เดี๋ยวก็รู้

1264 คำ

เคนตะยืนรอลิลินอยู่ชั้นล่างสุดของบันไดในคฤหาสน์อุดรวิจิตรเหมือนเช่นทุกวัน ชุดกระโปรงสีอิฐเรียบหรูถูกขับให้สวยโดยผิวขาวธรรมชาติที่มันขาวเกินเบอร์ไปมาก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับสาวทางตอนเหนือของประเทศเล็กๆ นี้ แต่มันทำเอากายหนุ่มรุ่นร้อนเพียงแค่มองเธอ ขนาดเธอยังใส่เสื้อผ้าเธอยังสวยออร่าขนาดนี้ ตอนถอดเสื้อผ้าเปลือยเปล่านั่นไม่ต้องพูดถึง เพราะเขาได้เห็นเต็มตามาทั้งหมดแล้ว ชายหนุ่มเก็บอาการใจเต้นแรงไว้ลึกสุดใจ ท่าทางของเขายังเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด แววตาที่ยากจะคาดเดาความคิดเหมือนเคย ลิลินไม่แม้แต่จะชายตามองเขา วันนี้เธอลงมาสายกว่าปกติเพราะสั่งทานบนห้อง ท่าทีที่เย็นชาของเธอทำเอาเคนตะรู้สึกหวิวๆ ปกติเธอจะแสดงอาการชอบหรือไม่ชอบออกมาทางสีหน้าอย่างเห็นได้ชัดตามอารมณ์ของสาวน้อยวัย 18 ปี แล้วเป็นบ้าอะไรทำไมเขาต้องมาสนใจเรื่องหยุมหยิมแบบนี้ด้วยว่ะ ทั้งๆ ที่เขาขอแค่ปราบยัยนี่ได้ก็พอ แล้วก็ปราบเธอได

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม