คอนโดพีรพล
ภายในห้องนอนที่มีแสงไฟสลัวแค่หัวเตียง ได้ยินเสียงของน้ำหวานร้องครวญครางด้วยความเสียวปนด้วยความเจ็บปน และเสียงสะอื้นเล็กน้อยเพราะความทรมานที่กลางกายสาว เพราะถูกเขาพรากความสาวบริสุทธิ์ไปเพียงเพราะความเข้าใจผิดของเขา
"อ๊ะ...เจ็บ..หวานเจ็บ”
เสียงของเธอบอกเขาอย่างแผ่วเบา เขาที่กำลังขยับสะโพกเข้าออกช้าๆเพราะไม่อยากให้เธอเจ็บมากเกินไป แต่เพราะมันเป็นครั้งแรกของเธอซึ่งเขาก็เพิ่งรู้ เขาจึงต้องถนอมเธอให้มากที่สุด เขาจึงเงยหน้าขึ้นมอง
"ฉันบอกว่าอย่าเกร็งไง...”
เขามองแววตาเธอที่ส่งมาด้วยสายตาเหมือนจะอ้อนวอนให้เขาหยุด
“คุณพี...อ๊ะ..หยุดได้ไหม อื้มมม หวานขอร้อง...”
“ฉันเข้ามาจนสุดลำขนาดนี้ ฉันหยุดไม่ได้หรอก อื้มมมมม....”
เขาขยับสะโพกเข้าออกเรื่อยๆแต่ไม่แรงมากนัก
“ขอให้ฉันไปต่อให้จบเถอะนะ...อื้มมม”
เขาบอกเธอเสียงแผ่วปะปนไปด้วยเสียงคราง
“อื้มมมม...”
“ฉันจะไม่รุนแรงกับเธอ ฉันสัญญ
