มัดไหมซุกหน้ากับเข่าของตัวเอง เธอเจ็บไปหมดทั้งตัว หยาดน้ำตาไหลรินออกมาไม่ขาดสาย ทำไมถึงต้องเป็นผู้ถูกกระทำด้วย ทำไมเขาถึงใจร้ายไม่ฟังเหตุผล
แผลกายที่ว่าเจ็บปวดแล้วมันไม่เท่าแผลใจที่เจ็บตอนนี้ อยากจะดิ้นรนหนีไปให้พ้นจากตรงนี้ เธอไม่สามารถทำได้เลย มัดไหมพยายามแกะโซ่ที่ข้อเท้า แต่พยายามทำเท่าไรก็ไม่ได้อยู่ดี
"แกโง่จริงๆนะมัด แกจะแกะมันออกได้ยังไง ในเมื่อมันต้องใช้กุญแจ" เธอก่นด่าตัวเองพร้อมซุกหน้ากับเข่าของตัวเอง ยามนี้มองไปทางไหนก็มืดมน หมดหนทางที่จะช่วยเหลือตัวเองได้
"ฮื่อๆไอ้บ้า! แกมันชั่วที่สุด! สิ่งที่แกทำกับมัดในวันนี้ ขอให้ภายภาคหน้ามัดได้มีโอกาส ทำแกเจ็บปวดบ้างฮึก!"
มัดไหมค่อยๆลุกแล้วเดินไปที่เตียง ก่อนจะล้มตัวลงนอน ภายในห้องนี้ไม่มีหน้าต่าง มีเพียงประตูเข้าออกด้านเดียวเท่านั้น มีไฟส่องสว่างอยู่กลางห้อง 1 หลอด มันไม่มืดเหมือนเมื่อก่อน แต่ภายในห้องมันชื้นแฉะ
เธอนอ
