“บันนี่”
บัณทิสาหันไปมองช้าๆ และเห็นร่างสูงโปร่งค่อนไปทางผอมของอดีตคนรัก สีหน้าอมทุกข์จนเธอแทบจะหัวเราะ จริงๆ แล้วเธอเห็นแววตาแบบนี้ของเขาตั้งแต่เจอร้านอาหาร ก็มองแค่แวบเดียวก็เห็นแล้ว
คนที่ทิ้งเธอไปเพื่อไปหาความรัก ความใคร่ที่ตอบสนองได้ดี มีสีหน้าแบบนี้ มันรู้สึกสะใจอยู่เหมือนกัน
“มีอะไรหรือเปล่า” เธอถามเสียงห้วน แววตามองตอบเฉยชา
“นั่งก่อนเถอะ” เขาผายมือไปยังโซฟามุมหนึ่งของล็อบบี้ ห่างจากจุดที่คนอื่นนั่ง แต่เพราะเธอคือดารามีชื่อเสียง คนก็มองด้วยความสนใจอยู่ดี ที่สำคัญปณตเองก็เคยมาที่นี่บ่อยครั้งช่วงคบหากับเธอ รวมทั้งอดีตเพื่อนสนิทอย่างพิมพายด้วย
บัณทิสาเดินไปนั่งที่โซฟาตามที่เชื้อเชิญ เขาเดินมานั่งตรงข้าม แล้วมองหน้าเธอเงียบๆ ดวงตามีแววคิดถึงอาวรณ์ แต่มันไม่ได้ทำให้บัณทิสารู้สึกดีใจ ตรงกันข้ามสะใจนั่นแหละคือคำตอบ
“มีอะไรก็ว่ามาเถอะค่ะ ฉันทำงานมาทั้งวัน อยากพักผ่อนแล้ว” คำพูดห่า
