หลายวันต่อมา…
ชีวิตที่เคยเงียบสงบและเป็นส่วนตัวของเคลย์ตันค่อย ๆ หายไปทีละนิด หลังจากที่ไปยื่นข้อเสนอให้กับเอพริลในวันนั้น ความเป็นส่วนตัวที่เคยมีก็แทบไม่หลงเหลือ เมื่อเขาต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมห้องกับเธอมานานนับสัปดาห์แล้ว โดยที่แม่ของเขาก็มักจะแวะเวียนมาหาทุกเย็น โดยมีข้ออ้างว่าเป็นห่วงเขาที่เขายังต้องใส่เฝือกที่แขนอยู่ แต่จริง ๆ แล้วนั้นคงหนีไม่พ้นมาเพื่อจับผิดเขา และก็ดูเหมือนว่าท่านจะเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับแฟนปลอม ๆ ของเขาเหลือเกิน แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าเขาจะให้สิทธิ์เธอสามารถเข้าไปนอนในห้องเขาได้ เพราะเธอ…ยังคงต้องนอนบนโซฟาห้องรับแขกทุกคืน แม้ว่าข้าวของเครื่องใช้จะยังอยู่ในห้องนอนของเขาก็ตาม
"เย็นนี้ว่างกันไหม ไปดื่มกัน" เสียงของเฌอวาเอ่ยถามขึ้น หลังจากที่นั่งทำงานโปรเจ็คกันมาตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้เริ่มจะเย็นแล้ว
"รอคำนี้มานานเป็นอาทิตย์แล้ว" การันต์เอ่ยสมทบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
