37
“โอ้ย...กูจะบ้า” เสียงโอดครวญเบาๆ ของกวีวัชน์ดังขึ้นระหว่างทางที่นั่งรถกลับไร่ จะไม่ให้เขาเอ่ยคำนี้มาได้อย่างไร เพราะสาวข้างกายของเขาเล่นถอดเสื้อของตัวเองออก ประหนึ่งว่าเธอกำลังยืนอยู่กลางแดดเปรี้ยง ความร้อนแผดเผากาย และเสื้อผ้าก็จะยิ่งทำให้เธอเกิดความร้อนระคายตัวมากขึ้น จึงต้องถอดออกให้หมด
“ไม่ต้องถอดแล้วรัมภา กูอยากจะบ้า”
เขาร้องห้ามเสียงหลงเมื่อเห็นเธอกำลังจะถอดชุดชั้นใน แค่เห็นช่วงบนกึ่งเปลือยของเธอเวลานี้ เลือดกำเดาเขาก็แทบจะกระฉูดแล้ว สาเหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะ ทรวงอกขนาดใหญ่ที่เขากะทางสายตาได้ว่า น่าจะอยู่ที่ประมาณสามสิบแปดนิ้ว เบียดตัวชิดกันอยู่ในกรวยสีดำลายลูกไม้แสนเซ็กซี่ ล้นทะลักจนเขาละลานตา หากเธอถอดปราการชิ้นสุดท้ายท่อนบนออก เขาต้องรีบควานหาผ้ามาซับเลือดที่ไหลออกทางจมูกแน่นอน
“จูบหน่อย จูบฉันสิ จูบฉัน”
คราวนี้เขาอยากจะบ้าหนักกว่าเดิม เมื่อเธอตวัดร่างกายมานั่งคร่อมหน้า
