GEAR 7 : ความแตก...ไหม? 1
1091 คำ
สุดท้ายเขาก็พยายามให้ฉันเรียกอย่างที่เขาต้องการจนได้ ก็คงต้องยอมเขาไป บอกมาขนาดนั้นแล้วนี่นา จากนี้ไปก็ภาวนาแค่ให้ตัวเองไม่เผลอเรียกว่า ‘เฮีย’ ต่อหน้าเพื่อนแล้วกัน ถ้าโดนจับได้คงโดนซักไซ้ไม่หยุด
พอแยกจากเขาฉันก็กลับมาที่ห้องตัวเอง ส่วนเขาก็กลับไปคอนโดตัวเองและอีกเดี๋ยวก็คงไปดื่มตามที่นัดกับเพื่อนของเขา ฉันเก็บกวาดห้องทำความสะอาดแทบทุกซอกมุม เพราะตอนนี้ห้องค่อนข้างรกเลยทีเดียว
เนื่องจากตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมางานเยอะมาก และไม่มีเวลาเก็บห้องสักเท่าไร วันนี้จึงได้เวลาที่จะทำความสะอาดก่อนที่สภาพห้องจะกลายเป็นแบบห้องผู้ชายโดยแท้ และพรุ่งนี้จะได้อยู่ว่างๆ สบายๆ
ติ๊ง!
เก็บห้องไปได้สักพักเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันรีบวางอุปกรณ์ทำความสะอาดแล้วรีบเดินไปคว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมาดู ก็เห็นว่าเป็นข้อความจากบางคนเข้ามา เลยเปิดอ่านทันที
อัคคี : ถึงร้านแล้ว
เป็นพี่อัค เอ๊ย เฮียอัคนั่นแหละที่ส่งข้อความมาบอก อ่า...มีแชตมารายงานด้วย ทำไมเขาน่ารักจัง ฉันอ่านข้อความที่เขาส่งมาพร้อมกับยิ้มไปด้วย พักหลังมานี้ถึงจะไม่ค่อยพูดอะไร แต่เวลาเขาทำอะไรก็ไม่ลืมที่จะบอกกัน
ซิน : ค่ะ เที่ยวให้สนุกนะคะ
อัคคี : อืม...
อัคคี : กลับไม่ดึก
ซิน : อย่าดื่มเยอะน้า
ซิน : แล้วก็...อย่าอ่อยสาวล่ะ ฮ่าๆ
อัคคี : อ่อยคนเดียว...
อัคคี : เมื่อไรจะติด
และก็เป็นเขาที่แชตกลับมาอีกเหมือนเดิม แล้วฉันควรตอบกลับไปว่าไง ไม่ตอบดีกว่าตอนนี้หน้าฉันร้อนไปหมดแล้ว บทจะพูดก็พูดมาตรงๆ แบบนี้ ใครจะไปทนไหวกัน
เมื่อคิดว่าจะไม่ตอบเขากลับไปฉันก็ปิดโทรศัพท์วางลงที่เดิมและกลับไปเก็บห้องต่อทันที วันนี้ห้องสะอาดเอี่ยมแน่ เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกคึกมากๆ
อัคคี Talk
หลังจากที่ผมตอบข้อความเธอไปแบบนั้น ก็ดูเหมือนเธอจะหายไปเลยไม่ได้ตอบอะไรกลับมาอีก ผมอมยิ้มให้กับหน้าจอโทรศัพท์ที่ยังคงค้างแชตระหว่างผมกับเธออยู่
ชอบทำตัวน่ารักอย่างนี้จะไม่อยากให้แกล้งได้ยังไง ความจริงผมก็ไม่ได้เป็นคนที่เข้าหาใครแบบนี้หรอก ตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกก็รู้สึกว่าเธอมีอะไรที่น่าสนใจ เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ดูแรงอย่างที่ผมเคยเจอ แต่เธอก็ไม่ได้เรียบร้อยไปจนน่าเบื่อ
เอาเป็นว่าโดยรวมแล้วทุกอย่างที่เป็นเธอ ทำให้ผมเริ่มที่จะเข้าหา เพราะการอยากจะเข้าหาที่บอกให้เธอแอดไลน์ในวันนั้นก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนเข้าใจหรอก ที่ผมบอกว่าถนัดพิมพ์มากกว่าพูด นั่นเป็นแค่ข้ออ้างที่จะได้ช่องทางการติดต่อเธอแบบเนียนๆ ที่ทำเป็นไม่สนใจต่อหน้าเพื่อนเป็นเพราะผมรำคาญพวกมันมากกว่า
