ตอนที่ 7
“ก็เจ้ามาหาเรื่องข้าก่อน ใครๆ ก็รู้ก็เห็น แล้วเจ้าจะกล่าวหาว่าข้าใส่ร้ายเจ้าได้อย่างไรกันเล่ามีนา”
“เจ้านี่มันดีแต่เสแสร้ง ถ้าหากเจ้าไม่ส่งเสียงดังแล้วก็พูดจาเยาะเย้ยข้าก่อน มีหรือที่ข้าจะทำร้ายเจ้า นังผู้หญิงหน้าไหว้หลังหลอก คนอย่างเจ้ามันไม่ไว้ใจไม่ได้ แสร้งตีหน้าซื่อๆ แต่ใจของเจ้ามันคดดั่งอสรพิษที่ฆ่าได้แม้กระทั่งคนที่ชุบเลี้ยงเจ้ามา” มีนามองคนโปรดอีกคนขององค์รัชทายาทด้วยสายตาชิงชังและขุ่นแค้นจนแน่นอก หากแต่ลงมือทำอะไรนางไม่ได้ เพราะนางกำลังให้คนโปรดของพระชายาแห่งองค์ฟาตินคอยปกป้อง
“มันจะมากไปแล้วนะมีนา เจ้ามีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาข้าเช่นนี้ แล้วข้าจะบอกให้เจ้ารู้ไว้ ว่าทุกคนในที่นี่รู้ดีว่าคนที่เสแสร้ง ไว้ใจไม่ได้คือเจ้าต่างหาก ไม่ใช่ข้า” ลัยลาหันหน้าไปออเซาะท่านฟาติมา ที่ยืนฟังคำโต้เถียงของสองสาวอยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย หากแต่แววตาของนางแข็งกร้าวจนเหล่าสาวงามคนอื่นๆ พากันยำเกรง
