2 | เข้ากันได้ดี (2)
984 คำ
- 2 -
เข้ากันได้ดี (2)
พลันเมื่อทานอาหารเช้าและจัดการกับร่างกายของตัวเองเสร็จก็ได้เวลากลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงสักที เมื่อวานฉันโดนแฟนที่คบหานอกใจแต่ฉันเองเผลอไผลมีความสัมพันธ์ที่ไม่ได้มีสถานะ แต่แล้วยังไงล่ะ...ฉันกับไอ้ฌอนเราจบกันแล้ว ฉันจะนอนกับใครหรือคบใครใหม่มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน!
"โยกลับก่อนนะ" ฉันเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ
"จะกลับแล้วเหรอ" พี่ครามเอ่ยถามพลางสาวเท้าเดินเข้ามาหาฉัน ซึ่งฉันเองก็พยักหน้ารับบาง ๆ แทนคำตอบ
"ค่ะ จะกลับแล้ว...อ๊ะ!"
"อยู่ต่ออีกหน่อย" เสียงทุ้มเอ่ยแนบชิดกับใบหน้าขณะที่วงแขนแกร่งก็โอบรัดเอวของฉันเอาไว้ทำให้ร่างกายของฉันและเขาใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น
"อื้อ พี่คราม...โยจะกลับแล้ว" ฉันเบี่ยงหน้าออกและดันมือที่แผ่นอกแกร่งเอาไว้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรถึงทำให้พี่ครามอ้อนกันแบบนี้ ปกติแล้วพี่ครามมักจะชอบทำหน้านิ่ง ๆ มองดูเผิน ๆ ก็เหมือนคนหยิ่งคนหนึ่งเลยล่ะ แต่พอเห็นเขาในมุมนี้ก็ทำให้รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน
"อยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหมครับคุณคู่นอน" น้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความต้องการทำให้ฉันเชยใบหน้าขึ้นสบประสานกับสายตาคมที่กำลังจดจ้องมองมาไม่ห่าง
"หื่นสุด ๆ ไปเลยนะคะ" ฉันหัวเราะและเอ่ยออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางของพี่คราม
สองมือกอบกุมใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ก่อนที่ฉันจะเขย่งปลายเท้าและกดริมฝีปากลงทาบทับราวกับเป็นคำตอบให้กับคำร้องขอของเขา
ฉันคล้องแขนที่คอหนาพลางบดเบียดร่างกายเข้าหาคนตัวโตทำให้พี่ครามโอบรัดที่เอวของฉันเอาไว้ ขณะที่ริมฝีปากของเราก็บดเคล้าคลึงกันอย่างหนักหน่วงและดูดดึง จนกระทั่งแผ่นหลังของฉันเดินมาชิดติดกับกำแพงเมื่อถูกไล่ต้อนพร้อมด้วยแขนแกร่งที่ดันไว้ระหว่างร่างกายของฉัน
"อือ...จะทำตรงนี้เลยเหรอพี่คราม" ฉันผละริมฝีปากออกเมื่อรู้สึกถึงมือหนาที่สอดเข้ามาใต้สาบเสื้อและกอบกุมหน้าอกของฉันเอาไว้
"ตรงนี้แหละ พี่ไม่ไหวแล้ว"
"อ๊ะ...อื้อ!" ริมฝีปากของฉันถูกกดทาบทับลงมาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับหนักหน่วงและดุดันมากขึ้นเท่าตัว
มือหนาสัมผัสกับเนื้อกายโดยทั่วก่อนที่เขาจะเคลื่อนไปปลดตะขอบราเซียของฉันออกและเปิดเสื้อขึ้นเผยให้เห็นเนื้ออกที่โผล่พ้นด้วยฝีมือของคนตัวโต
ริมฝีปากหนาเคลื่อนต่ำลงมาจูบซับที่ซอกคอของฉันก่อนจะไล้ตามมาที่เนินอกและครอบครองยอดปทุมถันในที่สุด
"อ๊า..." ฉันจิกเกร็งที่แขนแกร่งของพี่ครามเอาไว้ สัมผัสของเขาทำให้ฉันสั่นระริกจนแทบทรงตัวไม่อยู่เมื่อถูกเขาครอบครองจุดอ่อนไหวแบบนี้
ร่างกำยำขยับเข้ามาใกล้พร้อมทั้งวงแขนที่กลายเป็นที่ยึดหลักไม่ให้ฉันล้มพับไปกองกับพื้นเมื่อถูกคนตัวโตเล่นงานให้จนมุม
เหมือนกับว่าฉันกำลังถูกเขาพรากลมหายใจไปทีละนิด...ทีละนิด หลงเหลือเพียงความวาบหวามที่ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศเท่านั้น
"อึก...พี่ครามยะ...อย่ากัด อ๊ะ! โยเจ็บ อื้อออ!"
