เกรกอรี่ไม่รู้สึกอับอายอะไรเลย เขาไม่พยายามปกปิดความจริงที่ว่าเขากำลังจ้องมองไปที่ร่างของลอเรลด้วยซ้ำ ริมฝีปากเซ็กซี่ของเขาขยับเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย
เขาไม่ห้ามลอเรลไม่ให้ออกไป เขากลับลุกขึ้นยืนอย่างสบายอารมณ์แทน
“อัลเบิร์ต นายเข้ามาได้แล้ว!”
อัลเบิร์ตเป็นผู้ช่วยพิเศษของเขา เขารออยู่ข้างนอกประตูกับคนของเขามาระยะหนึ่งแล้ว เพื่อจะได้ไม่มีใครเข้าไปรบกวนเจ้านายของเขาภายในห้อง
อัลเบิร์ตถือชุดสะอาดเรียบร้อยไว้บนฝ่ามือ ก้มศีรษะลงและยืนอยู่ด้านข้าง สายตาของเขาจับจ้องไปที่พื้นอย่างต่อเนื่อง
เขานึกถึงลอเรลที่ดูเหมือนจะร้องไห้ตอนที่รีบออกไปจากห้อง และถามว่า "คุณสจ๊วต เราจะจัดการกับผู้หญิงคนนั้นอย่างไรดี"
“ฉันต้องการเธอ! ตรวจสอบประวัติของเธอ งานที่นี่ไม่เหมาะกับเธออีกต่อไป นายไปไล่เธอออกซะ!” เกรกอรี่พูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่และเอาแต่ใจ
แม้ว่าอัลเบิร์ตจะคุ้นเคยกับวิธีการทำสิ่งต่างๆ
