1 | สานสัมพันธ์ (1)
1200 คำ
- 1 -
สานสัมพันธ์ (1)
พรึ่บ!
"อ๊ะ..." เสียงเล็กร้องขึ้นเมื่อถูกผลักให้นอนราบไปกับเตียงกว้าง ตามด้วยร่างกำยำที่ตามทาบทับลงมาก่อนที่จะบดริมฝีปากอย่างหนักหน่วงและแทรกลิ้นร้อนเข้าไปกวาดชิมไล่ต้อนภายในโพรงปากนุ่ม
คนตัวโตผละริมฝีปากออกเล็กน้อยก่อนจะเคลื่อนไปจูบซับตามซอกคอขาว พลันเมื่อแววตาของสองคนสบประสานก็ทำให้คนใต้ร่างเบี่ยงหน้าออก แต่ไม่นานก็ถูกมือหนาจับรั้งให้เชยมองดังเดิม
"เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วโย" เสียงทุ้มเอ่ยแหบพร่าขณะที่ริมฝีปากก็คลอเคลียกับผิวกายไม่ห่าง เขากระตุกยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก ปาดไล้นิ้วเรียวไปที่กรอบหน้าสวย ขณะที่มืออีกข้างก็ลูบไล้ที่ผิวเนียนอย่างเชื่องช้า
"ขอจูบทีดิ" คำพูดนั้นของวาโยทำให้ครามชะงักไป แต่พอมองลึกไปถึงดวงตาก็ทำให้รู้ว่าเธอต้องการเช่นนั้นจริง ๆ
ใบหน้าหล่อเหลาจึงโน้มลงเชยคางมนขึ้นและกดริมฝีปากทาบทับกับริมฝีปากอวบอิ่มของคนตัวเล็กตรงหน้า
ทว่าเพียงสัมผัสก็ทำให้เหมือนสัญชาตญาณถูกปลุกตื่น ครามบดคลึงทาบทับอย่างคนลืมตัว จนกระทั่งใบหน้าหวานเบี่ยงออกและกดสายตาลงอย่างทำตัวไม่ถูก
"โย...โทษที คือพี่..."
"มะ...ไม่เป็นไรพี่คราม พี่จูบนุ่มดี อยากจูบอีกเลยนะเนี่ย" วาโยส่งยิ้มกว้างและปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เธอต่างหากที่เผลอไผลในสัมผัสของเขา ทั้งเสียงหัวใจยังเต้นระส่ำจนแทบจะทะลักออกมา
"ถ้ามีอีกรอบพี่ไม่หยุดแค่จูบแน่ ๆ"
"..." วาโยลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เธอเห็นแววตาของเขาที่มันดูหนักแน่นในคำพูด แต่ทว่าลึก ๆ เธอก็รู้สึกเช่นเดียวกับเขา
ครืด...ครืด...
ใบหน้าหวานหันมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่นก่อนจะหยิบออกมาและสลับมองกับใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหันหน้าออกไปอีกทาง เธอจึงหันหลังกลับและกดรับสายในที่สุด
"ว่าไงไวน์"
(แฟนแกมาตามอะโย ทำไงดีอะ)
"ไอ้ฌอนอะนะ!? มันนอกใจฉันแล้วยังกล้ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกเหรอ ไอ้..!"
(แต่ฉันกับพี่ภพบอกไปแล้วนะว่าแกขอตัวกลับไปแล้ว แต่ฌอนก็ดูเหมือนจะไม่เชื่อในคำพูดของฉันเท่าไหร่เลยอะ)
"งั้นฉันจะรีบกลับเดี๋ยวนี้แหละ ไอ้บ้านี่จริง ๆ เลย ถ้าฉันเห็นหน้ามันฉันคงได้หยิบขวดเบียร์ฟาดหัวมันแน่!"
(ถ้างั้นแกรีบกลับเลยฉันไม่อยากพาแกไปสถานีตำรวจ)
"โอเคค่ะคุณเพื่อน ขอบคุณนะไวน์ ฝากขอบคุณพี่ภพด้วยนะ"
วาโยกดวางสายและถอนหายใจออกมาหนัก ๆ เมื่อนึกถึงแฟนหนุ่มที่เพิ่งนอกใจ ทั้ง ๆ ที่เธอเห็นการกระทำเลว ๆ แบบนั้นเต็มสองตาแต่ก็ยังกล้ามาให้เธอเห็นหน้าอีก...กล้าจริง ๆ
"พี่กลับก่อนนะโย" พลันเมื่อกลับสู่สภาวะปกติก็ทำให้ครามเอ่ยขึ้นก่อนจะส่งยิ้มให้เธอบาง ๆ
วาโยชะงักไปชั่วครู่มองแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินออกไปทีละนิด ขณะที่ภายในใจก็กำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง
จนกระทั่ง...
หมับ!
