GEAR 12 : แมวกับปลาแห้งที่ซุกไว้ 2
1295 คำ
“หงุดหงิดเฮียนั่นแหละ” ม๊ากมาก
“ขอโทษ” มาขอโทษฉันทำไม
“อะไร ขอโทษทำไม รู้เหรอว่าทำอะไรผิด”
“ไม่รู้”
นั่นไง ฉันว่าแล้ว เห็นว่าฉันหงุดหงิดเหมือนจะโกรธเขาก็เลยพูดขอโทษมา แต่เขาก็ดันไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด นี่ฉันควรจะทำยังไงกับเขาดีบอกที
“เฮีย!!!” แล้วฉันก็งับแขนเขาไปทีหนึ่ง จนแขนของเขามันเป็นรอยฟันขึ้นมา เพื่อทำให้เขาเจ็บ จะได้หายหน้ามึนบ้าง
“เป็นหมาหนิ...ไม่ใช่ปลาย่าง” เขาว่าและย้อนถึงคำพูดของเพื่อนเขา ไม่ต้องมาอารมณ์ขันตอนนี้ คนอารมณ์ไม่ดียังกวนอยู่ได้
“ไม่ต้องมาพูด!” ฉันตะโกนใส่เขาจนคนที่ขับรถผ่านหันมามอง เออ เรายืนเถียงกันอยู่ข้างถนนแหละทุกคน
“เสียงดัง...อายเขา” ว่าแล้วก็ยกมือที่ว่างมาบีบปากฉันให้ยู่เข้าหากัน
ยัง ยังไม่เลิกกวน
ฉันปัดมือเขาออกแล้วเดินต่อโดยมีเขาเดินตามมาเคียงกอดคอฉันไว้เหมือนเดิมไม่ยอมปล่อย
“ล้อเล่น แค่ไม่อยากให้หงุดหงิด” เว้นจังหวะไปนิดก็พูดต่อ “เรื่องที่คบกัน ให้มันเข้าใจอย่างนั้นดีแล้ว...คนอื่นรู้ก็ยิ่งดี”
“ยังไง...” ให้คนอื่นเข้าใจในสิ่งที่มันไม่ใช่เรื่องจริง มันดีที่ไหนกัน แล้วต่อไปจะทำตัวยังไง
“จะได้ไม่มีใครมาวุ่นวายกับเธอไง...กับฉันด้วย” นี่เขาเอาสถานะมาเป็นไม้กันหมารึไง คำพูดเหมือนจะดี เหมือนกำลังจะบอกว่าหวง ไม่อยากให้ใครเข้ามา แต่ทำไมฉันฟังแล้วไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย ในใจมันเหมือนไม่ได้จะอยากฟังคำนี้ ทำไมตอนนี้เหมือนน้ำตามันตีตื้นขึ้นมาเหมือนจะร้องไห้ อ่านี่ฉันเซนซิทีฟขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร
“...” ฉันได้แต่เงียบไป
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น...ถึงตอนนี้จะคบปลอม ๆ ยังไงสักวันเธอก็ต้องคบกับฉันจริงๆ อยู่ดี...ฉัน ‘ชอบ’ เธอขนาดนี้ ไม่ปล่อยไปไหนหรอก”
ฉันชะงักไปและหยุดเดินทันทีที่เขาพูด เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะเขาบอกว่า ‘ชอบ’ ฉันใช่รึเปล่าทุกคน นี่ไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม จากคำพูดของเขาทำให้อารมณ์ที่ดำดิ่งเมื่อครู่ถูกปลุกขึ้นมาให้ลิ่งโลด หัวใจเต้นเหมือนอยู่ในสถานการณ์ระทึกขวัญ
ราวกับโลกหยุดหมุนไป น้ำเสียงที่พูดออกมาบวกกับสถานที่ไร้ซึ่งความโรแมนติก นี่เขาบอกชอบฉันที่ข้างถนนที่มีรถขับขวักไขว่ไปมา ไม่รู้ว่าเขาบ้าที่พูดหรือฉันบ้าที่รู้สึกดี
“ฮะ เฮียพูดว่าไรนะ ขออีกที” ฉันว่าพร้อมกับมองตาเขาเพื่อค้นหาคำตอบจากแววตาคู่นั้นว่าที่พูดเขาพูดจริงรึเปล่า เขาว่ากันว่าคำพูดจะว่ายังไงก็ได้แต่แววตาไม่โกหก
“ชอบ...'ชอบเธอ'...ชัดไหม” เขาพูดย้ำเน้นๆ ให้ฟังอีกครั้ง และก้มลงมากระซิบที่ข้างหูในสิ่งที่ฉันอยากได้ยิน ตอนนี้ฉันต้องหน้าแดงมากแน่เลย
“อ่า...”