เพราะถ้าพวกมันรู้ว่าผมคิดอะไรมันก็จะเอาแต่แซวไม่หยุดเดี๋ยวไก่ตื่นกันพอดี แต่ก็ยังมีไอ้กานต์ที่ผมว่ามันต้องรู้ทันแน่นอน ดูจากสายตามันแล้วคงรู้ว่าที่ผมทำไปเพราะสนใจเธอ มันรู้จักผมดีที่สุดในกลุ่ม รู้ว่าเรื่องผู้หญิงของผมเป็นยังไง เพราะถ้าผมไม่สนใจต่อให้เพื่อนบอกผมก็ไม่คิดจะคุยอะไรด้วยอยู่แล้ว
“เฮ้ยไอ้อัค มึงมองโทรศัพท์อะไรขนาดนั้นวะ มีอะไรในนั้นน่าสนใจกว่าเหล้าตรงหน้ารึไง” เป็นไอ้ดินปากมากพูดขึ้นมา พร้อมกลับทิ้งสาว ข้างๆ มันขยับตัวมาติดกับผมเพื่อพยายามจะดูหน้าจอ
“เสือก!” ผมว่าพร้อมกับผลักมันออกห่างด้วยความแรงระดับหนึ่ง มันทำท่าเจ็บเหมือนเจ็บปวดกับคำพูดของผมนักหนา แต่มันก็ยังหันไปออเซาะสาวข้างมันต่อ อ่า...พวกผมพูดจาแรงๆ กันเป็นเรื่องปกตินะ ไม่ต้องคิดมากว่ามันจะสะเทือนใจใคร
“หูย น้องจ๋าคนสวยไอ้อัคมันเป็นคนร้ายๆ พี่เจ็บจังเลยค่ะ” และถึงมือสาวของมันจะคอยประคองกอดปลอบมัน แต่สายตาเธอก็มองมาที่ผมแบบแฝงอะไรบางอย่าง เฮอะ ผู้หญิงแบบนี้ผมไม่สนหรอก ผมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เพื่อเป็นการเลี่ยงสายตาเธอ
ไม่ชอบ...
“ไม่เป็นไรนะคะพี่ดิน โอ๋ โอ๋ งั้นพี่ดินเปลี่ยนที่กับจ๋าไหมคะเดี๋ยวจ๋าไปนั่งข้างพี่เขาแทน”
“อ่า...เอ่อ”
“ไม่ต้อง!” อย่าพยายามทำอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ทำมาเป็นโอ๋ปลอบมันอย่าคิดว่าพวกผมไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร แบบนี้ไม่ได้เจอครั้งแรก ใช่ ที่บอกว่าพวกผมก็คือทุกคนในนี้รู้แหละ ว่าเธอพยายามจะอ่อยผมโดยเข้าทางไอ้ดิน ตลกชะมัด คิดว่ามันจะโง่ไม่รู้เหรอ ไอ้ดินมันก็แค่ทำเป็นเล่นตามประสา
“เอ้า กินเหล้ากันดีกว่า น้องก็นั่งตรงนั้นดีแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวจะได้ลุกไปนั่งโต๊ะอื่น” ไอ้สิบทิศพูดแทรกขึ้นมา คงเห็นว่าผมเริ่มจะหงุดหงิดแล้ว
“อย่าสนใจมันเลย มันมีเจ้าของแล้ว” ไอ้กานต์ว่าพร้อมกับมองหน้าผมไปด้วย รู้ดีนักนะมึง
“อะไรวะ อะไรของใคร” ไอ้ดินถามแต่มันคงได้ยินไม่ชัด
“เปล๊า กูคุยกับเมย์ เมย์บอกว่าอยากได้หมาตัวหนึ่ง แต่หมามันมีเจ้าของแล้ว” ไอ้นี่ ดูมันแก้ต่างแล้วยกแฟนมันขึ้นมาอ้าง ว่าแต่หมาที่มันบอกนี่คงไม่ใช่ผมหรอกใช่ไหม
“มึงก็ซื้อให้ใหม่สิว้า ไอ้ง่าว เอาใจแฟนน่ะทำเป็นไหม” ไอ้ดินคนกะล่อนพูดเหมือนเดิม โชกโชนนักนะมึง
“ซื้อน่ะซื้อได้ แต่ว่า ‘หมา’ ตัวนั้นมันมีตัวเดียวน่ะสิ” สรุปมันจะเล่นผมให้ได้ใช่ไหม
“สั*” ผมด่ามันไป
“มึงว่าใครวะ” ไอ้สิบทิศหันมาทางผม
“กูอุทาน” เป็นอันจบบทสนทนาเรื่องหมาๆ ไป
End Talk
- ผู้เขียน
