แรกพบ
1246 คำ
แสงไฟนีออนสีส้มส่องกระทบพื้นถนนที่เป็นทางเชื่อมไปยังแม่น้ำกว้างใหญ่และต้นไม้เขียวขจี ที่มักมีผู้คนไปนั่งมองวิวทิวทัศน์ และออกกำลังกายยามค่ำคืน
หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาว เธออยู่ในชุดนักเรียนของโรงเรียนอินเตอร์แห่งหนึ่ง ผมยาวสลวยถูกรวบเป็นหางม้า ดวงตากลมโตกวาดสายตามองผืนน้ำนิ่งสงบตรงหน้าดั่งคนเหม่อลอย จนเธอรู้สึกตัวเมื่อรู้สึกถึงแรงสะกิดบริเวณข้อเท้า
“ตัวเล็ก หิวเหรอคะ” เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยถามสิ่งมีชีวิตที่กำลังส่งสายตาอ้อนวอนเธออยู่ ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มยิ้มกว้างออกมาเพียงแค่เห็นเจ้าแมวเหมียวลายเสือกระโดดขึ้นมานั่งข้าง ๆ เธอพร้อมกับใช้หน้าคลอเคลียที่แขนของเธอเบา ๆ
“ขี้อ้อนด้วย ฉันไม่มีอาหารในมือนะ ถ้าอยากกิน ไปอยู่กับฉันมั้ย” เสียงหวานเอ่ยบอกกับเจ้าแมวเหมียวที่ยังคลอเคลียเธอไม่หยุด ไม่รู้ว่ามันหิวหรือเพราะอะไร ถึงได้เข้าใกล้เธอแบบนี้
“ฮ่าฮ่า เจ้าแมว ทำไมขี้อ้อนขนาดนี้”
“ฉันชื่อพิพิม ตัวเล็กชื่ออะไร? อ๋อ ลืมไปว่าแกพูดไม่ได้” หญิงสาวแนะนำชื่อตัวเองให้กับเจ้าแมวได้รู้จัก พร้อมกับเสียงหัวเราะดังขึ้นไม่หยุด
เสียงหัวเราะของพิพิมสะกดสายตาของชายหนุ่มที่กำลังเดินตามหาแมวตัวเองให้เป็นอันต้องชะงัก เขาเพ่งตามองไปยังบริเวณเสียงที่น่าหลงใหลนั้นนิ่ง ๆ และก็ได้พบแมวของตัวเองนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ
“หนีออกมาหาสาวนี่เอง” เสียงทุ้มพึมพำพูดกับตัวเองเบา ๆ สองเท้าก้าวเดินเข้าไปยังบริเวณที่หญิงสาวแปลกหน้าและแมวเหมียวของตัวเองนั่งอยู่
“เสือ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกชื่อแมวของตัวเองจากด้านหลัง ใบหน้าสวยของพิพิมที่กำลังนั่งเล่นกับแมวอยู่ถึงกับหันขวับไปมองทางต้นเสียง
เธอกลับพบว่า เป็นชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ เนื่องจากชุดนักเรียนที่เขาสวมใส่บ่งบอกว่าเป็นนักเรียนของโรงเรียนรัฐบาลที่เธอเคยเห็นผ่าน ๆ เขายืนอยู่ด้านหลัง แต่ที่สะดุดตาไปมากกว่านั้นคือใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้ชายตรงหน้า
ชายหนุ่มผมสีดำประกายน้ำตาลอ่อน ดวงตาเรียวคม คิ้วเข้มรับกับจมูกโด่งของเขา ปากอมชมพูเป็นกระจับ เค้าโครงใบหน้าของผู้ชายคนนี้ดั่งพระเจ้าตั้งใจปั้นเขาให้เกิดมายังโลกมนุษย์
“คะ”
“แมวผมครับ มันชื่อเสือ” ตาเรียวคมสบสายตากลมโตของพิพิม ก่อนที่เขาจะเบี่ยงสายตาไปมองเจ้าแมวเหมียวที่ตอนนี้กำลังนอนหงายท้องอยู่ข้าง ๆ หญิงสาวแปลกหน้าที่พึ่งเจอกัน
“อ๋อ ชื่อเสือเหรอเรา ? ชื่อเท่ซะด้วย” พิพิมก้มมองหน้าของแมวเหมียว เธอเอ่ยหยอกล้อด้วยน้ำเสียงสดใส
“นายเป็นเจ้าของแมวเหรอ” ร่างบางเงยหน้าขึ้นไปเอ่ยถามชายหนุ่มอีกครั้ง ย้ำเพื่อความมั่นใจ
“อืม”
“แมวนายน่ารักมากเลย” มือเล็กจับที่พุงอ้วนของแมว โดยที่เธอไม่ทันสังเกตสายตาเจ้าของแมวที่มองเธอแทบไม่ละสายตา ความรู้สึกหลากหลายประกายออกมาผ่านสายตาคู่นั้น
“เสือ กลับบ้าน” เสียงทุ้มของชายหนุ่มเอ่ยเรียกแมวของตัวเองกลับบ้านอีกครั้ง เขาไม่แม้จะสนใจเลยสักนิดว่า ตอนนี้หญิงสาวกำลังเล่นกับแมวท่าทางอารมณ์ดีจนแทบไม่สนใจคนรอบข้าง
“เฮ้ย!! นาย แต่เสือยังไม่อยากกลับเลยนะ” เมื่อได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยเรียกแมว ใบหน้าสวยจึงเงยขึ้นมาสบตาเรียวคมของชายหนุ่มอีกครั้ง แววตาอ้อนวอนขอเวลาให้เจ้าเสือได้อยู่ต่อของพิพิม เหมือนจะใช้ไม่ได้ผลกับชายหนุ่มที่ยืนทำหน้าเรียบเฉยเลยสักนิด
“คุยกับแมวรู้เรื่อง?” ชายหนุ่มตรงหน้าเลิกหางคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามหญิงสาว ท่าทางกวนประสาทของเขากลับทำให้หญิงสาวพอใจไม่น้อย เมื่อเห็นว่าผู้ชายตรงหน้าก็มีอารมณ์ร่วมกับสภาพแวดล้อมเหมือนกับคนอื่น
“สังเกตจากพฤติกรรมแมวไง”
“บ้านเธอเลี้ยงแมว”
“เปล่าหรอก บ้านฉันไม่อนุญาตให้เลี้ยงแมว”
“...”
