Chapter 12
1258 คำ
ปลาวาฬขี่มอเตอร์ไซค์มาถึงที่บ้านของเฮียภูในเวลาต่อมา เนื่องจากจักรยานของเธอเมื่อวานขี่มาแต่ไม่ได้เอากลับมาด้วย เธอเดินเข้ามาในบ้านของเขามองหาเฮียภูของเธอรอบๆบ้านแต่ก็ไม่เจอ
"ป้าเฮียภูอยู่ไหนจ๊ะ"
"อ่าวไอ้ปลาวาฬมาหาคุณเขาเหรอ อยู่ในห้องนอนนะยังไม่ออกมาเลย"
"นี่กับข้าวของเฮียภูจ๊ะ"
"ป้าไม่เคยทำข้าวเช้าเลยเพราะคุณเขาไม่กิน เรานี่เก่งนะบังคับคุณเขากินได้นะ "
ปลาวาฬยิ้มออกมาเล็กน้อยด้วยท่าทีอิดโรยสุดๆ บอกเลยว่าเมื่อคืนเธอเหนื่อยมากจริงๆงานที่เขาเร่งมานั้นรายละเอียดเยอะมากถ้าไม่ติดว่าเมื่อวานเธอเกเรขอตามเขาไปตอนนี้คงหลับฝันดีไปแล้ว
"เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะป้า ถ้าไม่บังคับก็ไม่ยอมทานงั้นปลาวาฬไปหาเฮียภูก่อนนะจ๊ะ"
"จ้าๆ งั้นป้าจัดจานให้ที่โต๊ะนะ"
"จ้า"
ปลาวาฬเดินไปหน้าห้องนอนของเขาก่อนจะเคาะประตูเรียก นี่มันก็เช้าแล้วปกติเฮียภูจะตื่นนอนเช้ามากแสดงว่าคงจะตื่นแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เฮียภูคะตื่นหรือยังมาทานข้าวได้แล้วค่ะ"
ปลาวาฬเคาะประตูเรียกเขาอยู่สักพัก เขาเดินมาเปิดประตูพร้อมกับสวมแค่ชุดคลุมตัวเดียว หญิงสาวตาโตก่อนจะส่องไปยังหน้าอกของเขาอย่างแกล้งชายตรงหน้า เขายื่นมือมาดีดหน้าผากเด็กแสบหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้สุดๆ
"ยัยเด็กโรคจิตมาส่องอะไรหน้าอกเฮีย"
"หู้วววว ขาวมากเลยเฮีย คิคิ"
ปลาวาฬยิ้มชอบใจที่นานๆเฮียภูของเธอจะใส่แต่ชุดคลุมมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ปกติมาทีไรก็จะแต่งตัวเรียบร้อยพร้อมออกไปทำงานวันนี้โชคดีชะมัดเลยไอ้ปลาวาฬเอ้ย
"เด็กโรคจิต!! ให้ตายสิ"
"เชอะมองนิดมองหน่อยทำหวงไปได้ ปลาวาฬเอากับข้าวมาให้เฮียภูแล้วนะทานด้วยทานให้หมดเลย วันนี้ปลาวาฬกลับก่อนนะคะ"
ปลาวาฬโบกมือให้เขายิ้มๆก่อนจะหันหลังพร้อมจะกลับบ้าน เธออยากจะอยู่กับเขาให้นานกว่านี้แต่ว่าสภาพร่างกายของเธอคือไม่ไหวจริงๆ
"เดี๋ยวสิจะรีบกลับไปไหน"
ปลาวาฬหันมามองหน้าเฮียภูของเธอก่อนจะกระพริบตาปริบๆเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้ตาเธอจะปิดแล้ว
"ทำไมตาจะปิดแบบนั้นเมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ"
ปลาวาฬพยักหน้าเบาๆก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความมึนออก
"ทำงานนิดหน่อยค่ะก็เลยยังไม่ได้นอน ปลาวาฬกลับแล้วนะเฮีย"
"กลับสภาพนี้ได้ยังไงเด็กคนนี้ เดี๋ยวก็รถล้มหรอกให้ตายสิทำไมถึงอดหลับอดนอนแบบนี้เนี้ย"
เขาเอ่ยออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะลากยัยเด็กแสบเข้าไปที่ห้องนอนของเขา ปลาวาฬหันซ้ายหันขวามองสำรวจห้องนอนของเขาก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
"เฮียภูพาปลาวาฬเข้ามาที่ห้องนอนทำไม อย่าบอกนะว่าเฮียภูจะ... อร๊าย! ปลาวาฬยังไม่พร้อมนะตอนนี้ปลาวาฬง่วงมากเอาเป็นตอนเย็นๆได้มั้ย"
ปลาวาฬเอามือปิดหน้าอกตัวเองอย่างเขินอาย เขาคงไม่ได้ชวนเธอมาเล่นจ้ำจี้ในเวลานี้หรอกใช่มั้ย ถึงเธอจะรักเขาแต่ว่าเธอยังไม่พร้อมหรอกนะ
"ยัยเด็กบ้ากามคิดอะไรอยู่เนี้ยหืม เฮียจะให้ปลาวาฬมานอนหลับที่ห้องเฮียเฉยๆ กลับตอนนี้รอดถึงบ้านนี่ต้องมีบุญหนักมากอ่ะ"
ปลาวาฬเงยหน้ามองเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆ
"ว้าแย่จัง นี่ปลาวาฬคิดว่าเฮียภูจะใจอ่อนให้แล้วซะอีก อดเลย"
"แก่แดดนักนะเด็กแสบ ไปนอนได้แล้ว!!"