"เจ็บหรือเสียว" ใบหน้าหล่อเหลาเชยขึ้นเล็กน้อยพลางยกยิ้มที่มุมปาก เขาสลับฟันคมและลิ้นเพื่อกระหวัดเกี่ยวและดูดดึงที่ยอดอกอย่างเอาแต่ใจ ถึงแม้ว่าฉันจะหมั่นไส้กับการกระทำของเขาก็เถอะ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อกรอะไรกับเขาอีกต่อไปแล้ว!
"อ๊า...พี่คราม! อย่าแกล้งโย อ๊ะ!"
แต่ทว่า...
แกรก!
"เฮ้ย...!" พี่ครามร้องขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูก่อนที่ร่างของใครคนหนึ่งจะเดินเข้ามา
จังหวะนั้นทำให้ฉันรีบซุกเข้าหาอกแกร่งและพรางตัวให้เล็กที่สุด ทั้งยังหลุบสายตาลงเพราะยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ให้ตายเถอะ!
"พะ...พี่คราม อะไรเนี่ย"
เสียงผู้หญิงงั้นเหรอ...!?
"ครีม...ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านอะ ไหนบอกว่าจะอยู่กับแฟนไง"
"เอ่อ...ก็ ก็...ครีมกลับมาเอาของอะ เดี๋ยวก็จะไปแล้ว"
ครีม...น้องสาวของพี่ครามสินะ
โอ๊ย! ให้ตายเถอะ นี่น้องสาวของพี่ครามดันเปิดประตูมาเห็นฉากเด็ดเข้าสินะ!
เหมือนเวรกรรมตามทันยังไงไม่รู้ เพราะฉันเองก็เคยเปิดประตูเข้าไปเจอภาพที่พี่สาวของฉันกับแฟนกำลังจูบฉันยังไงล่ะ แต่พอมาโดนเข้ากับตัวเองแบบนี้มันก็อายเหมือนกันนะ!
"ยัยครีม จะเข้ามาทำไมไม่บอกพี่ก่อนวะเนี่ย!"
"ใครจะรู้เล่าว่าพี่เอาสาวมาที่บ้านอะ! ครีมขอโทษนะคะ ตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวครีมปิดตาให้"
ฉันซุกใบหน้าที่อกแกร่งพลางยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความอับอาย ฉันไม่เห็นหน้าของน้องสาวพี่ครามหรอกนะ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะมองมายังไง รู้แค่ว่าเป็นตัวฉันนี่แหละที่อยากจะมุดหน้าหนีไปจากที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอด!
ฮือ....สิ้นแล้ว สิ้นแล้วชีวิตฉัน
ทั้งเขินทั้งอาย ไอ้พี่ครามก็ดันหื่นจะทำตั้งแต่ชั้นล่างของตัวบ้าน ถ้าขึ้นไปทำบนห้องป่านนี้เข้าด้ายเข้าเข็มไปแล้วเนี่ย!
โอ๊ย! เหตุการณ์ครั้งนี้ฉันจะจดจำให้ขึ้นใจเลยว่าเวลาจะทำอะไรฉันจะขึ้นไปทำบนห้องอย่างเดียว!
- ผู้เขียน