วาโยตัดสินใจวิ่งตามครามออกไปก่อนจะจับหมับที่แขนแกร่งทำให้คนตัวโตหันไปมองตามแรงก่อนที่ริมฝีปากสีแดงสดจะทาบทับลงมาโดยไม่ทันตั้งตัว
ร่างสูงชะงักงันตกตะลึงกับการกระทำของหญิงสาว ทว่าไม่นานกลับตอบรับและกระชับอ้อมแขนกอดเอวบางเอาไว้พลันทำให้ร่างของสองคนแนบชิดกันมากยิ่งขึ้น
รสจูบครั้งที่สองกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอและเขาตัดสินใจที่จะสานสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งในค่ำคืนแห่งนี้...
"พี่มีถุงยางไหม" วาโยเอ่ยถามคนบนร่างเมื่อเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกทีละชิ้น
หญิงสาวเชยใบหน้าขึ้นมองคนตัวโตด้วยแววตาฉ่ำปรือแต่มันกลับมีความสั่นเทาอยู่ในนั้น
ใช่...เธอกำลังกลัว
ไม่ใช่ว่าเธอ 'ไม่เคย' กับเรื่องบนเตียง แต่เธอไม่เคยมีอะไรกับคนที่ยังไม่มีสถานะหรือคนที่เพิ่งพบเจอกับไม่นาน เมื่อครู่มันเป็นอารมณ์เผลอไผลที่เธอเองก็ชื่นชอบในสัมผัสของเขา นั่นเลยทำให้เธอตอบรับที่จะมาบ้านของเขาเพื่อเริ่มต้นความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนเช่นนี้
"มีดิ มีหลายชิ้นด้วย" ครามหัวเราะในลำคอและจัดการโอบอุ้มให้คนตัวเล็กนั่งทับบนร่างกายของเขาแทน
เนื้อกายส่วนบนที่ไร้เสื้อผ้ามีเพียงบราเซียสีดำที่กำลังปกปิดความอวบอิ่มไว้อยู่เท่านั้น มือหนาเคลื่อนสัมผัสช้า ๆ ไปตามเอวคอดก่อนจะบีบเคล้นตามบั้นท้ายงอนของคนตัวเล็กที่กำลังนั่งทับกับความแข็งขืนภายใต้กางเกงยีน
แววตาหวานจากเดิมที่สั่นระริกก็แปรเปลี่ยนเป็นเฉี่ยวคม วาโยกวาดมองร่างกำยำที่เปลือยแผงอกแกร่งน่าสัมผัสก่อนจะไล้ต่ำลงมาเนื้อเข็มขัดที่เห็นไรขนอ่อน ๆ โผล่พ้นจากกางเกงก็ทำให้เผลอลอบกลืนน้ำลายอย่างลืมตัว
"โยอย่ามองนาน พี่เขินเป็นนะเว้ย" ครามเอ่ยปนเสียงขำแต่ทว่าใบหน้าและหูทั้งสองข้างกลับออกสีแดงเมื่อเห็นแววตาหวานของหญิงสาวที่กำลังมองร่างกายของเขาอย่างพิจารณา
ใจจริงเขาตั้งใจจะแกล้งให้เธอเขินอายเมื่อส่วนนั้นของเธอสัมผัสกับความใหญ่โตของเขาโดยตรง แต่ทว่ากลับเป็นตัวเขาเองที่ขัดเขินยามที่ถูกหญิงสาวจ้องมองแบบนี้
"ฮึ หูแดงเชียว" วาโยแค่นหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะไล้ปลายนิ้วไปตามแผงอกช้า ๆ พลันทำให้คนตัวโตหายใจติดขัด หลังจากนั้นก็จัดการปลดเข็มขัดออกและสัมผัสความนูนของกลางกายที่มีเนื้อผ้าปกปิดความแข็งขืนไว้ไม่มิด
"อ่า..." เสียงแหบพร่าดังต่อเนื่องเมื่อมือเล็กลูบสัมผัสเบา ๆ
เมื่อเห็นว่าคนตัวโตพึงพอใจก็ทำให้วาโยยกยิ้มก่อนจะจัดการถอดกางเกงออกจากขายาวเผยให้เห็นความใหญ่โตภายใต้อันเดอร์แวร์สีเทาเข้ม
แต่ทว่า...
หมับ!
พรึ่บ!
ครามจับเอวบางและกดให้เธอนอนราบกับเตียงโดยมีร่างของเขาทาบทับเอาไว้เมื่อเห็นว่ามือเล็กกำลังจะสัมผัสกับแก่นกายของเขา
"ร้ายนัก" เสียงเข้มเอ่ยแหบพร่าข้างแก้มใสราวกับคาดโทษ เพราะเมื่อครู่เธอทำให้เขาเสียการควบคุมจนต้องรีบจับให้เธออยู่ใต้อาณัติของเขาแบบนี้
"อ๊ะ...อื้อ!"
รสจูบหนักหน่วงทำให้คนตัวเล็กร้องขึ้นในลำคอก่อนจะถูกครามจัดการกับเสื้อผ้าทุกชิ้นออกไปให้พ้นทาง เผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนที่ไร้สิ่งปกปิด
- ผู้เขียน
