“ยัยเมฉันซื้อกล้วยมาฝาก” กล้วยหอมสีเหลืองสวย ส่งกลิ่นหอมชวนกิน และแทบจะเป็นผลไม้ชนิดเดียวที่เมษากลืนลงท้องได้ ตั้งแต่รู้ตัวว่าตั้งครรภ์ รสนิยมเรื่องกินของเธอเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
อาหารบางอย่างที่เคยชอบ ก็กลับเบื่อขึ้นมาดื้อๆ
บางอย่างที่ไม่เคยลิ้มลองกลับถูกใจเสียได้
“กำลังหิวเลย คราวหลังเลือกที่เปลือกมีสีดำเยอะๆ หน่อยมาให้ฉันดีกว่า” เมษารับกล้วยจากมือเพื่อน รีบปอกเปลือกยัดใส่ปากทันที
“แกเป็นหมอได้ไงยะ ทำไมไม่ล้างมือก่อนเอาอะไรใส่ปาก” เมษาไม่วายบ่น หมอก็คน และโรงพยาบาลเป็นแหล่งรวมโรค ดังนั้นหากหมอไม่อยากป่วยก็ต้องระวังตัวให้มากขึ้น
“ฉันเพิ่งไปล้างหน้า ล้างมือมาเองนะ” เมษาเถียงกลับ
“แล้วไป ตอนเที่ยงกินอะไรดี ฉันนัดกับหมอครินต์จะไปกินก๋วยเตี๋ยวข้างโรงพยาบาล แกจะไปด้วยไหม”
“ฉันไม่ได้ไปขัดคอแกแน่นะ” เมษากระเซ้ากลับ
“ไปหลายคนนะดีแล้ว ช่วงนี้ฉันรู้สึกเย็นสันหลังวาบๆ เหมือนมีคนปองร้ายอยู
