ชานนท์เหมือนคนหูหนวกตาบอดแม้เขาจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยแต่ตอนนี้เนื้อมันเข้าปากเสือไปแล้วไง จะให้ปล่อยเหรอ เขาค้าง ค้างมาก เขามั่นใจว่าไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่ค้าง เพราะว่าเด็กสาวที่นอนหน้าแดงอยู่ใต้ร่างเขาก็คงค้างเหมือนกัน เขารู้
ปึก!
"อ่ะ!"
พลอยไพลินเบิกตาโตขึ้นเมื่อชานนท์ดื้อเกินกว่าจะห้ามทั้งๆ ที่อีกสิบนาทีตัวเองจะมีประชุมแท้ๆ นี่เขาไม่คิดจะอ่านอะไรเลยรึไงทำไมถึงได้เป็นคนหื่นกามอะไรขนาดนี้เนี่ย
"ปะป๊า พะ ... พอก่อนไหมคะ"
พลอยไพลินยกมือขึ้นดันหน้าท้องแกร่งของเขาเบาๆ เป็นการบอกเขาเป็นนัยๆ ให้หยุดก่อน ชานนท์ขบกรามแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ของตัวเอง เขาลืมตาขึ้นมองใบหน้าหวานของเธอด้วยความไม่พอใจ ทำไมต้องสั่งให้เขาหยุดด้วย
"มันเข้าไปแล้วนะ"
"แต่ปะป๊าต้องทำงานไม่ใช่เหรอคะ"
"แต่มันเข้าไปสุดเลยนะ เนี่ยๆ"
เขาพูดพร้อมกับกระแทกกระทุ้งเธอสองสามครั้ง แต่พลอยไพลินก็ต้องอดทนเอาไว้ เขาจะเสียการเสี
