ตื๊อรัก พี่รหัสสุดเย็นชา (อคิน)

ตอนที่ 10 รักษาคำพูด

เมื่อมาถึงคอนโดแพรวาก็ทิ้งตัวนอนที่โซฟาห้องนั่งเล่นแล้วก็หลับไปด้วยความเพลีย ตื่นมาอีกทีก็เกือบห้าทุ่มเธอจึงลุกไปอาบน้ำแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกินเพราะอยากกินอะไรร้อนๆ ขณะที่แพรวากำลังจะเดินข้ามถนนนั้นก็มีรถมอเตอร์ไซค์ขับมาอย่างรวดเร็วโดยที่แพรวามองไม่เห็นว่ากำลังมีรถวิ่งมาด้วยความเร็วใกล้จะชนเธออยู่แล้ว

"ว๊ายยย!"

แพรวาร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีคนดึงเสื้อเธอจากข้างหลังจนเธอเกือบหงายหลังลงพื้น

"เดินข้ามถนนไม่มองรถให้ดีๆ ก่อนรึไง"

อคินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุ เขาเพิ่งกลับมาจากผับกะจะมากินก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำตรงข้ามคอนโดเขา ก็ดันมาเจอยัยซุ่มซ่ามกำลังจะข้ามถนนโดยไม่มองรถเลยสักนิด

"แพรก็มองแล้วนี่คะ ตอนมองไม่เห็นจะมีรถเลย"

แพรวาเถียงกลับอคินทันที เพราะตอนที่เธอมองก่อนข้ามไม่มีรถแล้วจริงๆ ไม่รู้ว่ารถคันนั้นโผล่มาได้ยังไง"

"เถียงเก่งแบบนี้ ปล่อยให้รถชนยังดีกว่า"

"แต่พี่ก็ไม่ปล่อยให้รถชนแพรนิ ขอบคุณนะคะที่ช่วยแพร"

อคินไม่ตอบอะไรรีบเดินข้ามถนนไปทันที โดยมีแพรวาเดินตามเขามาด้วย

"พี่อคินจะไปไหนคะ"

ขณะที่เดินตามเขา แพรวาก็ถามอคินขึ้นแต่ก็ไร้คำตอบจากเขา เมื่ออคินเดินมาหยุดหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวแพรวาก็ยิ้มกว้างทันที ได้แต่คิดว่าอะไรจะบังเอิญขนาดนั้นที่เขาก็คิดอยากกินก๋วยเตี๋ยวเหมือนเธอ

"เธอเดินตามฉันมาทำไม จะไปทำอะไรก็ไปสิ"

อคินพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นแพรวามายืนข้างๆ เขาหน้าร้านก๋วยเตี๋ยว

"ก็แพรตั้งใจจะมากินก๋วยเตี๋ยวนี่คะ จะให้แพรไปไหน"

เมื่อรู้ว่าแพรวาจะมากินก๋วยเตี๋ยวอคินก็ตั้งท่าจะเดินกลับไปทันที แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากแม่ค้า

"อ้าว! อคิน เพิ่งกลับมาหรอลูก"

"ครับป้า"

อคินตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพ จนแพรวาทำหน้าอึ้งเพราะเพิ่งได้ยินเขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแบบนี้ ด้วยความที่อคินมากินเกือบทุกวันจึงทำให้เขาสนิทกับป้าเจ้าของร้าน

"นี่เรามีแฟนแล้วหรอ แหม เข้าใจเลือกนะ ตัวเล็กปากนิดจมูกหน่อยน่ารักจังเลย ชื่ออะไรลูก"

"ไม่..."

"ชื่อแพรวาค่ะป้า"

ขณะที่อคินกำลังจะปฏิเสธว่าเธอไม่ใช่แฟน แพรวาก็พูดชื่อตัวเองขัดเขาก่อนจนอคินได้แต่มองตาขวางใส่แพรวา ส่วนแพรวาก็หันไปยิ้มให้เขาโดยไม่มีความเกรงกลัวสายตาดุๆ ของเขาเลยแม้แต่น้อย

"ชื่อเพราะซะด้วย อคินกินเหมือนเดิมใช่มั้ยลูก"

"ครับป้า"

อคินตอบกลับทันทีเมื่อได้ยินป้าเจ้าของร้านถาม เขามากินบ่อยและสั่งแต่แบบเดิมซ้ำๆ จนแม่ค้าจำได้

"แล้วหนูแพรวาล่ะจ้ะ"

"ของหนูเอาเส้นเล็กเพิ่มผักไม่ใส่กระเทียมเจียวนะคะป้า"

อคินหันไปมองแพรวาด้วยความตกใจหลังได้ยินเธอสั่งก๋วยเตี๋ยวเพราะเธอนั้นกินแบบเขาเป๊ะ จะว่าเธอเลียนแบบก็ไม่ได้เพราะเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขานั้นกินแบบไหน

