“เจ้ากลั่นแกล้งนางเพราะริษยาที่ข้าให้ความสนใจนางมากกว่าเจ้าอย่างไรล่ะคงพลาดจากเส็จพี่ของข้าแล้วคิดจะจับข้าเป็นสามีแทน”
ไป๋เทียนจินคิดข้อหาขึ้นมาเองในใจตามที่ได้ยินผู้คนล่ำลือกันมาและคิดว่ามันก็คงจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วยกริยามารยาทของอี้เหยียนซินนั้นอ่อนหวานทำให้เขาอดพูดคุยกับนางบ่อยครั้งด้วยความสงสารไม่ได้
ไม่คิดว่านี่จะเป็นสาเหตุให้อี้เวยหนิงไม่พอใจจนต้องกลั่นแกล้งพี่สาวตนเองบ่อยครั้ง นางคงเสียใจที่อ๋องสามพี่ชายเขาปฏิเสธหมั้นหมายด้วยจึงหวังจะเป็นพระชายาของเขาแทนช่างไม่รู้จักเจียมตน
“หม่อมฉันกับท่านอ๋องเคยพบกันหรือเพคะถึงจะได้ไปอิจฉาเวลาท่านสนใจผู้ใดและเรื่องท่านอ๋องสามข้าไม่ได้รู้สึกผิดหวังอะไรนักเราทั้งสองเพียงแต่ไร้วาสนาต่อกัน”
อี้เวยหนิงอยากจะหัวเราะให้ลั่นจวนกับข้อหาหลงตัวเองของท่านอ๋องผู้นี้เขาคิดได้อย่างไรกันว่านางชื่นชอบเขาขนาดอ๋องสามที่ดูหล่อเหลานางยังไม่หมั้นหมายด้วยแล้วกับบุ
