เวลาผ่านไปเพียงสองชั่วยามในการฝึกฝนประจำวันของค่ายทหารแห่งนี้ จูหยวนจางเพียงนั่งนิ่งๆด้วยมาดเคร่งขรึมตามวิสัย เขายังคงทอดสายตามองออกไปยังใครบางคนที่กำลังถูกทำโทษให้ไปยืนนิ่งๆอยู่ไกลๆ
หากนางไม่ถูกทำโทษอย่างนั้นนางก็ต้องมาฝึกอย่างหนักด้วยอาวุธหลากหลายอยู่ตรงนี้ เขาควรจะทำอย่างไรดี ให้นางรับโทษอย่างนี้ไปทุกวันย่อมไม่ดีอย่างแน่นอน แต่ถ้านางไม่ถูกทำโทษก็ต้องมาฝึกหนัก จูหยวนจางเริ่มครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียดอยู่ภายในใจ เขามิอาจปล่อยนางให้กลับบ้านไป ประเดี๋ยวนางเกิดฟุ้งซ่านเตรียมหนังสือหย่าวุ่นวาย ซึ่งเขาไม่มีวันยอม!
“ท่านรองแม่ทัพจู” เสียงของพลทหารนายหนึ่งพลันดังขึ้นทำให้จูหยวนจางต้องละสายตาจากหลิวหลีออกมา ชายหนุ่มเพียงเลิกคิ้วคมเข้มขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงคำถามไปทางพลทหารนายนั้น
พลทหารนายนั้นได้สัญญาณเป็นเชิงคำถามจึงรีบรายงานอย่างรู้งาน “ท่านแม่ทัพเฉินส่งข่าวมาว่าจะเข้ามาประจำการที่ค่ายแห่งนี้ขอ