“ฉันขอเล่นกับมันอีกหน่อยนะ นายยืนนานคงเมื่อยขาแล้ว นั่งก่อนสิ” ไม่มีเสียงตอบรับจากชายหนุ่ม เขาเพียงแค่พ่นลมหายใจแรง ๆ ออกมา ก่อนจะก้าวขาเดินไปนั่งข้างหญิงสาวที่มีแมวกั้นกลางเอาไว้
“สวัสดี ฉันชื่อพิพิมนะ นาย?” พิพิมเอ่ยแนะนำตัวเองกับชายแปลกหน้าที่มีฐานะเป็นเจ้าของน้องแมวที่เธอถูกชะตาด้วย
“ชุน” เสียงทุ้มตอบกลับหญิงสาว ตาเรียวคมยังคงจ้องมองไปยังแม่น้ำที่อยู่ตรงหน้าแทบไม่หันมามองหน้าของพิพิมเลยสักนิด
“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันถูกชะตากับแมวนายมากเลย”
“อืม” ชุนตอบกลับพิพิมเพียงประโยคสั้น ๆ เขากำลังเสพบรรยากาศที่อยู่ตรงหน้า สายลมอ่อน ๆ โบกพัดเข้ามาปะทะใบหน้ามัน ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายจากความเหนื่อยล้าได้เป็นอย่างดี
“ขอมาเล่นกับมันอีกได้มั้ย”
“ฉันไม่ว่าง” ชุนหันไปตอบปฏิเสธคำขอของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ทันที ลำพังเขาแทบไม่มีเวลาพักเลยด้วยซ้ำ ไหนจะต้องเรียนและต้องทำงานพิเศษเพื่อหาเลี้ยงตัวเอง
“ฉันไม่ได้ถามว่านายว่างมั้ย ฉันแค่จะขอเล่นกับแมว” เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาติดหงุดหงิด พิพิมจึงรีบหยอกล้อเขาให้หันกลับมามองค้อนใส่เธออีกหนึ่งรอบ
“นี่เธอ!!”
“แฮ่ ๆ ฉันล้อเล่น เอาเวลาที่นายสะดวกก็ได้ บ้านนายอยู่แถวนี้ใช่มั้ย”
“อืม”
“ดีเลย งั้นแอดไลน์กัน วันไหนนายว่าง ไลน์มาบอกฉันหน่อย ฉันจะมารอที่นี่” พิพิมหยิบมือถือเครื่องหรูของตัวเองขึ้นมาทันที
“เรารู้จักกันเหรอ?” เสียงทุ้มเอ่ยถามหญิงสาวแปลกหน้าที่พึ่งเคยเจอกันครั้งแรก แต่เธอกลับไม่กลัวหรือระแวงเขาเลยสักนิด แถมยังขอแลกไลน์เพื่อเอาไว้เล่นกับเจ้าเสือหมอบที่ดูจะถูกชะตากับหญิงสาวตรงหน้าไม่น้อย
ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่แปลกมากสำหรับเจ้าแมวตัวนี้ เพราะปกตินอกจากเขาแล้ว มันจะไม่ให้ใครจับหรือเข้าใกล้แม้แต่คนเดียว
“ตอนนี้ไม่รู้จักก็จริง แต่อีกเดี๋ยวก็รู้จักเองแหละ” ดูเหมือนว่าหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับประโยคคำพูดของชายหนุ่มที่ติดจิกกัดเธอเลยสักนิด แถมยังคงตื๊อขอไลน์เขาอย่างไม่ลดละ
“อย่าเอาไปแจกใครไปทั่ว” ชายหนุ่มเหมือนกำลังพูดดักคอหญิงสาวเอาไว้ก่อน เพราะเขาชอบความเป็นส่วนตัว เนื่องจากกรณีนี้เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อน เมื่อเพื่อนในห้องแจกไลน์ของเขาเพื่อแลกเงินของสาว ๆ มาแล้ว
“นี่นายเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย” เสียงร้องโอดโอยของหญิงสาวดังขึ้น ใบหน้าสวยประดับไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส ใบหน้าทะเล้นของเธอ ทำให้ชุนแทบอดใจไม่ไหว อยากยื่นมือไปดีดหน้าผากมนของเธอให้หายมันเขี้ยว
- ผู้เขียน
