เมื่อได้ยินคำพูดของวิลเลียม ลู เฟลิซิตี้ก็โบกมืออย่างรวดเร็วและพูดว่า “หือ? ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นเลย นอกจากนี้ เราไม่สามารถซื้อบ้านได้!”
วิลเลี่ยมยิ้มแล้วถามว่า "เฟลิซิตี้ อีก 2 สัปดาห์จะวันเกิดคุณไม่ใช่หรือ"
ดวงตาของเฟลิซิตี้เป็นประกาย “คุณจำวันเกิดฉันได้ไหม คุณจะให้ของขวัญฉันไหม”
วิลเลียมยิ้มอย่างลึกลับ "เราจะพูดถึงมันเมื่อถึงเวลา"
เฟลิซิตี้ชกต่อยวิลเลียมด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เฮ้อ ฉันคิดว่าฉันสามารถหาเงินเลี้ยงครอบครัวได้ตลอดชีวิต แต่เนื่องจากคุณยายไล่ฉันออกจากบริษัท ดูเหมือนว่า—”
วิลเลี่ยมแทรกขึ้น "ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันจะเป็นคนที่ควรรับช่วงต่องานของคุณและกลายเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวนี้" วิลเลียมหยุดครู่หนึ่งแล้วแซว “เฮ้อ มันไม่ง่ายเลยที่จะแต่งงานกับตระกูลไป่”
เฟลิซิตี้เบ้ปากแล้วตอบว่า “หืม คุณบ่นว่าสนับสนุนฉันเหรอ มีคนรอต่อแถวคอยดูแลฉันเยอะมาก เฮ้อ ดูเหมือนว่าเราจะต
