หัวใจของกวิน

เคลียร์ปัญหา

" หยุดร้องได้แล้วไม่เป็นไรแล้ว " เกวลินเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าให้เพื่อนสาวอยู่ที่เบาะหลัง

" ขอบคุณนะที่มาช่วย ไม่งั้นป่านนี้คง... " มะลิที่ยังขวัญเสียอยู่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

" แล้วมึงจะเอายังไงต่อกับครอบครัว "

" กูไม่อยากกลับไปแล้ว แต่รถกูยังจอดอยู่ที่บ้าน " เกวลินมองใบหน้าของมะลิที่แสดงความกังวลออกมา

" คุณกวินคะ " ชายหนุ่มที่นั่งเบาะหน้าข้างคนขับหันหน้ามาเล็กน้อย

" เอ่อ คือรบกวนพาไปเอารถที่บ้านของมะลิหน่อยได้ไหมคะ " เกวลินพูดออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อเดชมองใบหน้าของเจ้านายก็รู้ทันทีก่อนจะเอ่ยถามออกมา

" ไปทางไหนละ " มะลิบอกทางกับลูกน้องของกวินจนมาจอดที่บ้านสองชั้นหลังหนึ่ง

" เดี๋ยวกูขับตามไป " มะลิหันมาบอกเพื่อนสาวอย่างเกวลิน

" ให้กูนั่งเป็นเพื่อนไหม "

" เดี๋ยวผมไปขับคันนั้น เธอนั่งอยู่ที่นี่กับคุณกวิน " เดชพูดจบก็เดินลงจากรถและตรงไปยังรถของมะลิทันที คนที่นั่งอยู่ในบ้านมองเขาอย่างประหลาดใจ มะลิที่สภาพสะบักสะบอมแต่กลับไม่มีใครส่งเสียงถามไถ่เธอสักคน

" ไปเลยพี่ " เมื่อขึ้นมาบนรถมะลิก็บอกให้เดชออกรถทันทีและเขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย

" มานั่งข้างหน้าสิ " กวินที่เดินอ้อมมานั่งฝั่งคนขับมองหญิงสาวผ่านกระจกมองหลังก่อนจะเอ่ยเรียกเมื่อเธอเอาแต่มองไปทางเพื่อนสาว

" อ้อ ค่ะๆ " รถหรูเคลื่อนตัวออกไปตามทางในช่วงค่ำและตามมาด้วยรถของมะลิที่มีเดชเป็นคนขับ

" ขับไหวไหมคะ " เกวลินที่คอยสังเกตคนด้านข้างเมื่อรถขับออกมาได้ครึ่งทางเปนเวลาเกือยสามทุ่มใบหน้าที่หล่อเหลาอยู่เป็นทุนเดิมตอนนี้มันดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ตอบอะไรเพียงแค่หันมาเท่านั้น

กวินหยิบห่อสีน้ำตาลโยนคืนให้เกวลิน

" อะไรคะ "

" ของเธอไง "

" คุกวินเก็บไว้เถอะค่ะ เดินทีเกลก็ตั้งใจคืนคุณกวินอยู่แล้ว " เกวลินตอบเมื่อเปิดดูแล้วว่ามันคือเงินก้อนนั้นที่กวินเอามันมาจากนายชาติชาย