“หน้าแดง...น่ารัก” เขาว่าพร้อมกับเอามือมาเกลี่ยที่ใบหน้าของฉัน ฮือออ ทุกคนนน ทำไมอารมณ์มันเปลี่ยนไวขนาดนี้ เมื่อกี้ฉันยังหงุดหงิดเขาอยู่เลย เขานี่มันอันตรายไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ แล้วนี่มัวแต่ทำให้เขินอยู่ได้ นี่มันข้างถนนนะ ช่วยคิดหน่อยได้ไหม
“ถ้าไม่ติดว่าอยู่ข้างถนน...จูบไปแล้ว” ฉันจ้องหน้าเขาตาแทบถลนกับคำพูดทะลึ่งตึงตัง และเลิ่กลั่กมองไปรอบๆ เผื่อว่าจะมีใครเดินตามมาได้ยินเข้า อายเขาตาย
“บ้า!” ขอกัดเขาอีกทีได้ไหม ขยันทำให้ใจเต้นเหลือเกิน ตอนนี้ฉันเหมือนคนเป็นไบโพล่า อารมณ์เปลี่ยนไปมาเก่งเหลือเกิน เริ่มจะสับสนในตัวเอง
“ไม่บ้า...คบกันแล้วหนิ” นั่นมันคบปลอมๆ หลอกเพื่อนเขาเฉยๆ แหละย่ะ “คบจริงซะที่ไหนล่ะ”
“หึหึ ไม่ต้องคิดมาก...เป็นอย่างที่เคยเป็น ถือว่าซ้อมไปก่อนแล้วกัน" จ้าซ้อม ซ้อมก็ซ้อม ขัดอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้วหนิ
ทุกคนกำลัง งง อยู่รึเปล่าว่าทำไมตอนแรกฉันถึงหงุดหงิดเขา เอาจริงๆ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แค่รู้สึกข้างในลึกๆ ว่าไม่ได้ต้องการให้ทุกอย่างเป็นแบบนั้น คืออยากคบจริงๆ เหรอ ก็เปล่า แค่หงุดหงิดไปกับการที่ทำอะไรที่ไม่ได้เป็นความจริง แล้วเขาตอนนั้นเขาก็ไม่อธิบายกับฉันเลย ทำเป็นเฉย
เลยพลอยให้ฉันหงุดหงิดขึ้นมาตอนนั้น ฉันแค่กลัวว่าควรจะทำตัวยังไงดี ทั้งต่อหน้าเพื่อนเขาและเวลาอยู่กับเขาสองคน อารมณ์แบบกลัวเปลี่ยนไม่ทัน กลัวลืมเหมือนอย่างตอนที่ทุกคนยังไม่รู้ว่าเราคุยกัน
เฮ้อ แต่คงต้องยอมเป็นอย่างที่เขาอยากให้เป็น เพราะคิดว่าเขาคงมีเหตุผล มาขนาดนี้แล้วเรื่องจะเป็นยังไงจะเกิดอะไรขึ้นก็ค่อยไปแก้สถานการณ์เอาข้างหน้าแล้วกัน
อัคคี Talk
อย่าพึ่งว่าผมกันเลย ไม่ใช่ว่าไม่ชัดเจน ไม่ใช่ว่าไม่อยากคบกับเธอจริงๆ แต่แค่กำลังรอเวลาที่เหมาะสมกว่านี้ต่างหาก ผมชอบเธอ อันนี้มันแน่นอนอยู่แล้ว ถึงก่อนหน้านี้จะไม่เคยพูดแต่การกระทำของผมที่แสดงออก ผมเชื่อว่ามันชัดเจนมากพอ เป็นเพราะผมจริงจังกับเธอ ไม่ได้แค่อยากคบเล่นๆ การจะขอคบหรืออะไรก็ตามก็อยากให้มันแน่ชัดในทุกๆ อย่าง ทุกๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกหรือว่านิสัยใจคอ อยากศึกษากันไปก่อนเพื่อที่ว่าในอนาคตจะได้ไม่เลิกกันง่ายๆ จะได้ไม่ต้องมีเหตุผลว่าเข้ากันไม่ได้ ฉันไม่ชอบที่เธอทำแบบนี้ ฉันก็ไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้เหมือนกัน ได้คบแล้วก็อยากคบไปตลอด
เรื่องที่บอกเพื่อนไปว่าคบกันแล้ว ก็เพื่อให้เธอไม่เสียหายเพราะเพื่อนผมมาเจออยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสอง ถึงมันจะพูดแค่ล้อหรือแซว แต่ผมก็ไม่อยากให้เธอดูไม่ดีในสายตาพวกมัน คิดว่ามันคงไม่มีเหตุผลที่ดีไปกว่านี้แล้ว ยิ่งอ้างก็เหมือนยิ่งทำให้ไฟลามทุ่ง ไอ้พวกนั้นมันคิดกันไกลกันเก่ง
และเหตุผลพลอยได้ ก็อย่างที่บอกเธอไป ที่บอกว่าคบกันก็เพื่อกันไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นวาย เพื่อในระหว่างที่เรากำลังศึกษากัน จะได้ไม่มีใครกล้าเข้ามาแทรก เพราะลำพังแค่สถานะคนคุยคงกันท่าอะไรใครไม่ได้ ยิ่งตอนนี้เริ่มจะมีพวกเห็บไร ทั้งหลายเข้ามาหาเธอ ถ้าพวกมันรู้ว่าเธอมีแฟนแล้วคงพอจะกันได้ ผมไม่ยอมให้ใครมาแย่งปลาแห้งหอม ๆ ของผมที่คอยฟูมฟักรักษาอย่างดีไปได้หรอก
ก่อนหน้านี้ที่ผมจูบเธอ มันอาจจะเกินสถานะของเราไปหน่อย อันนี้ช่วยไม่ได้จริงๆ เธอชอบทำตัวน่ารัก จนผมทนไม่ไหว และต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้ ผมก็ยังคงจะทำเหมือนเดิม และถ้ามีโอกาสอีกก็คงไม่พลาดแน่ เอาเป็นว่าผมจะพยายามไม่ให้มันมากเกินไปแล้วกันนะ
End Talk
- ผู้เขียน
