บทนำ1

1441 คำ

บทนำ “ถามจริง เราจะมีอะไรกัน ทั้งที่คุณยังสวมแมสอยู่นี่นะ!” โจฟินถาม เมื่อพาหญิงสาวเข้ามาในห้องแล้ว แต่เธอยังไม่ยอมถอดแมส “ก็บอกแล้วไง ฉันเป็นหวัด ไม่อยากให้คุณติดด้วย” เธอบอกสีหน้าดูลำบากใจ “ผมแข็งแรง ไม่ติดหวัดง่ายๆ หรอก” “แต่ฉันสะดวกแบบนี้” เธอยืนยัน “อืม ไม่อยากให้ผมเห็นหน้าก็บอกมาตรงๆ นะครับ” “เคร ยอมรับก็ได้ว่าฉันไม่อยากให้คุณเห็นหน้า” ไม่ใช่แค่เขา รวมทั้งผู้คนที่บังเอิญเจอเธอในค่ำคืนนี้ด้วย “หน้าเป็นแผลเหรอ” “คงงั้นมั้ง คุณมีปัญหาหรือเปล่า” “ไม่มีครับ เพราะความสวยของคุณทะลุแมสออกมาเลยนะ เสียดาย แค่ไม่เห็นชัดๆ เท่านั้น” เพราะถึงจะสวมแมสดำปิดบัง แต่มองเห็นโครงหน้าเรียวเล็ก เห็นแค่ดวงตาโตกว้างเหมือนตากวาง และมีสีดำขลับ คิ้วได้รูปสวย เห็นสันจมูกโด่ง ผมเธอยาวสีน้ำตาลเข้ม สยายเต็มแผ่นหลังขาวเนียนที่อยู่ในเสื้อเกาะอก ส่วนท่อนล่างสวมกางเกงยีนส์ขาสั้น โชว์ขาเรียวสวย และขาวกระจ่าง รูปร่างดีมาก ถึงแม้จะตัวเล็ก และสูงแค่ไหล่เขา แต่เธอมีทรวดทรงที่ดึงดูดสายตามอง ร่างกลมกลึง มีเอว มีหน้าอกที่พอดีกับรูปร่าง สะโพกสวย ก้นงอน ถึงแม้จะไม่รู้ว่าใบหน้าสวยมากแค่ไหน แต่รูปร่างของเธอคือสเปก ตัวเล็ก นมใหญ่ เอวคอด สะโพกกลม ก้นงอน และผิวขาวเนียนสวย โจฟินเจอหญิงสาวที่ชายหาด นั่งเหม่อมองทะเลอยู่เพียงลำพัง และเขาก็นั่งอยู่ไม่ไกลจากเธอ เฝ้ามองเธอเงียบๆ อย่างสนใจ แต่ขัดใจที่เธอสวมแมส จึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน แต่ยอมรับแค่เห็นขาสวยๆ ของเธอ ใจเขาก็สั่นแล้ว พอมองกวาดไปทั่วร่าง ยิ่งถูกใจ ถึงจะสวมแมส แต่ก็เห็นคิ้ว ดวงตาที่ดึงดูด และผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มที่สยายพลิ้วไปกับสายลม โจฟินมีโอกาสเข้าไปคุยกับเธอ เพราะเจ้าตัวกำลังเปิดขวดน้ำดื่ม ที่วางข้างๆ คงเพิ่งซื้อมา ทว่าเธอเปิดไม่ได้ เขาเลยรีบอาสาเข้าไปเปิดให้ ตอนแรกเธอทำท่าจะปฏิเสธ แต่พอส่งยิ้มอย่างจริงใจ เธอก็พยักหน้า เขาเปิดขวดน้ำด้วยแรงที่ค่อนข้างมากกว่าปกติ เพราะฝามันคงเกิดความผิดพลาดในขั้นตอนการผลิต เกลียวฝาแน่นเหมือนปิดผนึกไว้ ไม่ใช่เพราะเธออ่อนแรงอะไร เราจึงได้พูดคุยกันนานนับชั่วโมง จึงได้รู้ว่าเธอเพิ่งถูกคนรักทรยศ ทำผู้หญิงท้อง และคนคนนั้นดันเป็นเพื่อนสนิทของเธอ โจฟินเห็นใจเธอจากใจจริง เพราะนั่นมันเป็นเรื่องที่ยากจะรับได้ เพราะทั้งคนรักและเพื่อนสนิท เรื่องแบบนี้มันโหดร้ายกับความรู้สึกเกินไป เขาเข้าใจความเจ็บช้ำ เจ็บแค้นของเธอ จนเผลอพูดพล่อยๆ อย่างลืมตัวตามนิสัยตัวเอง ‘นอนกับผม เพื่อแก้แค้นเขาได้นะครับ’ เธอนิ่งขึงไป จนผมคิดว่าเธออาจจะโกรธ ทว่า ‘ก็ดีเหมือนกันนะ อย่างน้อยคุณก็เป็นลูกครึ่งที่หล่อ รูปร่างดีมาก’ ‘แน่นอนสิ ผมชอบดูแลตัวเอง’ ‘คุณอายุเท่าไหร่ คือฉันไม่อยากมีอะไรกับเด็กที่อายุต่ำกว่ายี่สิบ’ ถึงผมจะสูงเกือบถึง 185 เซ็นฯ แต่เธอคงมองใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเขาได้ จึงไม่แน่ใจเรื่องอายุ ‘แน่นอน ผมบรรลุนิติภาวะแล้ว คุณไม่มีทางโดนพรากผู้เยาว์หรอก’ ‘งั้นก็ตกลง’ โจฟินเลือกจะพาเธอมาที่พักของเขา ซึ่งเป็นคอนโดมิเนียมที่แม่ของเขาซื้อไว้นานแล้ว โจฟินเกิดและโตที่อเมริกา มาเที่ยวเมืองไทยกับมารดาทุกปี ส่วนเธอพักอยู่โรงแรมติดกับคอนโดฯ ของเขานี่เอง “งั้นฉันขออาบน้ำก่อนนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้น เมื่อเขาไม่มีปัญหาในการสวมแมสของเธอ “เชิญบีตามสบายครับ ผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ กับเสื้อคลุมอยู่บนชั้นหน้าห้องน้ำ” เขาเอ่ยชื่อเธอ ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าเป็นชื่อเล่นของเธอจริงๆ หรือเปล่า เพราะตอนถามชื่อ หญิงสาวนิ่งอยู่นาน ก่อนจะบอกว่าชื่อ ‘บี’ ส่วนเขามีชื่อเล่นว่า ‘โจ’ เป็นชื่อเล่นที่แม่เป็นคนตั้งให้ ชื่อจริงของเขา โจฟิน อาร์คเนอร์ พอคิดถึงแม่แล้วใจเหมือนจะสลายอีกครั้ง แม่เขาเพิ่งเสียจากโรคมะเร็งเมื่อเดือนก่อน งานศพแม่ผ่านไปไม่กี่วัน พ่อพาชู้รักเข้าบ้าน เขากับพ่อทะเลาะกันจนตัดขาดพ่อลูก และนั่นคือเหตุผลที่โจฟินไม่อาจอยู่กับพ่อได้ การกลับเมืองไทยจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเขา เขาคิดถึงเรื่องตัวเองเพลิน กระทั่งร่างในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวเดินมานั่งบนอาร์มแชร์มุมห้อง “ผมขออาบน้ำบ้างนะ” “ตามสบายเถอะโจ นี่ห้องคุณนะ” บีพูดแล้วยิ้ม แต่เขาไม่เห็นริมฝีปากเธอ ทว่าดวงตากวางยิบหยี เป็นประกายระยับนั้นบ่งบอกได้ดี เขาจึงยิ้มขณะตอบ “คืนนี้มันจะเป็นห้องของเราครับ” แล้วโจฟินก็รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาอาบน้ำประมาณสิบห้านาที เขาก็กลับออกมาในชุดเสื้อคลุมเสื้อขาวไม่ต่างจากเธอ ตอนนี้บีกำลังเอนตัวอยู่บนเตียง เล่นโทรศัพท์ไปด้วย ใบหน้าที่เห็นเพียงดวงตา คิ้ว หน้าผาก และผมยาวสลวย เขารู้สึกว่าเธอมีความเครียดบางอย่าง อาจจะเป็นเรื่องคนรักที่เพิ่งเลิกรา หรือไม่...