" คืนทำไม " เขาถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ

" ก็มันเป็นเงินที่คุณกวินให้คนขับรถเอาให้เกลวันที่เกือบจะขับรถชนเกลหน้ามหาลัย " เขานึกตามก่อนจะจำได้และวางมันไว้ล็อคเหมือนเดิม

~~~เสียงเรียกเข้า~~~~~ กวินกดรับสายผ่านระบบควบคุมที่พวงมาลัย

" นายครับมะลิเหมือนจะไม่สบานครับตัวร้อนมากเลยผมว่าจะพาเธอไปโรงพยาบาลก่อนนายขับไหวไหมครับ "

" อืม "

"คุณกวินเกลขอไปนั่งรถกับมะลิได้ไหมคะ เกลเป็นห่วงเพื่อน " เกวลินที่พูดท่าทางร้อนรน

" เธอนี่มันเรื่องมากจริงๆ " กวินพูดออกมาเมื่อเขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิด เมื่อได้ยินแบบนั้นเกวลินก็รู้สึกกลัวขึ้นมาอีก จึงเลือกที่จะนั่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาจนรถมาหยุดที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

" เธอเปิดประตูรภและรีบลงจากรถวิ่งขึ้นไปที่ตึกฉุกเฉินทันที " กวินได้แต่มองตาแผ่นหลังบางนนั้นไปอย่างที่ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องทำตามที่เธอของอยู่เรื่อยทั้งที่เขาไม่ใช่คนแบบนี้ พอคิดแล้วก็ยิ่งหงุดหงิดตัวเอง

มะลิร่างกายอ่อนแอจึงต้องแอดมิดเพื่อให้น้ำเกลือและรักษาอาการไข้

" เดี๋ยวเกลอยู่กับมะลิเองค่ะ คุณพาคุณกวินกลับได้เลย ขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้ " เดชไม่พูดอะไรเพียงแค่เดินออกมาและตรงไปที่รถของเจ้านาย เมื่อมองหน้าของเจ้านายที่นั่งอยู่เบาะก็เริ่มรายงานสถานการณ์ทันทีโดยไม่รอให้เขาต้องถาม

" ไปจัดการ " ได้คำสั่งจากเจ้านายเดชก้เดินกลับเข้าไปในโรงพยาบาลอีกครั้ง

" เอ่อจะเอาคนไข้ไปไหนคะ " เกวลินถามออกมาเมื่ออยู่ๆก็มีการเคลื่อนย้านเตียงของมะลิในกลางดึก

" ห้องวีไอพีครับ "

" แต่ว่าฉันยังไม่ได้บอกเลยนะคะ "

" ผู้ชายคนที่พาคนไข้มาส่งเป็นคนจัดการค่ะ " พยาบาลที่ดูแลมะลิมาตั้งแต่แรกบอกกับเกวลินทำให้เธอต้องเดินตามไป

ห้องวีไอพีของโรงพยาบาลแห่งนี้ราวกับโรงแรมไม่มีผิด ข้าวของเครื่องใช้ครบครัน ห้องก็กว้าง บรรยากาศไม่เหมือนโรงพยาบาลเลยสักนิด แถมมีเตียงให้คนที่มาเฝ้านอนต่างหากด้วย

" ขอบคุณค่ะ " หลังจากที่จย้ายมะลิขึ้นเตียงเสร็จเกวลินก็กล่าวขอบคุณก่อนที่บุรุษพยาบาลจะเดินออกจากห้องไป

" ขอบคุณมึงนะที่อยู่ข้างกู " มะลิที่รู้สึกตัวขึ้นมาพูดกับเพื่อนสนิท ในชีวิตเธอตอนนี้มีเพียงเกวลินเท่านั้น

" นอนเถอะ กูนอนอยู่ตรงนี้มีอะไรเรียกกูนะ " มะลิส่งยิ้มบางๆให้ก่อนที่จะหลับตาลงอีกครั้ง

ครบหนึ่งเดือนที่เกวลินและมะลิได้ฝึกงานที่นี่

" ห้ะ เงินอะไร " เกวลินตาโตเมื่อเปิดดูข้อความเงินเข้าในวันสิ้นเดือนแบบนี้แถมตรงกับเสาร์อาทิตย์

" เกลๆๆๆ " มะลิที่วิ่งหน้าตื่นขึ้นมาบนห้อง

" มึงเงินเข้าของกู9000ว่ะ " มะลิพูดพร้อมกับโชว์หน้าจอมือถือให้เกวลินดู

" กูจะใช้หนี้มึง5000นะ " ว่าแล้วมะลิก็ทำท่าจะกด

" หยุดเลย จะใช้กูทำไม มึงไม่ได้เป็นหนี้กูแล้ว "

" ได้ไงที่กูยืมมึงไปไง " เกวลินเลยโชว์หน้าจอที่มีข้อความเงินเข้าให้มะลิดู

" โห ปกติฝึกงานเขาให้เงินเดือนด้วยหรอวะ " เกวลินถามขึ้นมาเพราะเท่าที่รู้มาจะมีแค่บางบริษัทเท่านั้นแต่ก็ไม่ได้ให้มากขนาดนี้

เกวลินให้มะลิมอยู่ด้วยกันที่บ้านด้วยซึ่งเป็นที่ถูกใจคุณยายมาริสาเพราะมีหลานสาวเพิ่มมาอีกคนนึงทำให้มื้ออาหารของเธอไม่เงียบเหงาอีกต่อไแถมมะลิยังชวนคุยเก่งไม่แพ้เกวลิน

