มาเฟียพยศรัก
(Mafia’n Bad Guy)
EPISODE2 (R18+)
“อื้อ...อึก ๆ” เธอค่อย ๆ แลบลิ้นออกมารับน้ำรักคาวข้นที่โรมันรีดออกมาจากถุงยางอนามัยให้เธอกลืน สายตาก็มองดูสีหน้าของเขาที่เริ่มมีการตอบสนองในเชิงพึงพอใจมากขึ้น
“เด็กดี...” โรมันพึมพำ แล้วเอียงคอมองลำเอ็นที่ยังคงกระตุกหงึก และมีหยดน้ำรักปริ่มอยู่น้อย ๆ
“เอลล่าเช็ดให้ค่ะ” เธอเอ่ยเสียงอ้อน ก่อนจะหยัดกายขึ้นมา จ่อกลีบปากสวยจูบลงที่ปลายหัวหอกใหญ่ แล้วอ้าดูดมันทันที
“จ๊วบ ๆ แผล็บ! อ่าส์...จ๊วบ” เอลล่าขยับปากทั้งดูดทั้งเลีย เก็บกลืนน้ำรักของเขาจนถ้วนทั่วอย่างเอาใจ ถึงได้ค่อย ๆ คายความใหญ่โตนั้นออกอย่างอ้อยอิ่ง ทำราวกับเสียดายนักหนาที่เธอต้องหยุดดูดมัน
“เธอทำได้ดี” โรมันเอ่ยชม แล้วจัดการเก็บอาวุธประจำกายของตัวเองให้เข้าที่ ก่อนที่จะย่อตัวลงไปรั้งต้นแขนสาวสวยให้ลุกขึ้นยืน
“พี่โรมันชอบไหมคะ เอลล่าชอบพี่มากเลยค่ะ” สาวสวยเอ่ยถาม แล้วซบหน้าลงกับอกเขา
“เธอไม่รู้กฎของฉันรึไง ในเมื่อต่างคนต่างพอใจ มันก็ดีแล้ว”
“แต่นั่นเป็นครั้งแรกของเอลล่า พี่อย่าใจร้ายสิคะ ให้เอลล่ามาหาพี่อีกนะคะ หรือพี่จะมาที่คอนโดฯเอลล่าก็ได้ นะคะพี่โรมัน” เอลล่าเงยหน้าขึ้นร้องขอความเห็นใจจากรุ่นพี่หนุ่ม เธอทุ่มสุดตัวแล้วนะ
“รู้ไหมเอลล่า...ฉันได้ยินคำพูดแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ถ้าซิงมันน่าหวงแหนขนาดนั้น เธอยกมันให้ฉันทำไม จริงไหม?” ถ้อยคำของคนที่ผละร่างถอยห่างจากเธอ ทำราวกับว่าสิ่งที่เธอยกให้เขามันไม่มีค่าอะไร ทำให้เอลล่าได้แต่สะท้านวาบในอก เพราะเธอไม่ได้คิดอย่างนั้น
“ไม่ใช่นะคะ เอลล่าต้องหวงแหนครั้งแรกอยู่แล้ว แต่เพราะเป็นพี่ เอลล่าถึงยินดี ทำไมพี่ต้องพูดจาใจร้ายกับเอลล่าขนาดนี้คะ” เธอย้อนถามเสียงเครือ อยากรู้นักว่าหัวใจของโรมัน...มันไร้ความรู้สึกไปแล้วเหรอ
“มันคือเงื่อนไขสาวน้อย เธอกำลังผิดเงื่อนไข ซึ่งฉันไม่จำเป็นต้องทำตาม นี่...” โรมันย้อนความให้เธอเข้าใจ กฎของเขาคือ ‘ได้เสียไม่ผูกพัน’ ในเมื่อตกลงกันก็อยากเรียกร้อง
“อะไรคะ” เอลล่าได้แต่มองใบหน้าหล่อเหลือร้ายของคนที่โน้มลงมาใกล้ จนกลิ่นกายหอมสะอาดของเขาโชยคลุ้งอยู่เบื้องหน้าเธอ
“รู้ไหมว่าเพื่อนฉันมาถึงแล้ว และไอ้พวกนั้นมันกำลังมองเธออยู่” โรมันเอ่ย ก่อนเบือนหน้าไปทางกลุ่มเพื่อนของเขาที่ลงมายืนพิงอยู่ข้างรถ
“ว้าย!” นั่นทำให้เอลล่ายกมือปิดของสงวนของตัวเองอย่างตกใจ
“พวกกูรอนานแล้วว่ะ” เสียงของ ‘ติณณ์’ แว่วมา ทำให้โรมันล้วงเอาธนบัตรสีเทาห้าใบยัดใส่มือของสาวสวย
“รับไว้ ยังไงเธอก็ต้องไปร้านยา” เขาพึมพำ แล้วหยิบเอาเสื้อผ้าของเธอที่วางทิ้งอยู่บนเบาะมาส่งให้ ก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับกลุ่มเพื่อน
“พี่โรมัน! เดี๋ยวสิคะ...” เอลล่าพยายามส่งเสียงเรียกเขา ทำให้โรมันเอี้ยวตัวกลับมามองเธอ
“สักพักคนของฉันจะมาเอารถไปจอด เธออย่าช้าล่ะ” เขากำชับแล้วกระตุกยิ้มน้อย ก่อนจะเดินตามเพื่อน ๆ เข้าไปในคลับ
“ไอ้คนเหี้ยควรโดนนรกสูบ” เสียงของติณณ์เปรยขึ้นเมื่อเดินพ้นประตูทางเข้าคลับมา ทำให้โรมันปรายสายตาไปมองเพื่อน