มืออาหารจบลงด้วยเหตุการณ์ที่อึดอัดเล็กน้อยแต่สำหรับชายหนุ่มแค่นี้ถืว่าจิ้บมาก เพราะเขาเคยถูกคู่แข่งกดดันมามากว่านี้หลายร้อยเท่า
" ขอบคุรสำหรับอาหารมื้อเย็นที่แสนอร่อยนะครับ " กวินที่กล่าวขอบคุณแต่ยังแฝงคำชมอย่างคนที่รู้จักพูด
" ไปเอาคำพูดมาจากไหนเยอะแยะว่า ที่เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย " เกวลินที่กระซิบพูดกับเพื่อนสาวที่เธอเองก็สงสัยไม่ต่างกัน
" ถ้าไม่รังเกียจก็แวะมาทานด้วยกันบ่อยๆนะคุณ " คุณยายมาริสาที่ดูอ่อนลงจากวินาทีแรกที่เจอพูดกับชายหนุ่มด้วยท่าทางเอ็นดู
" ยินดีครับ ผมกลับก่อนนะครับ " ว่าแล้วเขาก็ยกมือไหว้ลาคนแก่ ไม่ลืมที่จะส่งสายตามาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านข้าง
" ขับรถดีๆนะคะบอส " มะลิเป็นคนพูดขึ้นส่วนเกวลินที่พอเขาจะไปดันม่อยากให้เขาไปซะงั้นมองตามเขาสายตาละห้อย พอหันกลับมาคุณยายมาริสาก็จ้องเธออยู่ก่อนแล้ว
" เข้าบ้านกันค่ะ น้ำค้าลงเดี๋ยวไม่สบาย " เกวลินปรับน้ำเสียงคำพูดให้เ