ตกเย็นเกวลินที่ยังข้องใจกับจำนวนเงินจึงตัดสินใจออกมานั่งเล่นที่หน้าบ้านและกดโทรหาใครบางคน ไม่ปล่อยให้รอนานปลายสายก็กดรับสายทันที

" คุณกวินหรอคะ " เสียงเล็กถามออกไปแผ่วเบาเพราะยังนึกกลัวอยู่ หลังจากที่เขาดุเธอที่โรงพยาบาลเธอก็ไม่ค่อยกล้าคุยกับเขา แม้กระทั่งเจอที่บริษัทเธอก้ทำเพียงแค่ก้มหัวทักทายเขาเท่านั้น

" เกลมีเรื่องอยากคุยด้วยค่ะ " เมื่อไม่เห็ฯปลายสายพูดมาเธอก็ไม่แน่ใจว่าเขายังเธออยู่หรือเปล่า

" สะดวกให้เกลไปเจอไหมคะ " สายตัดไปโดยไม่มีคำตอบ แต่ผ่านไปชั่วครู่ก็มีไลน์ปริศนาเพิ่มเพื่อนเธอเข้ามาก่อนที่จะส่งโลเคชั่นมาให้

เกวลินรอให้คุณยายมาริสาหลับก่อนที่เธอจะเดินมาบอกกับมะลิ

" กูไปข้างนอกแปปเดี๋ยวมา "

" ไปไหน "

" ไปหาคุณกวิน " มะลิมองอย่างไม่เข้าใจ

" ไปเรื่องเงินนี่แหละ " เกวลินพูดอย่างอึดอัดใจ

" อือไปเถอะ "

" ดูยายให้กูด้วยเดี๋ยวรีบกลับมา "

เกวลินขับรถมอเตอร์ไซค์คันเล็กออกมามุ่งหน้าไปที่ร้านของกายตามที่กวินส่งมาให้ เมื่อถึงร้านเธอก็เดินเข้าไปก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน

" พี่กาย พี่เตชิน คุณกวิน " เกวลินเอ่ยทักทายกลุ่มชายเหล่านั้นก่อนจะมาหยุดเข้าที่สายตาคมของกวิน

" เดี๋ยวกูมา " กวินบอกเพื่อนเสียงเรียบก่อนจะเดินนำเกวลินไปทางด้านหลังที่มีไว้สำหรับสูบบุหรี่ พออยู่สูงแล้วลมที่ผ่านเข้ามากลับให้ความรู้สึกสดชื่น

" คุณเป็นคนโอนเงินเข้าบัญชีเกลใช่ไหมคะ " ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวนิ่งๆไม่ตอบอะไรออกมาจนเธอเองเริ่มหงุดหงิด

" ทำไมคะ เกลก็บอกแล้วว่าเกลตั้งใจจะคืนมันให้คุณ " เสียงที่พูดเริ่มมีความหงุดหงิดอยู่ในนั้น แต่คนตรงข้ามก็ยังนิ่งอยู่เหมือนไม่ได่ฟังสิ่งที่เธอกำลังสื่อสารง

" คุณกวินคะ " เกวลินถือวิสาสะจับไปที่แขนเขาพร้อมกับจ้องหน้าถมึงทึง จนเขาเองก็แอบตกใจกับการกระทำของเธออยู่เล็กน้อยแต่ก็ยังนิ่งต่อไป

" แค่เกลเป็นแผลที่หัวเขานิดเดียวคุณจะมาให้เงินเป็นแสนแบบนี้มีเงินอย่างเดียวไม่ได้นะคะ ต้องบ้ามากด้วยค่ะ " เกวลินพูดกับเขาเสีนงดัง

" เธอ!!! "

" เกลยังพูดไม่จบค่ะ คุณกวินเอาเงินคืนไปค่ะ เกลไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณคุณ " เกวลินกดเข้าไปในบัญชีของตัวเองที่มีเงินในนั้น 125,496 บาท ใส่มือให้กวิน เขามองดูยอดเงินในบัญชีของเธอก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์ของเขาออกมาจากระเป๋าและกดแสกนคิวอาร์โค้ดและยื่นโทรศัพท์คืนให้หญิงสาว

" ห้ะ โอนไปหมดเลย " เกวลินมองดูยอดเงินของตัวเองและจ้องไปยังคนตรงหน้าอย่างคาดโทษ เขายิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง เกวลินมองตามอย่างหัวเสียก่อนจะเดินตามเข้าไป

" เอามาคืนเกล 2000 " เธอพูดพร้อมกับยื่นมือแบออกไปตรงหน้าของกวิน ท่ามกลางความงงของเพื่อนอีกสองคนที่นั่งอยู่

" ไม่มีเงินสด "

" โอนค่ะ " เกวลินยื่นคิวอาร์โค้ดในโทรศัพท์ให้กวินอีกครั้ง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะแกสน เมื่อมีข้อความเงินเข้าเกวลินไม่ได้เปิดดูก็กล่าวลาและเดินออกไปทันที

" อะไรวะ " กายถามกวินพร้อมกับจ้อง ใบหน้าที่นิ่งๆแต่แววตากลับเปล่งประกายอย่างที่เขาไม่เคยเห็น

" มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย " กวินตอบสั้นๆก่อนจะยกแก้วของตัวเองขึ้นมาดื่ม