“มันก็จริง เราไม่ควรคุยกันตั้งแต่วันนั้นที่พี่เลิกจ้างเราเพราะเราทำผิดกฏ”
“...”
“แต่พี่ทำไม่ได้ สุดท้ายพี่ก็ห่วงคนที่พี่ไม่อยากให้รู้สึกอะไรกับพี่จนต้องให้ออกไปจากชีวิต ห่วงมาก ยิ่งเห็นเราเมาแล้วจะกลับกับคนอื่นพี่ถึงได้รู้ว่าความจริงแล้วพี่แม่งไม่ได้แค่ห่วงแต่พี่...หวงแล้วก็หึงด้วยต่างหาก หึงเรามากจนทนตามดูเราห่าง ๆ ไม่ได้อีกต่อไปแล้วปิ๊งรัก”
...หวง
...ห่วง
...หึง
...เหรอ?
“ไม่คิดว่าจะเมาหนักขนาดนี้เลยนะคะ” ฉันไม่เชื่อ เชื่อไม่ได้สักอย่าง อย่างมากสุดที่เป็นอยู่ตอนนี้ที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดก็น่าจะแค่...หมาหวงก้าง
“พี่ไม่ได้เมา”
“เหรอคะ? โอเคค่ะ ไม่เมาก็ไม่เมา แล้วจะยังไงต่อดี หึงแล้วยังไงต่อคะ คบกันเลยไหมล่ะ” ^^เขาไม่ได้เมาหนักอย่างที่ฉันถามประชดจริง ๆ นั่นแหละ เมาหนักไม่มีทางขับรถกลับบ้านได้ กลิ่นเหล้าของเขาอ่อนกว่าฉันตั้งเยอะ เขาแค่ดื่มไม่ถึงขั้นจะกรึ่ม ๆ เลยด้วยซ้ำแต่ก็ไม่ร