เรื่องคืนนี้ที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาไม่ได้ปริปากถาม แค่เช็ดผมที่ยาวระต้นคอด้วยผ้าขนหนู จากนั้นก็เดินไปเอนตัวลงข้างๆ เธอ แล้วหันไปมองเธออย่างรอคอย ครั้นเธอหันมา โจฟินเห็นดวงตาเธอเป็นประกาย เธอวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะข้างเตียง แล้วลูบแก้มสากเบาๆ ก่อนใช้ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยปรอยผมของเขา “ตอนแรกนึกว่าคุณเป็นฝรั่งแท้ๆ เสียอีก ดูไม่เหมือนลูกครึ่งเลยนะ” เพราะผมสีน้ำตาลอ่อนกับดวงตาสีฟ้าเข้มของเขา “ผมคงจะเหมือนพ่อมากน่ะครับ” “พ่อคุณเป็นคนชาติไหนคะ” “พ่อเป็นลูกครึ่งอเมกัน-รัสเซีย ครอบครัวพ่อมีตาสีฟ้าทุกคน” “คุณคงจะเหมือนคุณพ่อมาก” “ก็...ใช่ครับ” เขาตอบเสียงแผ่ว ตอนนี้รู้สึกไม่ชอบใจที่เหมือนพ่อ ทั้งที่เมื่อก่อนภูมิใจกับหน้าตาที่หล่อได้พ่อ “แม่คุณล่ะ” เธอถาม แต่พอเขาเงียบ เธอก็รู้สึกตัวว่าถามมากไปแล้ว “ขอโทษค่ะ ฉันถามมากไป” แต่จริงๆ เธอแค่จะชวนคุยเพื่อให้คลายความตื่นเต้น แม้จะรู้สึกถูกใจในรูปร่างหน้าตา แต่เธอก็ถูกชะตากับเขามากๆ รอยยิ้มอ่อนโยน น้ำเสียงพูดไทยแปร่งๆ หูเล็กน้อย เหมือนคนที่เติบโตในต่างแดนนั้นก็มีเสน่ห์ และน่ารักมากในสายตาของเธอ เป็นครั้งแรกที่เธอไว้ใจคนแปลกหน้าขนาดตามเขามาถึงห้อง นอกจากความหน้าตารูปร่างถูกใจแล้ว ยอมรับการที่เขาอาสาเปิดขวดน้ำให้ ประทับใจเธอ ทั้งที่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนเปิดขวดน้ำให้ “แม่ผมเสียไปเมื่อเดือนก่อน” “โอ้ ขอโทษนะคะ” รู้สึกผิดจริงๆ ที่ไปถามเรื่องที่กระทบความรู้สึกอีกฝ่าย หญิงสาวจับมือเขาแล้วบีบเบาๆ เขายิ้มอ่อนโยน แล้วจูบที่หลังมือเธอ จากนั้นก็ยกมือหญิงสาวเพ่งมองอย่างสนใจ นิ้วเรียวยาว ทาเล็บสีขาวใส “มือก็สวย ผิวก็ขาวเนียน รูปร่างก็ดี หน้าก็คงสวย” “ถ้าไม่สวยล่ะ” “ก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงผมก็ถูกใจหุ่นคุณสุดๆ ขาสวยๆ นี่ก็ด้วย” ไม่พูดเปล่า แต่เอื้อมมือไปลูบขาที่โผล่พ้นเสื้อคลุมออกมา เธออยากจะปัดออก เพราะดูเหมือนเขาจะจู่โจมเร็วไป แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำ เพราะท่าทางของเขาไม่ได้เจตนาเริ่มบทเล้าโลม แต่แค่ลูบเบาๆ สายตามองอย่างชื่นชมหลงใหล “ถ้าบอกว่าคืนนี้ฉันยังไม่พร้อม คุณจะโกรธไหม” “ไม่โกรธ แต่อยากให้นอนข้างๆ กัน พูดคุยกัน เพราะผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้ และไม่อยากให้มันจบแบบวันไนท์” “อือ น่าสนใจ” แล้วเธอก็มองหน้าเขาแล้วยิ้มจนดวงตาเป็นประกาย “งั้นเล่าชีวิตที่เมืองนอกให้ฟังหน่อยสิคะ” :::::::::::::

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more