33

1397 คำ

33 “พูดอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก จะมาอ้างว่าเป็นบ้านของพี่ท็อปแล้วมอสจะเข้าออกห้องนี้ตามอำเภอใจไม่ได้ แล้วถ้ามอสทำอย่างนี้ได้ พี่ท็อปจะไม่ทำบ้างเหรอ เพราะพี่ท็อปมีสิทธิ์มากกว่ามอสอีก” เธอสวนกลับไปอย่างเดือดดาล กวีชาติเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง พูดยาก นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่ใส่ใจการเรียนเพราะคิดว่าครอบครัวของตนมีเงิน ไม่เรียนไม่ทำงานก็มีเงินใช้สอยไม่ขาดมือ มีกินมีใช้ไปตลอดชีวิต แต่ถึงแม้ว่าชายตรงหน้าจะนิสัยแย่มากเพียงใด แต่เขาก็เป็นเพียงคนเดียวที่จะทำให้เธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้...บ้านที่เธอจะต้องนำบางสิ่งบางอย่างออกไปให้ใครคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นเธอต้องอดทนกับสองพี่น้องนี้ให้มากที่สุด เสร็จงานเมื่อไหร่ เธอจรลีหนีเมื่อนั้น “แหม...แค่นี้ทำดุไปได้ มอสขอโทษ คราวหน้าจะเคาะประตูนะ” เขายอมอ่อนให้ ไม่อยากให้เพียงรัมภาโกรธไปมากกว่านี้ เพราะตนเองยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ เพียงรัมภาเป็นผู้หญิงที่เขาคบนานมา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม