"ว๊ายยยย พี่พอร์ชมาอุ้มณุดาทำไมคะ"
"พื้นมันเปียกไม่เห็นหรือไง"
เขาอุ้มเธอมาวางที่หน้าห้องน้ำและรอจนกว่าเธอจะออก โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีใครเข้าใช้ห้องน้ำอีกไม่งั้นเขาคงเขินแย่
"ขอบคุณนะคะ"
เอาอีกแล้ว ยัยนี่ก็ชอบยิ้มจัง เขาเร่งเดินนำหน้าเธอไปก่อนเพราะไม่อยากเห็นรอยยิ้มนั่น
"เธอเครียดเรื่องอะไรณุดา"
"ก็หลายๆเรื่องค่ะ เรื่องเรียน เรื่องคุณพ่อ เรื่องลูก"
และก็เรื่องพี่พอร์ช ประโยคสุดท้ายนี้เธอไม่ได้พูดออกไป
"อยากไปเที่ยวทะเลมั้ย ไปสักสองสามวันพักสมอง"
"พี่พอร์ชจะพาณุดาไปหรอ"
"อืม เคลียร์งานที่ร้านเสร็จแล้ว ว่างหลายวันอยู่"
"ณุดาอยากไปค่ะ พี่พอร์ชจะพาไปจริงๆหรอคะ"
"จริงสิ"
เขาแอบยิ้มให้พฤติกรรมของคนท้อง จะเป็นแม่คนอีกไม่กี่เดือนนี่แล้วยังดีใจเหมือนเด็กอยู่เลย
"เอาอะไรไปเยอะแยะ หนัก"
"เสื้อผ้าไงคะ ณุดาซื้อไว้ตั้งแต่ต้นปีคุณพ่อบอกจะพาไปแต่ก็ไม่ว่างสักที"
"เธอยังใส่ได้หรอ"
"ใส่ได้สิค
