนได้มั้ยคะ”
“ไม่เลื่อน วันอื่น ๆ ฉันก็มีธุระเหมือนกัน”
“ธุระสมาคมการกุศลอีกล่ะสิ” มนต์นภาพึมพำในลำคอเพราะเธอรู้กิจวัตรประจำวันของผู้เป็นมารดาดี
“จะธุระอะไรก็เรื่องของฉันสิ ฉันสั่งให้แกทำอะไรก็ทำไปเถอะ ฉันสั่งให้ไปพบก็ต้องไปพบ” เพ็ญศรีตวาดลูกสาวเสียงดัง
รุ่งเช้ามนต์นภารีบทำตามที่มารดาสั่งเพราะเธอไม่อยากที่จะต่อปากต่อคำกับผู้มีพระคุณมากไปกว่านี้
พ่อของมนต์นภาได้เสียไปตั้งแต่เธออายุได้เพียงสิบขวบ และเพ็ญศรีผู้เป็นแม่ก็เลี้ยงดูเธอมาตลอดเป็นอย่างดี คุณเพ็ญศรีจะสนิทสนมกับคุณประภาศรี ซึ่งทั้งสองคอยช่วยเหลือในเรื่องธุรกิจซึ่งกันและกันมาโดยตลอด
ย้อนไปเมื่อสองวันที่แล้ว
มนต์นภามีปัญหาทะเลาะกับแฟน จึงนัดเพื่อนไปเที่ยวที่ผับแห่งหนึ่ง แต่เธอกลับเมามายและเกิดไปมีวันไนท์กับชายหนุ่มแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้
มนต์นภานึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เธอเสียใจอกหัก จึงโทรหาเพื่อน ปรากฏว่าเพื่อนของเธอบอกว่าอยู่ผับที่เธอกำลังจะไป มนต์นภาจึงเดินทางไปหาเพื่อน แต่ก็พบว่าเพื่อนของเธอดันอยู่กับแฟนซะอย่างงั้น แถมยังนั่งโอบกอดกันด้วย
มนต์นภาไม่ได้สนใจอะไร เธอดื่มของเธอไปเรื่อย ๆ ระหว่างที่เพื่อนของเธอก็จู๋จี๋กับแฟนอยู่ข้าง ๆ มนต์นภาไม่ได้สนใจอะไรเธอเอาแต่นั่งดื่ม
“เบา ๆ สิยัยมนต์ ดื่มเป็นน้ำไปได้”
“เพื่อนน้องนีน่ากลุ้มใจเรื่องอะไรเหรอ ถึงดื่มหนักขนาดนี้”
“อกหักค่ะ มนต์เค้าอกหัก ก็เลยเอาแต่ดื่ม ถามอะไรก็ไม่พูด”
“งั้นเอาอย่างนี้ เพื่อพี่กำลังว่าง เดี๋ยวโทรให้มาดูแลก็แล้วกันเผื่อว่าจะได้ช่วยดามใจให้เพื่อนของน้องนีน่า”
“จะดีเหรอคะ”
“เอาน่าลองดู เดี๋ยวพี่ตามให้แป๊บเดียว”
- ผู้เขียน