"สมกับเป็นแฟนกันจริงๆ กินเหมือนอคินเป๊ะเลย"

"จริงหรอคะป้า"

แพรวาถามขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อรู้ว่าเขานั้นกินแบบเดียวกันกับเธอ

"จริงสิจ้ะ ไปนั่งรอนะ เหลือโต๊ะว่างโต๊ะเดียวพอดีเลย"

อคินเดินไปนั่งทันทีด้วยความไม่พอใจเมื่อต้องได้มานั่งโต๊ะเดียวกันกับแพรวา ขณะที่นั่งรอแพรวาก็ไม่พูดกวนอะไรเขาสักนิดจึงทำให้เขานั้นอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยจนเจ้าของร้านเอาก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟแพรวาจึงเอ่ยพูดขึ้นทันที

"พี่อคินลองให้แพรปรุงให้มั้ยคะ แพรปรุงอร่อยน๊า"

แพรวาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ต้อง ฉันไม่อยากให้ป้าต้องเททิ้ง"

อคินตอบกลับแพรวาโดยไม่มองหน้าเธอเลยสักนิด ตั้งท่าจะปรุงก๋วยเตี๋ยวแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ

"ถ้าแพรปรุงไม่อร่อยจนพี่กินไม่ได้ แพรยอมทำตามคำสั่งพี่หนึ่งข้อเลย"

อคินเงยหน้ามองแพรวาทันทีเมื่อได้ยินข้อเสนอของเธอ

"ก็ได้ ถ้าเธอปรุงไม่อร่อย หลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไปห้ามทำอาหารมาแขวนไว้หน้าห้องฉันอีก"

"ตกลงค่ะ แต่ถ้าแพรปรุงอร่อยถูกปากพี่ พี่อคินต้องกินข้าวเช้าที่แพรทำให้ทุกวัน ตกลงมั้ยคะ"

"ตกลง"

เมื่อทำข้อตกลงกันแล้ว อคินก็ยื่นชามก๋วยเตี๋ยวของตัวเองให้แพรวาปรุงให้ เมื่อเขายื่นชามของเขามาให้แพรวาก็ปรุงให้ด้วยรอยยิ้มแต่ในใจก็แอบหวั่นนิดๆ กลัวจะไม่ถูกปากเขา

"เรียบร้อยค่ะ ลองชิมดูสิคะ"

แพรวายื่นชามก๋วยเตี๋ยวให้อคินคืนเมื่อปรุงเสร็จแล้ว พร้อมกับมองอย่างลุ้นๆ ว่าจะอร่อยถูกปากเขามั้ย เมื่อแพรวายื่นชามมาให้เขาแล้วอคินก็หยิบช้อนตักน้ำก๋วยเตี๋ยวขึ้นมาชิมแล้วชะงักนิ่งทันทีเพราะเธอนั้นปรุงอร่อยกว่าเขาปรุงเองซะอีก

"เป็นยังไงคะ ถูกปากพี่รึเปล่า"

แพรวาถามขึ้นด้วยความอยากรู้เมื่อเห็นเขาชะงักนิ่งหลังจากชิมแล้ว ไม่รู้ว่าอาการแบบนี้สำหรับเขามันอร่อยหรือไม่อร่อยกันแน่

"อืม"

อคินตอบสั้นๆ จนแพรวาคิ้วขมวดขึ้นเพราะไม่เข้าใจกับคำว่าอืมของเขา

"อืม นี่คือยังไงคะ พี่ก็ตอบให้ชัดเจนหน่อยสิคะ"

"ก็พอกินได้"

อคินตอบกลับสั้นๆ แล้วก้มหน้าก้มตากินทันที เมื่อได้ยินคำตอบและเห็นเขากำลังกินก๋วยเตี๋ยวที่เธอปรุงให้ แพรวาก็ยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ ถึงอคินจะบอกแค่ว่าพอกินได้แต่แค่เห็นเขาตักกินเอากินเอาก็รู้แล้วว่าอร่อยถูกปากเขา แพรวาจึงก้มหน้าก้มตากินของตัวเอง เมื่อกินเสร็จแล้วทั้งสองก็เดินไปจ่ายเงิน

"สองชามครับป้า"

ขณะที่แพรวากำลังจะหยิบเงินในกระเป๋ากางเกงตัวเองมาจ่าย อคินก็จ่ายให้เธอซะก่อน

"แพรจ่ายเองได้ค่ะพี่อคิน"

แพรวาพูดขึ้นด้วยความเกรงใจ

"ถือว่าเป็นค่าปรุงก๋วยเตี๋ยวให้แล้วกัน"

เมื่อจ่ายเงินเสร็จอคินก็เดินไปทันทีโดยไม่รอแพรวา เธอจึงรีบวิ่งตามเขาไปได้แต่บ่นในใจคนอะไรขาก็ยาวเดินก็เร็วไม่เห็นใจคนขาสั้นอย่างเธอเลยสักนิด อคินและแพรวาขึ้นลิฟต์มายังห้องตัวเองโดยแพรวาพยายามชวนคุยแต่เมื่ออคินส่งสายตาดุใส่เธอก็เงียบทันที หลังจากออกจากลิฟต์ขณะที่อคินกำลังจะเข้าห้องแพรวาก็เดินมาขวางเขาไว้

