4
บทลงโทษของเด็กดื้อ
ภัทรเดชที่ได้ยินสิ่งที่ชาณิสาเอ่ยขึ้นมาตัวของเขาก็เหมือนโดนสาปเพราะตัวของเขามันแข็งทื่อจนไม่กล้าแม้แต่จะขยับร่างกายของเขาไปจากตรงนั้น
“ไม่เห็นต้องรีบหนีเลย กล้าทำก็ต้องกล้ารับสิ ในเมื่อกล้าเป็นเด็กดื้อก็ต้องยอมรับบทลงโทษให้ได้ด้วยนะ” ชาณิสาเอ่ยออกมาเสียงดุ ๆ ยิ่งทำให้หนุ่มแว่นผู้เหมือนจะอ่อนต่อโลกยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก
“ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ อาจารย์อย่าลงโทษผมเลยนะครับ ผมผิดไปแล้วครับ” ภัทรเดชเอ่ยขึ้นมาแต่ไม่กล้าสบตาของชาณิสาแม้แต่น้อยเพราะเขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาได้ทำลงไปนั้นมันคือสิ่งที่ไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง
“ไม่ตั้งใจแต่สิ่งที่เธอได้ทำลงไปมันผิดต่ออาจารย์ อาจารย์เป็นผู้หญิงอาจารย์เสียหาย เธอเป็นผู้ชายมีแต่ได้กับได้” ชาณิสาเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดแต่พอเธอมองเห็นหน้าของเขาที่ทำหน้ารู้สึกผิดกลับทำให้เธอเอ็นดูเขาขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
“ผมขอโทษให้ผมทำยังไงก็ได้ ผ
