“จูบน้องหนูทำไมคะ” น้องหนูเบี่ยงหน้าหลบเพราะรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง มวนในท้องเหมือนมีอะไรวูบวาบไปมา มันเป็นอาการประหลาดที่น้องหนูเพิ่งเคยเจอกับตัว
“ลงโทษไง” คุณไทกดจมูกลงมาที่แก้มของน้องหนู
“ลงโทษอะไรคะ”
“ก็เธอโกหกฉัน”
“ถึงอย่างนั้นก็ห้ามจูบห้ามหอมค่ะ น้องหนูไม่ได้รักคุณไท คุณไทไม่ได้รักน้องหนู เราไม่ควรทำอะไรที่มันไม่งาม ฮื้อ!” พูดไม่ทันขาดคำคุณไทเกอร์ลุกพรวดพราดโดยที่อุ้มน้องหนูขึ้นไปด้วยกลัวตกก็กอดคอสิคะ “คุณไท! จะทำอะไรคะ”
น้องหนูถูกวางลงที่ฟูกบนเตียง คุณไทนอนลงมาทาบทับในระยะลมหายใจเป่ารดกัน ดวงตาเราประสานกัน นัยน์ตาคู่สวยของคุณไทมีน้องหนูอยู่ในนั้น “งั้นตอนนี้ก็รักฉันสิ”
“ไม่รักค่ะ” กับคุณไทที่นาน ๆ ติดต่อมาสักครั้ง แต่ละครั้งที่ติดต่อมาก็คุยกันแค่แป๊ปเดียว แล้วแบบนี้จะเรียกคนรักกันได้ไง ถ้าคุยกันทุกวันก็ว่าไปอย่าง
“…” คุณไทจ้องหน้าน้องหนูอยู่นานมาก เหมือนกำลังจับผิด
“ลุกด้วยค