เขาจับปลาวาฬนอนลงบนเตียงนอนก่อนจะคลุมผ้าห่มให้แล้วปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศให้พอดี ปลาวาฬเป็นเด็กขี้ร้อนเธอจะเปิดแอร์ที่อุณหภูมิต่ำกว่า20องศาโดยปกติเขาจำได้ดี
"นอนเถอะเดี๋ยวเฮียจะออกไปทานข้าว"
ปลาวาฬยื่นมือไปกุมมือเขาไว้ก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน
"ขอบคุณนะคะที่ให้ยืมที่นอน"
"ของฟรีไม่มีในโลกหรอก ตื่นมาแล้วทำอาหารให้ด้วยนะเข้าใจมั้ย"
ปลาวาฬพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะค่อยๆหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ร่างกายของเธอต้องการการพักผ่อนและเวลานี้เตียงนุ่มๆของเขานั้นทำให้เธอหลับสบายมาก
ส่วนชายหนุ่มเขามองเด็กแสบที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงไม่นอนทำอะไรนักหนากันถึงไม่ได้นอน ตื่นมาเขาขอดุเธออีกซักหน่อยแล้วกัน
ตู๊ดดดดดดดดด
เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นเขารีบเดินไปที่โต๊ะแล้วรีบกดรับสายทันทีเพราะถ้ายังปล่อยให้ดังแบบนี้มีหวังยัยเด็กแสบได้ตื่นแล้วงอแงแน่ๆ
"ว่าไงต้นมีอะไร"
(วันนี้นายจะเข้ามามั้ยครับ ผมว่าจะคุยกับนายเรื่องงานนิดหน่อยเมื่อวานนายบอกว่าจะเข้ามาผมก็เลยนัดคนอื่นๆไว้ประมาณบ่ายโมงครับ"
เขาหันไปมองร่างเล็กที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงนอนแล้วเผลอยิ้มออมมาโดยไม่รู้ตัว
"(นายครับได้ยินผมมั้ย)
"อ่าๆได้ยิน วันนี้ฉันมีธุระคงไม่ได้เข้าไปไว้นัดกันวันอื่นแล้วกัน"
(รับทราบครับนาย งั้นผมไม่รบกวนแล้วครับ)
ลูกน้องของเขากดวางสายทันทีส่วนตัวเขานั้นวางโทรศัพท์ลงแล้วเดินไปดึงผ้าห่มให้ปลาวาฬเล็กน้อยก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยนโดยแต่งเป็นชุดลำลองธรรมดาเพราะวันนี้เขาไม่อยากทำงานแล้ว
เขาเดินออกมาจากห้องนอนแล้วมาที่โต๊ะอาหารเมนูสองสามอย่างที่ปลาวาฬทำมาให้เขาเป็นของที่เขาชอบทานทั้งนั้น ขนาดว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืนแต่เธอก็ยังทำอาหารแถมมาส่งให้เขาถึงที่โดยที่ยังไม่ได้พักผ่อนเพราะฉะนั้นวันนี้เขาควรจะตอบแทนเธอด้วยการพาไปทานไอศกรีมที่ร้าน
"คุณภูจะทานข้าวเลยมั้ยคะป้าจะตักข้าวให้"
"ตักเลยครับ"
"ว่าแต่เจอปลาวาฬมั้ยคะเมื่อกี้เห็นว่าจะไปหาคุณที่ห้องไม่รู้ว่าเจอรึเปล่าหรือว่ากลับไปแล้วก็ไม่รู้"
เขาแค่ยิ้มไม่พูดอะไรให้บอกว่านอนอยู่ห้องเขาเดี๋ยวคนอื่นก็ได้เข้าใจผิดกันพอดี เขาจึงเปลี่ยนใจว่าจะให้ป้าแม่บ้านไปพักผ่อนดีกว่าเพราะถ้าปลาวาฬตื่นเขาคงจะพาออกไปข้างนอกเลย
"วันนี้น่าจะไม่มีอะไรแล้วป้าไปพักผ่อนเถอะครับ"
"ได้เหรอคะ"
"ครับ กลับไปพักผ่อนเถอะถ้ามีอะไรผมจะโทรศัพท์เรียกเอง"
"ขอบคุณนะคะคุณภู"
"ครับ"
เขามองป้าแม่บ้านยิ้มๆก่อนจะชิมอาหารตรงหน้าแล้วเริ่มลงมือทาน ปลาวาฬเป็นเด็กที่ทำอาหารอร่อยถูกปากเขามากแต่ใช่ว่าจะทำได้ทุกอย่างนะเธอจะเป็นเฉพาะที่เขาชอบเท่านั้น
"อร่อยแหะ"
- ผู้เขียน
