“พ่อดีใจต่างหากที่ลูกเปิดใจให้หมอดิน” ท่อนแขนของพ่อโอบไหล่ฉันให้ขยับเข้าไปเอนอิงพิงกับไหล่หนา “ลูกอายุยี่สิบห้าแล้ว โตพอที่จะมีความรักและยิ่งเป็นหมอดินด้วยแล้ว พ่อรู้สึกไว้ใจที่จะให้ลูกคบกับเขา”
“ขอบคุณนะคะพ่อ” กดจูบลงบนแก้มสากของพ่อที่ทอดสายตามองไปทางอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ส่วนฉันก็สวมกอดเอวหนารู้สึกดีใจไม่ต่างจากพ่อนักหรอกที่ได้คบกับหมอดิน ผู้ชายที่แสนดี สุภาพและอบอุ่น
“ดีแล้วที่ลูกเปิดใจให้กับหมอดิน อย่าฝังตัวเองลงลึกไปกับสิ่งที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่มีวันได้เจอ” คำพูดของพ่อทำให้รอยยิ้มของฉันหุบลง “ที่พ่อพยายามหาผู้ชายมาให้ลูกเลือกก็เพราะอยากให้ลูกลืมทุกอย่างไปซะ”
“...”
“ชีวิตของลูกกำลังไปได้ดีและต้องไปได้ดีกับหมอดินแน่นอน”
ย้ำชัดให้ฉันตระหนัก ให้รู้ว่าชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้มันดีมากแค่ไหน... พ่อพยายามทำทุกอย่างให้ฉันหันไปมองผู้ชายทั้งที่ฉันเคยบอกว่าจะไม่มีวันคบกับผู้ชายคนไหน แต่ตอน