"อะไรของเธออีก"

อคินถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเมื่อแพรวามายืนขวางเขาไว้

"พี่อคินสัญญาแล้วนะคะว่าจะกินข้าวเช้าที่แพรทำให้"

แพรวาทวนข้อตกลงให้อคินฟังอีกครั้ง

"อืม"

"งั้นทุกหกโมงเช้าแพรจะเอามาแขวนหน้าห้อง พี่ต้องกินก่อนไปเรียนนะคะ แพ้อาหารหรือไม่ชอบอะไรมั้ยคะแพรจะได้ทำให้ถูก"

แพรวาถามขึ้นอย่างใส่ใจจนอคินมองเธอกลับเพราะแววตาเธอนั้นสื่อความใส่ใจและความจริงใจออกมาอย่างชัดเจน

"ฉันไม่ชอบกินกระเทียม ไม่ชอบกินแตงกวา"

"แค่นี้ใช่มั้ยคะ"

"อืม"

"โอเคค่ะ งั้นฝันดีนะคะพี่รหัสสุดหล่อ พรุ่งนี้จะทำของอร่อยมาให้กินนะคะ"

แพรวาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไปทันที ส่วนอคินก็สะบัดหน้าทันทีเมื่อเผลอมองตามแพรวาจนเธอเข้าห้องไป เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องก็นั่งลงที่โซฟาสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อความคิดของตัวเองกำลังตีกันไปมาต้นเหตุก็มาจากแพรวา เพราะเธอกำลังทำให้เขาสับสนกับตัวเองอยู่ตอนนี้ อคินนั่งสักพักก็สลัดความสับสนนั้นไปแล้วอาบน้ำเข้านอนทันที

เช้าวันต่อมาหลังจากอคินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกจากห้องจะไปเรียนเหมือนทุกวัน แต่เมื่อเห็นถุงใส่กล่องอาหารเขาก็หยุดยืนนิ่งมองถุงนั้นสักพักก็ตัดสินใจถือถุงกล่องอาหารที่แพรวาทำให้กลับเข้าไปในห้องเพื่อกินมัน เพราะตกลงรับปากกับเธอไว้แล้ว ถึงเขาจะเป็นคนปากร้ายเย็นชา แต่ก็เป็นคนรักษาคำพูดของตัวเอง อคินเดินมายังโต๊ะอาหารแล้วเปิดกล่องเพื่อจะกิน เมื่อเขาเปิดกล่องปั๊บกลิ่นหอมก็ลอยเข้าจมูกเขาทันที

'วันนี้แพรทำข้าวผัดกุนเชียงให้นะคะ'

อคินหยิบโน้ตของแพรวาขึ้นมาอ่านแล้วนั่งกินข้าวที่เธอทำให้ทันที ยอมรับเลยว่าเธอทำอร่อยมากฝีมือสูสีกับแม่ของเขาเลยก็ว่าได้ อคินกินจนหมดเกลี้ยงแล้วนำกล่องอาหารไปล้าง จากนั้นเขาก็เอาไปแขวนไว้ที่หน้าห้องเธอคืนเพื่อเป็นการยืนยันว่าเขานั้นกินตามที่ตกลงกับเธอไว้ จากนั้นเขาก็ไปเรียนทันที ทางด้านแพรวาหลังจากเธอทำอาหารเช้าให้อคินแล้วก็ออกมาเรียนทันทีโดยไม่ได้แอบดูว่าเขาจะทำตามที่พูดไว้มั้ย เมื่อเรียนเสร็จแพรวาก็กลับมาคอนโดขณะที่เธอยืนอยู่ในลิฟต์ก็ได้แต่รอลุ้นว่าจะเจอกล่องอาหารของตัวเองที่ถังขยะหน้าลิฟต์มั้ย เมื่อประตูลิฟต์เปิดแพรวาก็เดินมาหยุดที่ถังขยะหน้าลิฟต์ทันทีเธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อไม่เจอกล่องอาหารที่ถังขยะจึงเดินไปที่ห้องตัวเอง แพรวาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นถุงใส่กล่องอาหารแขวนอยู่ที่หน้าห้องของเธอ เมื่อแพรวาเปิดถุงดูก็ยิ้มด้วยความดีใจเพราะกล่องอาหารนั้นล้างทำความสะอาดอย่างดี แสดงว่าอคินนั้นกินตามที่พูดไว้จริงๆ

"คงเป็นคนที่รักษาคำพูดสินะ ดีจัง แบบนี้รักมากกว่าเดิมอีก"

แพรวาพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่คนเดียวจากนั้นก็เดินเข้าห้องไปอย่างอารมณ์